Σκληρή γλώσσα χρησιμοποιούν οι πρυτάνεις για το νέο νομοσχέδιο

Σκληρή κριτική άσκησαν οι πρυτάνεις στις προωθούμενες αλλαγές στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση από το υπουργείο Παιδείας, χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα κατά του υπουργείου.

Οι πανεπιστημιακοί κάνουν λόγο για “εμπάθεια” του υπουργείου “απέναντι στην ακαδημαϊκή κοινότητα”, για “κρυφή ατζέντα”, για “ζημίωση” του δημόσιου Πανεπιστημίου, ακόμη και απαξίωση του...



Η Σύνοδος διευκρινίζει δε, ότι καμία μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση δεν είναι εφικτή, χωρίς τη συμμετοχή της πανεπιστημιακής κοινότητας. Οι πρυτανικές αρχές τονίζουν ότι, λειτουργούν με ευθύνη και θα τιμήσουν την εντολή που έχουν πάρει από την πανεπιστημιακή κοινότητα, υπερασπιζόμενες σθεναρά το Δημόσιο Πανεπιστήμιο.

Η υπουργός Παιδείας, πάντως, έχει καλέσει τους Πανεπιστημιακούς για συζήτηση, καθώς αύριο θα τους δώσει το τελικό νομοσχέδιο. Αύριο όμως συνεδριάζουν στο υπουργείο Παιδείας εκτάκτως και οι Πρόεδροι των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων, ενώ μεθαύριο η υπουργός αναμένεται να συναντηθεί και με το διοικητικό συμβούλιο των καθηγητών Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.

Πιό συγκεκριμένα, η Σύνοδος πρυτάνεων αποφάσισε ότι :

Επί της ουσίας, βάσει των επαναλαμβανόμενων διακηρύξεων της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, θεωρούμε ότι είναι επιζήμιες για τα Πανεπιστήμια και την κοινωνία:
Η αλλοίωση της φύσης των σπουδών μέσω των ταχύρρυθμων προγραμμάτων κατάρτισης (μονοετή, 2/ετή, 3/ετή) μεταλυκειακού χαρακτήρα στο Πανεπιστήμιο. Η έμφαση στα τριετή προγράμματα σπουδών οδηγεί σε ταυτόχρονη υποβάθμιση της ικανότητας άσκησης του επαγγέλματος και βλάπτει το δημόσιο συμφέρον.

Η επαπειλούμενη κατάργηση/συγχώνευση Πανεπιστημίων χωρίς κανένα στρατηγικό σχεδιασμό.
Η μεταβίβαση σε ανεξάρτητη αρχή της υποχρέωσης της πολιτείας για τη χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων.
Η εισαγωγή διδάκτρων σε προπτυχιακό επίπεδο.
Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την αυτοτέλεια και τη διαφάνεια των Πανεπιστημίων, όταν:
Παύονται οι εκλεγμένες διοικήσεις τους και καταλύεται η εσωτερική δημοκρατία.

Παραδίδεται πλήρως και χωρίς αντίβαρα η διοίκηση σε εξωτερικούς παράγοντες ενός παντοδύναμου Συμβουλίου με διαδικασίες που ενέχουν μεγάλο κίνδυνο συναλλαγής, ελέγχου από ξένα προς το Πανεπιστήμιο κέντρα εξουσίας και επικράτησης ομάδων συμφερόντων.

Ακυρώνεται η ισότιμη συμμετοχή των μελών ΔΕΠ στις πανεπιστημιακές διαδικασίες.
Καταργείται η δημοκρατική νομιμοποίηση των οργάνων και ακυρώνεται η συμμετοχή των συνιστωσών της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Τα παραπάνω οδηγούν στη μετατροπή του Πανεπιστημίου σε Εταιρεία, μετακυλώντας το κόστος λειτουργίας του στην ελληνική οικογένεια.

Η κοινωνία δε χρειάζεται ένα υποταγμένο Πανεπιστήμιο. Αντίθετα, στις σημερινές συνθήκες, έχει ανάγκη, μεταξύ των άλλων, τα ελληνικά Πανεπιστήμια να λειτουργήσουν σε συνθήκες ακαδημαϊκής ελευθερίας, προκειμένου να συμβάλουν στην έξοδο από την κρίση με διεθνείς διακρίσεις και την ικανότητα που επέδειξαν να προσαρμοστούν και να διαχειριστούν την κρίση με εξορθολογισμό και μείωση δαπανών, αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό, την καινοτομία και την τεχνογνωσία που διαθέτουν.

Το υπουργείο Παιδείας, όμως, αντί να αναδείξει το Ελληνικό Πανεπιστήμιο ως σύμμαχο, επιτίθεται διαρκώς σε αυτό. Γιατί, άραγε, η κρατική επιχορήγηση των Πανεπιστημίων μειώθηκε το 2010-2011 έως 50% και το 2011-2012 16% επιπλέον, όταν ακόμη και στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από το οποίο δοκιμάζεται η ελληνική κοινωνία, η μείωση του κρατικού προϋπολογισμού για το υπουργείο Παιδείας δεν ξεπερνά το 7%;

Η Σύνοδος των Πρυτάνεων καλεί την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, την κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν τις ευθύνες τους για να μη δοθεί η χαριστική βολή στο Ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο. Καλεί έστω και αυτή την έσχατη στιγμή το υπουργείο να μην προχωρήσει μονομερώς στην κατάθεση του νομοσχεδίου και να λάβει υπόψη του τις προτάσεις της Συνόδου των Πρυτάνεων που διατυπώθηκαν στο Ρέθυμνο και το Λαύριο. Η Σύνοδος των Πρυτάνεων και τα Πανεπιστήμια έχουν καταθέσει από καιρό συγκεκριμένες προτάσεις σε σημαντικά ζητήματα λειτουργίας και ανάπτυξης των Ελληνικών Πανεπιστημίων, όπως:

Η ενίσχυση της κοινωνικής λογοδοσίας.
Η αναδιοργάνωση της διοίκησης.
Τα Προγράμματα σπουδών.
Η έρευνα.
Η ανάπτυξη και η οικονομική διαχείριση.