Εφυγε η "κυρά των Μαρασίων" - Συγκίνηση για τη γυναίκα-σύμβολο

Η Βασιλική Λαμπίδου-Φωτάκη άφησε την τελευταία της πνοή την περασμένη Κυριακή. Επί πέντε δεκαετίες φρόντιζε τους φαντάρους και ύψωνε καθημερινά την ελληνική σημαία στο σπίτι της, που βρίσκεται μόλις 300 μέτρα από τα σύνορα

Θλίψη και βαθιά συγκίνηση προκάλεσε στον Εβρο, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, η απώλεια της "κυράς των Μαρασίων", της γυναίκας-σύμβολο των ακριτών...



που επί πέντε δεκαετίες φρόντιζε τους φαντάρους και ύψωνε καθημερινά την ελλ ηνική σημαία στο σπίτι της, μόλις 300 μέτρα από τα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Η Βασιλική Λαμπίδου-Φωτάκη "έφυγε" από τη ζωή την Κυριακή, σε ηλικία 107 ετών, και κηδεύτηκε χθες με τις δέουσες τιμές, παρουσία του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αντιστράτηγου Φράγκου Φραγκούλη, του περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης Αρη Γιαννακίδη και εκπροσώπων των τοπικών αρχών. Ανάμεσα στα στεφάνια που στάλθηκαν ήταν κι αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια, ο οποίος την είχε επισκεφθεί στο σπίτι της τον περασμένο Ιανουάριο, τιμώντας την προσφορά της. Η "κυρά των Μαρασίων" έχει τιμηθεί, επίσης, από τον Ελληνικό Στρατό, από την Ακαδημία Αθηνών, από τις τοπικές αρχές του Εβρου και συλλόγους.

Η ζωή της
Γεννήθηκε το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης και έφηβη μεταφέρθηκε με την οικογένειά της στον Εβρο με την ανταλλαγή των πληθυσμών, όπου έζησε στην περιοχή της Ορεστιάδας.

Εγκαταστάθηκε στα ακριτικά Μαράσια το 1962, στο τελευταίο σπίτι του χωριού που βρίσκεται δίπλα στο ομώνυμο στρατιωτικό φυλάκιο, μία "ανάσα" από το σύνορο, και αφιέρωσε τα υπόλοιπα 49 χρόνια της ζωής της στην εξυπηρέτηση των φαντάρων που υπηρετούσαν σε αυτό. Επειδή έχασε και τα τέσσερα παιδιά της -τα τρία από αυτά μάλιστα σε πολύ μικρή ηλικία- έβλεπε τους φαντάρους σαν δικά της παιδιά, όπως είχε εκμυστηρευτεί στους συγχωριανούς της.


Καθημερινά μαγείρευε για τους στρατιώτες, έπλενε και σιδέρωνε τα ρούχα τους, ήταν εκεί για ό,τι χρειάζονταν, ενώ δεν παρέλειπε κάθε πρωί να υψώνει τη "γαλανόλευκη" στον ιστό που είχε εγκαταστήσει στον εξωτερικό περίβολο του σπιτιού. "Για να βλέπουν οι απέναντι", όπως έλεγε. Δεκάδες "σειρές" στρατιωτών που υπηρέτησαν στα Μαράσια έχουν να διηγηθούν τη δική τους εμπειρία, ενώ πολλοί συνεχίζουν να της στέλνουν γράμματα.