Μια οφειλόμενη εξήγηση...

Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους φίλους που διάβασαν το άρθρο μου και μπήκαν στον κόπο να γράψουν και κάτι σχετικό. Το ευχαριστώ δεν πάει μόνο σε όλους όσους μου έγραψαν έναν καλό λόγο, αλλά και σε όσους διαφώνησαν μαζί μου συνολικά ή μερικά.

Είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο και μια ευχάριστη αλλαγή, ειδικά για το περιβάλλον του διαδικτύου, όταν οι άνθρωποι συζητούν, προβληματίζονται, διαφωνούν με τόσο ωραίο και ευγενικό τρόπο, με επιχειρήματα και απόψεις και όχι με θυμό και βρισιές όπως συνήθως γίνεται πλέον στο διαδίκτυο.

Τις ελάχιστες παραφωνίες στα σχόλια τις προσπερνώ, γιατί διαφορετικά θα αδικήσω το σύνολο. Τους εύχομαι απλά, να βρουν τον τρόπο στο μέλλον να εκφράζονται, να συζητούν και να... διαφωνούν χωρίς να γίνονται επιθετικοί, ειρωνικοί και αγενείς.

Διάβασα όλα τα σχόλια σας μέχρι στιγμής με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Ελπίζω πως καταλαβαίνετε πως δεν μπορώ να αναφερθώ σε όλα , γιατί είναι πάρα πολλά. Θα ήθελα να σταθώ σε ένα σημείο το οποίο το συνάντησα σε αρκετά από τα σχόλια σας και το έχω ξανακούσει και στο παρελθόν και να διευκρινίσω κάποια πράγματα σχετικά. Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να εκμεταλλευτώ αυτήν την αφορμή, γιατί δεν αφορά μόνο εμένα, αλλά την αντίληψη του χιούμορ και την σάτιρα γενικότερα.

Κάποιοι φίλοι λοιπόν, εντοπίζουν μια αντίφαση μεταξύ του άρθρου μου και των σατιρικών ή κωμικών στιγμών με αναφορές σε ομοφυλόφιλα πρόσωπα στις εκπομπές μας στο Ράδιο Αρβύλα ή στο Α.Μ.Α.Ν. παλαιότερα, χαρακτηρίζοντας τις σατιρικές αυτές στιγμές ομοφοβικές. Θα ήμουν ψεύτης αν δεν έλεγα πως με εκπλήσει και με στεναχωρεί αυτή η άποψη. Αν και δεν το έχω κάνει ποτέ στο παρελθόν, να εξηγώ δηλαδή πράγματα σχετικά με την σάτιρά μας ή το χιούμορ μας και αν και κάποιοι φίλοι ήδη στα σχόλια τους είπαν πάνω κάτω αυτά που θέλω να πω και εγώ, θα το κάνω τώρα μέσα στο πλαίσιο αυτού του ωραίου διάλογου που εξελίχθηκε με αφορμή το άρθρο μου αυτό.
Καταρχήν απορώ πραγματικά και διαφωνώ κάθετα με αυτή την αντίληψη που κάποιοι έχουν υιοθετήσει, πως οποιαδήποτε σατιρική, κωμική, χιουμοριστική αναφορά σε ομοφυλόφιλους, είτε μέσω του λόγου, είτε μέσω δραματικοποιημένων σκετς είναι ομοφοβική. Είναι απολύτως άδικη, ισοπεδωτική και επιδερμική η αντίληψη αυτή. Ομοφοβική μπορεί να χαρακτηριστεί η σάτιρα, η παρωδία, η διακωμώδηση, το σκετς, οι χιουμοριστικές αναφορές, μόνο όταν όντως περιέχουν ομοφοβικά μηνύματα, όχι μόνο και μόνο επειδή ασχολούνται με ομοφυλόφιλους χαρακτήρες!

Προσωπικά πιστεύω πως δεν περιείχε ποτέ ομοφοβικά μηνύματα η δουλειά μας.
Διάκριση δε, θα ήταν να εξαιρούσαμε για οποιοδήποτε λόγο τους ομοφυλόφιλους από την σάτιρα, την παρωδία και την κωμωδία γενικότερα. Στις δουλειές μας σατιρίζουμε και διακωμωδούμε ξανθιές, ταξιτζήδες, ηλικιωμένους, μάτσο μάγκες, ετερόφυλους, γιάπηδες κ.τ.λ. Φαντάζομαι πως δεν σκέφτηκε κάνεις πως όλα αυτά είναι ετεροφοβικά ή ταξιτζοφοβικά ή ξανθοφοβικά, για παράδειγμα. Γιατί, λοιπόν, ο,τιδήποτε ανάλογο έχει ως πρωταγωνιστές τους ομοφυλόφιλους, βαπτίζεται από κάποιους αυτομάτως ως ομοφοβικό; Εξάλλου το χιούμορ και ειδικά το καλοπροαίρετο, εξορκίζει το οποιοδήποτε κακό που μπορεί να συνοδεύει το εκάστοτε θέμα.

Όταν δε, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιούμε όλα τα όντως ομοφοβικά μηνύματα, που διάφοροι χρησιμοποιούν στην κοινωνία μας, όπως για παράδειγμα, στην περίπτωση του σχετικού ψαλμού του Άνθιμου που παρουσιάσαμε, τότε νομίζω πως είναι κάτι παραπάνω από φανερό πως το κάνουμε για να σατιρίσουμε τα ίδια τα πρόσωπα που χρησιμοποιούν τα ομοφοβικά αυτά μηνύματα -τον Άνθιμο δηλαδή στο συγκεκριμένο παράδειγμα- αλλά και τα ίδια αυτά καθεαυτά ομοφοβικά μηνύματα, με σκοπό βέβαια να τά και να τούς ξεμπροστιάσουμε και καυτηριάσουμε.
Θα μου επιτρέψετε να πω, πόση εντύπωση μου κάνει όταν αυτό δεν γίνεται αντιληπτό, έστω και από αυτούς τους λίγους φίλους.

Τέλος, για το θέμα της παρουσίασης των ομοφυλοφίλων ως καρικατούρες από την τηλεόραση και όχι μόνο και εγώ συμφωνώ σε αυτό, αλλά και πάλι θα μου επιτρέψετε να πω, πως το Α.Μ.Α.Ν. δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνεται σε αυτήν την κατηγορία, για τον απλούστατο λόγο πως στο Α.Μ.Α.Ν. όλους, μα όλους τους χαρακτήρες, τους παρουσιάζαμε ως καρικατούρες. Όχι μόνο τους ομοφυλόφιλους, αλλά και τους ετερόφυλους, τη γιαγιά, τον δημοσιογράφο, τον πολιτικό, τον αθλητή, τον μάγκα, ήταν όλοι καρικατούρες στο Α.Μ.Α.Ν..
Το πρόβλημα υπάρχει, όταν παρακολουθείς μια ταινία, για παράδειγμα, και ενώ όλοι οι χαρακτήρες εμφανίζονται κανονικοί και ρεαλιστικοί, ο ομοφυλόφιλος και μόνο αυτός, εμφανίζεται ως καρικατούρα.

Νιώθω παράξενα που έκανα όλες αυτές τις διευκρινίσεις, γιατί μέσα μου όλα αυτά είναι αυτονόητα, αλλά και γιατί δεν μου αρέσει να διευκρινίζω πολλά για την δουλειά που κάνουμε. Αλλά όπως προανέφερα, επειδή τη συναντώ συχνά αυτή την παρεξήγηση, και επειδή δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά τη σάτιρα και κωμωδία γενικότερα, πιστεύω πως άξιζε τον κόπο.

Και πάλι ευχαριστώ πολύ όλους από καρδιάς.