Μετενσάρκωση: έχουμε γεννηθεί ξανά;

Ο ψυχίατρος Δρ Ian Stevenson

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο
Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο
Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε,
αρχίζει και η επιστροφή
Ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός...

- Νίκος Καζαντζάκης, «Ασκητική»

Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν αναρωτηθεί:

• Έχω γεννηθεί ξανά;

• Έχω ζήσει στο παρελθόν δεκάδες άλλες ζωές;

• Ή είναι η ζωή μου μια μοναδική ευκαιρία ύπαρξης ανάμεσα στις αναρίθμητες ζωές άλλων ανθρώπων που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν;

Τα δύο τρίτα του πληθυσμού της γης πιστεύουν (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο μία ζωή, αλλά πεθαίνει και γεννιέται ξανά σε μία συνεχή διαδικασία επαναγεννήσεων που χάνεται στο μακρινό παρελθόν. Είναι γεγονός ωστόσο, πως δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν κάτι τέτοιο όντως ισχύει, εφόσον η σκοτεινή άβυσσος που προηγείται της γέννησής μας και που μας αγκαλιάζει με το θάνατό μας, αποτελεί μία άβυσσο μυστηρίου, μία μακρινή χώρα που κερνάει τους επισκέπτες της, το «νερό της λήθης».

Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να δεχτεί ούτε καν αυτά τα όρια με τα οποία τον περιορίζει ο θάνατος. Θέτει ερωτήματα, ερευνά και προσπαθεί να ρίξει φως, ακόμα και στην απροσπέλαστη άβυσσο από την οποία προήλθε και η οποία τον περιμένει. Η θεωρία της μετενσάρκωσης αποτέλεσε αδιαμφισβήτητη πίστη για πολλούς πολιτισμούς στο παρελθόν και είναι ενσωματωμένη σε πολλά θρησκευτικά δόγματα του παρόντος. Ακόμα και για τους ανθρώπους που λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, η μετενσάρκωση αποτελεί μία έντονα αμφισβητούμενη υπόθεση, υπάρχουν στοιχεία από έρευνες που θα μπορούσαν τουλάχιστον να τους προβληματίσουν για το αντίθετο.

Η περίπτωση της μικρής Ινδής από το Delhi

Το 1926 γεννήθηκε στο Δελχί ένα κορίτσι που λεγόταν Shanti Devi. Σχεδόν από τα τρία της χρόνια άρχισε να θυμάται λεπτομέρειες από μία προηγούμενη ζωή της στην πόλη Muttra, η οποία βρίσκεται σε απόσταση 130 χιλιομέτρων από τον τόπο όπου είχε γεννηθεί. Δήλωσε πως την έλεγαν Lugdi, πως γεννήθηκε το 1902, άνηκε σε μία συγκεκριμένη κάστα και πως ήταν παντρεμένη με έναν έμπορο υφασμάτων που τον έλεγαν Kedar Nath Chaubey. Είπε επίσης πως γέννησε ένα αγόρι και πως πέθανε 10 ημέρες μετά από τη γέννα. Όταν η Shanti Devi έφτασε στην ηλικία των 9 χρόνων, η οικογένειά της άρχισε μία έρευνα για να διαπιστώσει εάν όντως υπήρχε κάποιος άντρας με το όνομα που είχε πει η Shanti, στην πόλη της Muttra.

Βρέθηκε ένας άντρας με αυτό το όνομα και τους έγραψε ένα γράμμα που επιβεβαίωνε όσα είχε δηλώσει η μικρή Ινδή. Ακολούθως, έστειλε έναν συγγενή του στο σπίτι της μικρής και ενώ ο άνθρωπος αυτός καθόταν με την οικογένεια του κοριτσιού, ο Kedar Nath Chaubey εμφανίστηκε χωρίς να τους έχει προειδοποιήσει. Η Shanti Devi αναγνώρισε και τους δύο αυτούς ανθρώπους. Μετά, εξετάστηκε η πιθανότητα, εάν η μικρή είχε βρεθεί στη Muttra στην παρούσα ζωή της και εάν είχε μάθει τις πληροφορίες αυτές από κάποιον που ζούσε εκεί. Προέκυψε πως δεν είχε συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, εφόσον η μικρή Shanti δεν είχε φύγει ποτέ από το Δελχί.

Το 1936 οργανώθηκε μία επιτροπή για να συνοδεύσει το κορίτσι που επισκέφτηκε τη Muttra, ώστε να διαπιστώσει εάν η κοπέλα αναγνώριζε ανθρώπους και μέρη από την πόλη αυτή. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της έγινε φανερό, πως δεν ήταν μόνο σε θέση να αναγνωρίζει ανθρώπους, αλλά και πως μπορούσε να δείξει στην επιτροπή τη διαδρομή που οδηγούσε στο σπίτι του Kedar Nath Chaubey. Αναγνώρισε επίσης το σπίτι, παρόλο που το είχαν βάψει με άλλο χρώμα μετά από το θάνατο της Lugdi. Μπορούσε ακόμα να απαντήσει σωστά σε διάφορες ερωτήσεις που αφορούσαν το εσωτερικό του σπιτιού, τις ντουλάπες, κ.λπ. Αναγνώρισε τους γονείς της Ludgi ανάμεσα από ένα πλήθος 50 ανθρώπων.

Ακόμα περισσότερο εντυπωσιακή ήταν η δήλωσή της, πως είχε θάψει σε κάποιο σημείο χρήματα. Όταν σκάψανε στο σημείο που υπέδειξε η κοπέλα και δε βρήκαν τίποτα, ο Kedar Nath Chaubey παραδέχτηκε, πως είχε ήδη βρει τα χρήματα μετά από το θάνατο της γυναίκας του. Τέλος, ανακαλύφθηκε πως η Shanti Devi χρησιμοποιούσε στην παιδική της ηλικία γλωσσικές εκφράσεις, που ήταν χαρακτηριστικές στη διάλεκτο της περιοχής της Muttra, πράγμα το οποίο είχε εντυπωσιάσει όσους την είχαν ακούσει. Συνολικά, είχε κάνει 24 συγκεκριμένες και επαληθευμένες δηλώσεις, που αφορούσαν την περασμένη ζωή της Lugdi.

Ο Ian Stevenson και η επιστημονική έρευνα για τη μετενσάρκωση

Ο Ian Stevenson, ψυχίατρος από το Charlottesville της Virginia, ο οποίος στο παρελθόν διατέλεσε επικεφαλής του ψυχιατρικού τμήματος στο πανεπιστήμιο της Virginia, αφιερώθηκε τα τελευταία 40 χρόνια στην επιστημονική τεκμηρίωση των αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές παιδιών από όλο τον κόσμο, έχοντας μελετήσει παραπάνω από 2500 τέτοιες περιπτώσεις. Πολλοί ερευνητές, ακόμα και σκεπτικιστές, συμφωνούν πως αυτές οι περιπτώσεις αποτελούν σοβαρές ενδείξεις για την ύπαρξη της μετενσάρκωσης.

Ο Δρ. Stevenson ξεκίνησε την έρευνά του για την πιθανότητα ύπαρξης της μετενσάρκωσης το 1960, όταν άκουσε για μια περίπτωση στη Σρι Λάνκα, όπου ένα παιδί ισχυριζόταν ότι θυμόταν την περασμένη του ζωή. Εξέτασε εξονυχιστικά την περίπτωση ρωτώντας το παιδί και τους γονείς του, όπως επίσης και τους ανθρώπους, για τους οποίους ισχυριζόταν το παιδί ότι ήταν οι γονείς του στην περασμένη του ζωή. Αυτό τον οδήγησε στην πεποίθηση ότι πιθανότατα η μετενσάρκωση αποτελεί μία πραγματικότητα. Όσο περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις μελετούσε, τόσο περισσότερο αυξανόταν το ενδιαφέρον του γι' αυτό το άγνωστο πεδίο, το οποίο μέχρι προσφάτων χρόνων είχε ξεγλιστρήσει από την επιστημονική παρατήρηση. Σκοπός του ήταν να μπορέσει να ελέγξει την ισχύ της υπόθεσης της μετενσάρκωσης με επιστημονικό τρόπο.

Ακόμα και σήμερα, ο Δρ Stevenson είναι ο σημαντικότερος επιστήμονας ερευνητής για την τεκμηρίωση της μετενσάρκωσης και το έργο του αποτελεί βιβλιογραφική πηγή για ένα πολύ μεγάλο πλήθος ερευνητικών εργασιών, που ασχολούνται με το θέμα αυτό. Εκτός από τις περιπτώσεις ατόμων που θυμούνται προηγούμενες ζωές τους και οι οποίοι έχουν γεννηθεί σε χώρες, όπου το δόγμα της μετενσάρκωσης είναι ευρέως διαδεδομένο, ο Stevenson μελέτησε και περιπτώσεις τέτοιες από την Ευρώπη, που οι άνθρωποι δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με την ιδέα αυτή. Σημαντικότατη είναι η συνεισφορά του στη μελέτη περιπτώσεων που αφορούν αναμνήσεις μικρών παιδιών.

Από τις μελέτες του εξήγαγε το συμπέρασμα, πως μία τυπική περίπτωση παιδιού που θυμάται την προηγούμενη ενσάρκωσή του, ακολουθεί το παρακάτω μοτίβο:

• Αρχίζοντας από την ηλικία των 2 έως 4 χρόνων, το παιδί θυμάται αυθόρμητα λεπτομέρειες από την προηγούμενη ζωή του.
• Το πλήθος και η καθαρότητα των δηλώσεων του παιδιού αυξάνονται μέχρι την ηλικία των 5 έως 6 χρόνων, όπου το παιδί αρχίζει να μιλάει λιγότερο για τις αναμνήσεις αυτές.
• Στην ηλικία των 8 χρόνων, οι αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή αρχίζουν να εξασθενούν.
• Το παιδί παρουσιάζει αναίτια συμπεριφορά που ταιριάζει με τις συνθήκες ζωής του ανθρώπου που ήταν στην προηγούμενη ζωή του, όπως φοβίες ή ιδιαίτερες προτιμήσεις και ορέξεις.
• Σε πολλές περιπτώσεις το παιδί έχει κάποιο σημάδι ή γενετική ανωμαλία, που αντιστοιχεί σε σημεία του σώματος, όπου ως προηγούμενη ζωή είχε δεχτεί κάποιο θανάσιμο τραύμα. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δηλώνουν πως θυμούνται πως μετενσαρκώθηκαν, αναφέρουν πως είχαν βίαιο θάνατο που δεν έχει διαγραφεί από τη μνήμη τους.
• Σε μερικούς πολιτισμούς το άτομο που πρόκειται να «μετενσαρκωθεί», προβλέπει την επόμενη ενσάρκωσή του, ή μπορεί μία μητέρα που περιμένει να γεννήσει ένα παιδί, να δει ένα όνειρο που να δηλώνει πως ο προηγούμενος άνθρωπος σκοπεύει να μετενσαρκωθεί στο παιδί.
• Μετά την ηλικία των 10 χρόνων, τα παιδιά που αναφέρουν πως θυμούνται την προηγούμενή τους ζωή, εξελίσσονται κανονικά.

Ο Ian Stevenson συνέλεξε πάνω από 2500 αναφορές για μετενσάρκωση, τις οποίες συγκέντρωσε σε μία βάση δεδομένων για περαιτέρω ανάλυση. Καθόρισε πως για να ενταχθεί μία περίπτωση μετενσάρκωσης στη συγκεκριμένη βάση δεδομένων, θα πρέπει να παρουσιάζει τουλάχιστον 2 από 6 βασικά χαρακτηριστικά:

1. πρόβλεψη επανενσάρκωσης ή προθανάτια δήλωση από το άτομο που προηγήθηκε της παρούσας ενσάρκωσης.
2. όνειρα που ανακοινώνουν την παρούσα ενσάρκωση, που βλέπει είτε η μητέρα του παιδιού της τωρινής ενσάρκωσης, ή κάποιος συγγενής του προηγούμενου προσώπου.
3. λεκτική αναφορά σε αναμνήσεις.
4. συμπεριφορά που παραπέμπει σε συγκεκριμένες αναμνήσεις.
5. αναγνώριση ανθρώπων και τοποθεσιών.
6. ιδιαίτερα γενετικά σημάδια ή γενετικές δυσπλασίες και ατέλειες, που σχετίζονται με τραύματα ή σημάδια του σώματος που είχε το άτομο της προηγούμενης ενσάρκωσης.

Πέρα από τα παραπάνω κριτήρια του Stevenson, υπάρχει ένας αριθμός καταστάσεων και χαρακτηριστικών ανθρώπων, που συντελούν περισσότερο ή λιγότερο στην υπόθεση ότι μπορεί να σχετίζονται με μία προηγούμενη ενσάρκωση. Κάποιες από αυτές τις καταστάσεις και τα χαρακτηριστικά είναι, οι αμφιβολίες που σχετίζονται με την σεξουαλική ταυτότητα κάποιου ανθρώπου, οι εμπειρίες τύπου Dιjΰ vu, οι περιπτώσεις παιδιών θαυμάτων καθώς και ιδιοφυών ηλιθίων, η περίπτωση της ξενογλωσσίας, της ικανότητας δηλαδή ενός ανθρώπου να μιλάει ή να γράφει σε μία γλώσσα που δεν έχει διδαχτεί ποτέ, το ανεξήγητο αίσθημα «αγάπης» ή «μίσους» απέναντι σε έναν άνθρωπο που είναι παντελώς άγνωστος και τέλος οι πολλαπλές προσωπικότητες και η σχιζοφρένεια

Rc-Cafe