Τα ρούχα της Παναγίας

Το χρήμα είναι η γέφυρα που ενώνει το καλό με το κακό, τον πόνο με την απονιά, την πίστη με το δόλο. Δείτε το μέσα στα δάκρυα των ανθρώπων που σήμερα προσέρχονται γονατιστοί ή απελπισμένοι για το τάμα προς τη Θεοτόκο. Αισθάνονται πως δεν αρκεί η πίστη, η προσευχή δεν θα φτάσει μόνη της στον ουρανό. Θέλει και το τάμα. Κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει το μαύρο χρήμα που διακινείται σήμερα για τη Χάρη Της. Ίσως ούτε ο ίδιος ο Θεός. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι μετακινούνται, καταναλώνουν, προσεύχονται, ελπίζουν.

Παζάρια, που εκμεταλλεύονται πρωτίστως μουσουλμάνοι, στήνονται σε μία τεράστια σειρά που κυκλώνει τη χώρα σαν γιρλάντα. Εκκλησίες φορούν τα καλά τους, παγκάρια που φουσκώνουν απ' το βάρος, κεριά που λιώνουν, παχουλοί ιερείς κάτω από μαύρα ράσα, θαυματουργές εικόνες, άνθρωποι στα γόνατα, Δεκαπενταύγουστος. Σε τέσσερις μήνες έχει Χριστούγεννα. Και μετά από τέσσερις μήνες θα έχει Πάσχα. Και μετά πάλι Δεκαπενταύγουστο.

Ο πνευματικός δρόμος της πίστης μας είναι σπαρμένος από λείψανα. Από ανθρώπινα μέλη και αντικείμενα που λατρεύονται ως σκεύη θείας δύναμης. Αν μάλιστα δεν είχε μεσολαβήσει η Άλωση της Πόλης από τους άπιστους, η Βυζαντινή μας θρησκευτική κληρονομιά θα ήταν μεγαλύτερη και λαμπρότερη. Διότι οι ευσεβείς Βυζαντινοί Αυτοκράτορες είχαν διασώσει ανεκτίμητο πλούτο. Ο Ιουστινιανός έφερε στην Κωνσταντινούπολη τα οστά της αγίας Άννης, μητρός της Θεοτόκου, το πέτρινο χείλος από την πηγή του Ιακώβ και το στόμιο όπου κάθισε ο Ιησούς και συνομίλησε με τη Σαμαρείτιδα. Ο Ηράκλειος πήγε τον Τίμιο Σταυρό, τα καρφιά της Σταυρώσεως, το Άγιο Αίμα του Ιησού και τη μαρμάρινη λεκάνη όπου ένιψε τα πόδια των μαθητών Του. Ο Λέων ΣΤ ο Σοφός κουβάλησε τα οστά του αγίου Λαζάρου και της Μαρίας της Μαγδαληνής....

Ο Ιωάννης Τσιμισκής κόμισε τα σανδάλια του Ιησού, ενώ με διάφορους τρόπους έφτασαν στην Πόλη το τραπέζι του Μυστικού Δείπνου, η σάλπιγγα που γκρέμισε τα τείχη της Ιεριχούς, τα δώρα των Μάγων, το αίμα από το κεφάλι του Ιησού και η σανίδα όπου απέθεσαν το σώμα Του μετά την αποκαθήλωση. Μάλιστα επάνω στη σανίδα είχαν αποτυπωθεί, ως σταγόνες κεριού, τα δάκρυα της Παναγίας. Τι έλειπε; Ίσως ένα σφραγισμένο μπουκάλι με την πνοή που εμφύσησε ο Θεός στον Αδάμ. Και κάτι ακόμα: ιερά κειμήλια της Θεοτόκου.

Ασφαλώς η Θεοτόκος ανέκαθεν κάλυπτε τις ανάγκες για επαφή με το χριστεπώνυμο πλήθος μέσω οραμάτων, ονείρων και εικόνων που κλαίνε πριν θαυματουργήσουν. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε και η ζώνη Της. Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές για το πώς η Τιμία Ζώνη έφτασε στη Μονή Βατοπαιδίου όπου βρίσκεται τα τελευταία 900 χρόνια και θαυματουργεί μετατρέποντας τις λίμνες σε οικόπεδα. Είναι επίσης αυτονόητο πως κανένα άλλο κομμάτι υφάσματος δεν έχει βγάλει περισσότερα χρήματα από την Τιμία Ζώνη. Σε κάθε έξοδο της από το Όρος εκτίθεται σε χρυσοφόρο προσκύνημα, ενώ συχνά κάνει και επισκέψεις σε σπίτια επιχειρηματιών ή πολιτικών-ποιος μπορεί να λησμονήσει την επίσκεψη της στον Ανδρέα Παπανδρέου έπειτα από πρόσκληση της Δήμητρας και συγκατάβαση του Εφραίμ; Θυμίζουμε πως σύμφωνα με τη χριστιανική μας πίστη, η Θεοτόκος κατά τη μετάσταση της στους ουρανούς έριξε τη Ζώνη Της στον Θωμά. Πρόκειται για μία απλή εβραϊκή ζώνη εποχής, χωρίς κάτι εξεζητημένο, φτιαγμένη από την ίδια τη Θεοτόκο που επέλεξε τρίχες καμήλας ως βασικό υλικό.

'Όμως ενώ η ίδια έριξε τη Ζώνη κατά τη μετάσταση της στους ουρανούς, στα σπάργανα του (άδειου φυσικά) τάφου της βρέθηκαν και άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Η Εσθήτα της Θεοτόκου ήταν το σκέπασμα που φορούσαν οι Εβραίες γυναίκες στην κεφαλή τους. Για δυσερμήνευτους λόγους, η Μεγαλόχαρη επέτρεψε να φτάσει το ένδυμα στην Πόλη με κοινό δόλο. Δύο ευγενείς το εντόπισαν στην Ιουδαία και ουσιαστικά το έκλεψαν από τη γυναίκα που το κρατούσε. Ευρηματικοί, δηλαδή παμπόνηροι, αντικατέστησαν το ξύλινο κιβώτιο που έφερε το ύφασμα με ένα άλλο, εντελώς ίδιο. Το ιερό κειμήλιο τοποθετήθηκε στο ναό των Βλαχερνών και λέγεται πως αργότερα μεταφέρθηκε από τους Σταυροφόρους στη Γαλλία. Ναι, αλλά τι γίνεται με το κυρίως φόρεμα της Παρθένου; Υπάρχει και αυτό, στο μουσείο της πόλης Ζούγκδιδι της Γεωργίας. Περιέργως ως προσκύνημα δεν έχει πάει καθόλου καλά, ίσως να έχουν παίξει αρνητικό ρόλο οι δεκαετίες κομμουνιστικού αθεϊσμού.

Θεωρητικά είναι μάλλον δύσκολο να αποκαλυφθεί άλλο ιερό κειμήλιο. Άλλωστε δεν χρειάζεται πια. Η πίστη προς την Παναγία είναι τόσο ισχυρή που φέρνει πλήθη στις εκκλησιές και χρυσάφι στις εικόνες. Οι άνθρωποι θα προσευχηθούν, θα τάξουν και θα παρακαλέσουν. Θα αγοράσουν εικονίσματα και κινέζικα είδη. Και μετά θα κατασπαράξουν κοπάδια σε μπριζόλες και παϊδάκια. Ένα θέαμα που, όντως, σε υποχρεώνει να κάνεις τον σταυρό σου.