Απόλυτη φρίκη στην Αθήνα σε πολυκατοικίες - υπνωτήρια μεταναστών

Σε πολυκατοικίες - υπνωτήρια εκατοντάδες στοιβαγµένοι µετανάστες ζουν σε άθλιες συνθήκες.

Εκεί, µαζί µε τα όνειρά τους κοιµάται και η αξιοπρέπεια

Ολα υγρά και σάπια. Περνώντας τις πόρτες τους είναι σαν να κοιτάζεις στα σωθικά της πόλης. Οι µυρωδιές της µούχλας και του ιδρώτααν ακατεύουν το στοµάχι. Κάποτε στέγαζαν οικογένειες ή βιοτεχνίες. Εδώ και τέσσερα χρόνια, όµως, είναι κτίρια του Κέντρου που λειτουργούν ως υπνωτήρια εκατοντάδων ανθρώπων. Από κατάλυµα τηςµιας βραδιάς εξελίχτηκαν σε αποθήκες όσων κόλλησαν εδώ χωρίς χαρτιά, χωρίς προορισµό. Παραδοµένα στην αδιαφορία παραµένουν επικερδή για τους έλληνες ιδιοκτήτες τους. Ακόµα κι αν ρηµάζουν,κάποιος θαπληρώσει για να γείρει στο πάτωµά τους....

Το κτίριο στην οδό Μενάνδρου δεν είναι άγνωστοστις Αρχές. Από το 2008 µέχρι και το 2010 τρεις εκθέσεις της Νοµαρχίας το περιγράφουν ως εστία µόλυνσης: «Μια χωµατερή όπου διαβιούν άνθρωποι και ευµεγέθη τρωκτικά». Την περασµένη εβδοµάδα,έπειτα από επιχείρηση της Αστυνοµίας συνελήφθησαν εκεί δύο άτοµα που κατηγορούνται για τη δολοφονία του Μανόλη Καντάρη στο Κέντρο της Αθήνας. Παρά τις καταγραφές και τις επεµβάσεις, η σιδερένια εξώπορτά του µένει σήµερα ορθάνοιχτη και στους ορόφους του µαζί µε τα όνειρα των ενοίκων του για µια καλύτερη ζωή κοιµάται και η αξιοπρέπεια.
ΣΕ ΜΕΓΕΘΟΣ... ΓΑΤΑΣ. Οι σόλες των παπουτσιών µου κολλάνε σε κάθε βήµα. Οι σοβάδες στους τοίχους έχουνξεφτίσει. Στον φωταγωγό ένα στρώµα σκουπιδιών καλύπτει κάθε σπιθαµή. Τρεις αρουραίοι στο µέγεθοςγάτας σουλατσάρουν στ’ αποφάγιακαι όποτε κάποιοςτραβά το καζανάκι από τους επάνωορόφους τανερά της αποχέτευσης τρέχουν από έναν σπασµένο σωλήνα. Σε ένα δωµάτιο οι τελευταίοι ένοικοι ξέχασαν µια πατερίτσα και έναακορντεόν (πιθανόν ήταν επαίτες). Δενείναι τα µόνα σηµάδια που θυµίζουν το πέρασµά τους. Τσόφλια από φιστίκια και αποτσίγαρα έχουν γίνει ένα µε το περβάζι, σαν απολιθώµατα. Στα σπασµένα παράθυρα νάιλον και χαρτόνια έχουν µπει σαν τσιρότα για να κρατούν έξω τον αέρα και το φως.

Κοντεύει µεσηµέρι και σε ένα διαµέρισµα του τρίτου ορόφου οι ένοικοι δεν έχουν ξυπνήσει. Δεκατέσσερις άνθρωποι κουλουριασµένοι σε ένα δωµάτιο. Ταπόδια του ενός στην ανάσα τουάλλου. Σταχέρια τους έχουν δαγκωµατιές από έντοµα και έναν αριθµόγραµµένο µεµαρκαδόρο. Τον ζωγράφισαν οι αστυνοµικές αρχέςστον τελευταίο έλεγχο. Ηταν πιο εύκολονα τους φωνάζουν µεαριθµούς. Οι περισσότεροι λένεότι είναι από το Αφγανιστάν. Αρκετοί από αυτούς χωρίς χαρτιά, χωρίς όνοµα. Δεν υπάρχουν πουθενά. Κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι, πόσοι είναι, από πού πραγµατικά είναι.Στον τελευταίο έλεγχο βρέθηκαν 49. Υπήρχαν όµως κι άλλοι που εκείνη τηνώρα δεν ήταν στο κτίριο και δεν καταγράφηκαν.

«ΝΙΩΘΩ ΣΑΝ ΖΩΟ». Ο 22χρονος Σαΐντ είναιένας από αυτούς. Οταν πλησίασε το κτίριοτην ηµέ ρα της αστυνοµικής επιχείρησης, οι Αρχές δεν του επέτρεψαν να περάσει τις κορδέλες, έτσι δεν µετρήθηκε µαζί µε τους υπόλοιπους. «Νιώθω σαν ζώο που κοιµάµαι εδώ. Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν έχω χαρτιά. Δεν έχω πού να πάω», λέει. Τα διαµερίσµατα νοικιάζονται από τους έλληνες ιδιοκτήτες τους σε µετανάστες που έχουν την κόκκινη κάρτα του αιτούντος άσυλο. Επειτα αυτοί τα υπενοικιάζουν σε συµπατριώτες τους. «Εχουν τρία και τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα και έχουν µάθει τη γλώσσα. Λειτουργούν κτίρια σαν κι αυτό ως εστιατόρια και ξενοδοχεία», λέει ο Σαΐντ. Πληρώνει πέντε ευρώ την ηµέρα. Δύο για φαγητό. Τρία για ύπνο. Δεν είναι ο νεώτερος που συναντώ σε αυτή την πολυκατοικία. Σε ένα διαµέρισµα ζουν ασυνόδευτοι ανήλικοι ηλικίας 15 ετών.

«Το κτίριο χτίστηκε το 1954. Επρεπε να σφραγιστεί πριν από έναν χρόνο σύµφωνα µε εισαγγελική εντολή. Αλλά κανείς από τους ιδιοκτήτεςδεν συµµορφώθηκε. Συνεχίζουν να εισπράττουν τα ενοίκια», λέει έλληνας ιδιοκτήτης διαµερίσµατος που ζητά να µη δηµοσιευτεί το όνοµά του. Ο δικός του χώρος µένει κενός. Εκοψε πριν από ενάµιση χρόνο το νερό και το ρεύµα.

Το ενοικιαστήριο που έχει βάλει γράφει 350 ευρώγια 56 τ.µ. Θέλει, λέει, νατο διαθέσει ως αποθήκη, όχι κατοικία. Αυτό δεν είναι το µοναδικό κτίριο στο Κέντρο της πόλης όπου στοιβάζονται εκατοντάδες µετανάστες υπό άθλιες συνθήκες, τη στιγµή που οι έλληνες ιδιοκτήτες συνεχίζουν να εισπράττουν τα ενοίκια. Οπως εξηγεί ο Γιάννης Ρεβύθης, πρόεδρος τουΣυλλόγου Μεσιτών Αττικής, δεν υπάρχεινόµος που να καθορίζειπόσα άτοµα διαµένουν σε ένα διαµέρισµα ανάλογα µε τα τετραγωνικάτου.

Εποµένως δεν µπορούν να διωχτούν οι ιδιοκτήτες τους αν µετατρέπονται τα διαµερίσµατα σε αποθήκες ανθρώπων. Σε παλιότερεςεπιχειρήσεις - σκούπα σε αντίστοιχα κτίρια οι Αρχές ανέφερανότι θα επιβληθούν «αυστηρά πρόστιµα» στους ιδιοκτήτες. Ωστόσο, σε σχετικό ερώτηµά µας, η Περιφέρεια Αττικής αναφέρει ότι δεν είναι αρµόδια για την επιβολή προστίµων. Το υπουργείο Οικονοµικών δεν διαθέτει στοιχεία για το εάν έχουν επιβληθεί πρόστιµα σε ιδιοκτήτες για φοροαποφυγή.

Στα χέρια πολλών µεταναστών υπάρχουν γραµµένοι αριθµοί µε µαρκαδόρο της Αστυνοµίας


«Εστία µόλυνσης»

Από το 2008 µέχρι και το 2010 τρεις εκθέσεις της Νοµαρχίας περιγράφουν το κτίριο της οδού Μενάνδρου ως εστία µόλυνσης:

«Μια χωµατερή όπου διαβιούν άνθρωποι και ευµεγέθη τρωκτικά». Την περασµένη εβδοµάδα, έπειτα από επιχείρηση της Αστυνοµίας, συνελήφθησαν εκεί δύο άτοµα που κατηγορούνται για τη δολοφονία του Μανόλη Καντάρη στο Κέντρο της Αθήνας
Κάθε όροφος νοικιάζεται 900 - 1.000 ευρώ τον µήνα

ΓΝΩΡΙΜΗ στις Αρχές είναι καιη πολυκατοικία στην οδό Γερανίου που φιλοξενεί δεκάδες µετανάστες από το Μπανγκλαντές. Παλιά στέγαζε µια βιοτεχνία. Σήµερα καθένας από τους έξι ορόφουςνοικιάζεται προς 900-1.000 ευρώ. Τα δωµάτια έχουν χωριστεί µε τοίχους από χαρτόνια και κοντραπλακέ. Περίπου 40 άνθρωποι κοιµούνται σε κάθε όροφο, εκτός από τον δεύτερο που λειτουργεί σαν τζαµί (εκεί µένει ο ιµάµης µαζί µε ένανφύλακα) και τον έκτο που είναι αποθηκευτικός χώρος της πραµάτειας τους. Εκεί φυλάσσουν καλώδια και µέταλλα που πουλάνε σε µάντρα στα Πετράλωνα προς 20 λεπτά το κιλό.

Ο τέταρτος και ο δεύτερος όροφος νοικιάζονται από τονΠανελλήνιο Σύνδεσµο Συµπαράστασης Μουσουλµάνων «Η Φιλότητα». Οπως λέει ο Μεχµέτ Ιµάµ, έλληνας µουσουλµάνος και πρόεδρος της οργάνωσης, οι χώροι επιλέχθηκαν πριν από 20 χρόνια για να λειτουργήσουν ως ξενώνες κακοποιηµένων γυναικών. Στην επίσκεψή µας όµως συναντάµε µόνο άντρες. Σύµφωνα µε τον κ. Ιµάµ, κάθε ένοικος πληρώνει 45 ευρώ τον µήνα, όχι 120. Παλιότερα, όπως αναφέρει, υπήρχαν κρούσµατα εκµετάλλευσης των µεταναστών από µεσάζοντεςπου ζητούσαν περισσότερα. «Μετά το χτύπηµα στους ∆ίδυµους Πύργους αναθέσαµε τη διαχείριση κάθε κτιρίου σε κάποια άτοµα γιατί δεν µπορούσαµε να παρακολουθούµε όλους τους χώρους», λέει ο κ. Ιµάµ. «Το ίδιο ισχύει και για τη Γερανίου. Οι συνθήκες δεν είναι καλές. Αλλά είναι προτιµότερο να έχουν κάποια στέγη από το να ζουν στον δρόµο».
«Μαχαιροπίρουνα δεν υπάρχουν»...

ο 51χρονος Μοχάµεντ Ματσούµια λέει ότι πληρώνει ενοίκιο 120 ευρώ τον µήνα στην πολυκατοικία της οδού Γερανίου. Στην τιµή περιλαµβάνεται και φαγητό. οι ρυθµοί ζωής θυµίζουν κοινόβιο, αφού οι ένοικοι µαγειρεύουν µαζί.

Σε αυτοσχέδιες κουζίνες µε φιάλες γκαζιού, χωρίς εξαερισµό.

Με τις λαδιές να έχουν ποτίσει τους τοίχους.

Τρώνε σε τσίγκινα πιάτα, σχηµατίζοντας µια γούβα µε την παλάµη τους.

Μαχαιροπίρουνα δεν υπάρχουν

Η πολυκατοικία των φαναριών

Στον δρόµο βγάζει το µεροκάµατό της µια ολόκληρη πολυκατοικία στην οδό Λεωνίδου. από το υπόγειο µέχρι και το ρετιρέ κάθε χώρος νοικιάζεται σε µετανάστες από το Μπανγκλαντές, που όπως λένε δουλεύουν στα φανάρια της αθήνας. Κάθε όροφος έχει τρία διαµερίσµατα. Σε κάθε διαµέρισµα κοιµούνται τέσσερα - πέντε άτοµα σε ένα δωµάτιο. Το ενοίκιο που πληρώνουν στους έλληνες ιδιοκτήτες είναι 330 ευρώ. «υπάρχει κόσµος που φεύγει. Επιστρέφουν στο Μπανγκλαντές γιατί εδώ είναι δύσκολα. Κοιµάσαι µε τα ποντίκια και τις κατσαρίδες», λέει ο 30χρονος Μουκίντ που θα αποχαιρετήσει σε λίγες µέρες και τον αδερφό του. ο Μουκίντ είναι ένας από τους τυχερούς της πολυκατοικίας. ∆ουλεύει σε συνεργείο καθαρισµού στο εµπορικό κέντρο The Mall για 28 ευρώ το οκτάωρο. Με τον µισθό του συντηρεί – όσο µπορεί – τους συγκατοίκους του. «Σε άλλες πολυκατοικίες τα αφεντικά (σ.σ. οι έλληνες ιδιοκτήτες) δεν µας άφηναν να µένουµε πολλοί µαζί. Εδώ όµως δεν έχουν πρόβληµα», λέει.

Το ίδιο ελαστικοί είναι και οι ιδιοκτήτες σε άλλο κτίριο της οδού Ξούθου, στο Κέντρο της αθήνας. Σε διαµερίσµατα στο µέγεθος κελιού φυλακής στριµώχνονται τέσσερα άτοµα. ο Χαλίντ από το αφγανιστάν µένει σε ένα από αυτά. Στο κτίριο της Ξούθου το ενοίκιο είναι 150 ευρώ τον µήνα. Το µπάνιο στο διαµέρισµα του Χαλίντ δεν έχει ντουσιέρα. Ισα που χωρά έναν άνθρωπο µέσα. Η λεκάνη δεν έχει καπάκι και ο καθρέφτης είναι γεµάτος µε µαύρα στίγµατα. ο Χαλίντ ήξερε άλλους µετανάστες που κατόρθωσαν να φύγουν στην Ιταλία. Παλιά, θυµάται, η έξοδος ήταν εύκολη.

Με 500 ευρώ τρύπωνε κάποιος σε ένα φορτηγό και περνούσε απέναντι. Τον ίδιο τον έπιασαν στην Ιταλία και τον επέστρεψαν στην Ελλάδα. Μου δείχνει το χαρτί µε την εντολή απέλασης που λήγει σε λίγες µέρες. Κανονικά έχει δηλώσει στις αρχές ότι θα βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης, αλλά ήρθε στην αθήνα για να αναζητήσει δουλειά. Χωρίς αποτέλεσµα. «Θέλω να φύγω», λέει. «Εδώ δεν έχω µέλλον».