"Από τη στιγμή που χάθηκε η κόρη μας είμαστε ζωντανοί - νεκροί"

«Από τη στιγμή που χάθηκε η Ρένι είμαστε ζωντανοί-νεκροί. Οι πληγές είναι τόσο μεγάλες και τόσο βαθιές που δεν πρόκειται να κλείσουν ποτέ. Ζούμε στην απόλυτη φτώχεια. Δεν έχουμε χρήματα ούτε για τον δικηγόρο που θα μας εκπροσωπήσει στη δίκη».

Η τραγική μάνα της 11χρονης που ένα ανθρωπόμορφο κτήνος βίασε και πέταξε ζωντανή μέσα σε ένα πηγάδι πριν από επτά μήνες στο Ελαιοχώρι Αρκαδίας, σπάει τη σιωπή της και μιλά αποκλειστικά στην «Espresso».

Η υπόθεση της αποτρόπαιης δολοφονίας του 11χρονου κοριτσιού συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ηταν 12.18 όταν το άψυχο σώμα της Ρένι Τραΐκοβα από τη Βουλγαρία εντοπίστηκε στον πυθμένα ενός πηγαδιού, βάθους 10 μέτρων, σε δύσβατη περιοχή κοντά στο Ελαιοχώρι Αρκαδίας. Το άτυχο παιδί βιάστηκε άγρια και στη συνέχεια πετάχτηκε ζωντανό μέσα στο πηγάδι, όπου περίπου δέκα ώρες αργότερα ξεψύχησε, ύστερα από απεγνωσμένες προσπάθειες να κρατηθεί στη ζωή. Το έγκλημα, ένα από τα φρικιαστικότερα που έχουν καταγραφεί στα ελληνικά αστυνομικά χρονικά, «υπογράφει» ένας 41χρονος Αλβανός βοσκός, ο Τζιάνι Μερκάι....

Σήμερα η μητέρα της Ρένι, Τσάνκα Αγγέλοβα - Τραΐκοβα, ο σύζυγός της Ζίφκο και ο 14χρονος γιος τους έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα και έχουν επιστρέψει στην πατρίδα τους, τη Βουλγαρία. Οπως μας είπε η κ. Τσάνκα, ήταν αδύνατο να μείνουν στην Ελλάδα, δεν θα το άντεχαν. Ετσι, προτίμησαν να φύγουν για πάντα λίγες εβδομάδες μετά το στυγερό έγκλημα που αποκαλύφθηκε το μεσημέρι της Κυριακής 22 Αυγούστου 2010 και «πάγωσε» όλη τη χώρα.

«Εχουμε επιστρέψει στην πατρίδα. Δεν μας κρατούσε τίποτα στην Ελλάδα. Αυτό που βλέπαμε ήταν η φρίκη, η αγριότητα και ο χαμός ενός αθώου παιδιού, του δικού μας παιδιού. Δεν το αντέχαμε. Ηταν πέρα από τις δυνάμεις μας. Φύγαμε σχεδόν έναν μήνα μετά το κακό. Εγινε η κηδεία, μετά κάναμε το μνημόσυνο για τις 40 ημέρες και αμέσως μετά αναχωρήσαμε για την πατρίδα μας» τόνισε με τρεμάμενη φωνή η 34χρονη, εξηγώντας ότι επέστρεψαν οικογενειακώς στο χωριό όπου ζούσαν πριν έρθουν στην Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 2009:

«Μένουμε στο Ιστιμαν, που βρίσκεται 50 χιλιόμετρα απόσταση από τη Σόφια, σε ένα σπίτι που ίσα-ίσα μας χωράει. Περνάμε πολύ δύσκολα, καθώς δεν υπάρχει δουλειά. Η φτώχεια είναι μεγάλη. Ομως δεν πρόκειται να ξαναέρθουμε στην Ελλάδα, παρά μόνο όταν οριστεί η ημέρα της δίκης, όπου το κάθαρμα που πήρε από κοντά μας το κοριτσάκι μας θα δώσει λόγο στη δικαιοσύνη».

«Δεν έχουμε λεφτά ούτε για δικηγόρο…»

Η φωνή της σπάει από τους λυγμούς όταν λέει ότι η οικογένειά της δεν έχει βρει δικηγόρο για να τους εκπροσωπήσει στην επερχόμενη δίκη λόγω έλλειψης χρημάτων. «Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να έχουμε δικηγόρο;» αναρωτιέται η τραγική μάνα και προσθέτει: «Ελπίζουμε πως όταν έρθει η ώρα κάποιος θα μας εκπροσωπήσει. Δεν θα μείνουμε έτσι. Κάποιος θα μας λυπηθεί».

Επειτα από μια παύση λίγων δευτερολέπτων η χαροκαμένη μάνα ανέφερε ότι ο χρόνος δεν έχει απαλύνει τον πόνο τους ούτε στο ελάχιστο. «Προσπαθούμε να συμβιβαστούμε, αλλά το κακό που μας βρήκε είναι μεγάλο. Ο ξαφνικός χαμός της Ρένι και η αγριότητα με την οποία έφυγε από τη ζωή, αποτελεί μια ανοικτή και βαθιά πληγή που πονάει πολύ και δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ» τόνισε με φωνή που μαρτυράει ότι οι εφιάλτες και τα φαντάσματα του φρικιαστικού παρελθόντος παραμένουν ολοζώντανα στη ζωή της ίδιας και της οικογένειά της.

Ο βιαστής και φονιάς της άτυχης 11χρονης, ο Αλβανός Τζιάνι Μερκάι, που ζούσε στο Ελαιοχώρι με τη σύζυγο και τον 17χρονο γιο του, ομολόγησε το έγκλημα έπειτα από 8 ώρες, παραθέτοντας φρικιαστικές λεπτομέρειες για τον τρόπο με τον οποίο δολοφόνησε τη μικρή Ρένι, αφήνοντας άφωνους ακόμα και τους πιο έμπειρους αστυνομικούς. Σχεδόν έναν μήνα μετά μέσα από τις φυλακές και σε αποκλειστική συνέντευξή του στην «Espresso» ισχυρίστηκε ότι αναγκάστηκε να κάνει ό,τι έκανε στο άτυχο κοριτσάκι γιατί είχε ένα όπλο να τον σημαδεύει.

Τότε ο 41χρονος παιδοκτόνος, σε μία προσπάθεια να ελαφρύνει τη θέση του, είχε πει με ασταθή τόνο στη φωνή του: «Εγώ έκανα το έγκλημα, δεν το κρύβω. Αλλά με ένα όπλο να με σημαδεύει και με απειλές που στόχευαν εμένα και τον γιο μου».