Τρύφωνας Σαμαράς: "Το 5άρι του Λάτσιου ήταν καρφί"

Τα τελευταία είκοσι χρόνια της ζωής του βρίσκεται σταθερά στο προσκήνιο, κατακτώντας με τον τρόπο του ένα μεγάλο κομμάτι από την «πίτα» της δημοσιότητας.

Ταλαντούχος στη δουλειά του, κατάφερε να χτίσει μια αξιοζήλευτη καριέρα και να κερδίσει με το σπαθί του την αναγνώριση από όλους...



Προβεβλημένος, πολυφωτογραφημένος και… πολυσχολιασμένος, πιστεύαμε όλοι ότι τον ξέρουμε καλά. Τουλάχιστον, μέχρι την περασμένη Κυριακή και την πρεμιέρα του «Dancing with the stars». Εκεί «γνωρίσαμε» έναν διαφορετικό Τρύφωνα. Ειλικρινής, άνετος, με χιούμορ, κατάφερε να κλέψει την παράσταση και να χαρακτηριστεί η «έκπληξη της βραδιάς».

Και επειδή, όπως αποδείχτηκε, οι εκπλήξεις αρέσουν σε όλους, η «Espresso της Κυριακής» ξεφυλλίζει με τον πασίγνωστο hair stylist το φωτογραφικό άλμπουμ της ζωής του και σας αποκαλύπτει αδημοσίευτες εικόνες από την προσωπική αλλά και την επαγγελματική πορεία του. Ο ίδιος μας μιλάει για τις κορυφαίες συνεργασίες της καριέρας του, για τα όνειρά του που έγιναν πραγματικότητα, για την πιο τραγική και δύσκολη στιγμή που βίωσε μέχρι σήμερα, αλλά και για το... 5 που τον κάρφωσε στην καρδιά...

«Το 5άρι του Λάτσιου ήταν καρφί στην καρδιά μου»

Αναμφισβήτητα, στην πρεμιέρα του «Dancing with the stars» έκλεψε τις εντυπώσεις όχι μόνο με τις χορευτικές του ικανότητες αλλά και με το ταμπεραμέντο του. Πώς λοιπόν του φαίνεται η νέα εμπειρία του με τον χορό, τον ενόχλησαν οι... χαμηλές πτήσεις στη βαθμολογία του Γιάννη Λάτσιου και πώς του φαίνεται όταν τον αποκαλούν «Μπεκατώρου» του φιλανθρωπικού talent show;

- Από την πρώτη εμφάνισή σου στο «Dancing with the stars» έκλεψες την παράσταση. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Περνάω πολύ ωραία. Θα ήθελα να μη φεύγει κανείς κάθε Κυριακή. Ολοι είμαστε ένα παρεάκι. Συυγκινήθηκα πολύ με την αγάπη του κόσμου. Δεν περίμενα ότι θα έβγαινα και θα γινόταν αυτός ο πανζουρλισμός στη σκηνή. Δεν είμαι τραγουδιστής, δεν είμαι ηθοποιός, δεν το έχω ξαναζήσει αυτό και ήταν κάτι πρωτόγνωρο και πραγματικά το χάρηκα πολύ. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι με αγαπάει ο απλός κόσμος!

- Αυτήν την Κυριακή θα αποχωρίσει ο πρώτος. Αν είσαι εσύ, θα στεναχωρηθείς;
Επειτα από αυτό που έζησα την προηγούμενη Κυριακή και όλο αυτό που έγινε, και να φύγω θα είμαι ευχαριστημένος.

- Θέλεις όμως να φτάσεις μέχρι τον τελικό;
Δεν θα πω ψέματα. Δεν νομίζω, όταν συμμετέχεις σε ένα παιχνίδι, να μη θες να φτάσεις στον τελικό. Ολοι όσοι λαμβάνουμε μέρος θέλουμε.

- Με την παρτενέρ σου Αννα-Κλόντια Στόγια πώς τα πας;
Αν δεν είχα την Αννα, δεν θα είχα χορέψει τόσα καλά. Της οφείλω πολλά, είναι λίγο σκληρή και με ταλαιπωρεί, αλλά χαλάλι της. Αφού μπήκα στον χορό, θα χορέψω.

- Την κριτική επιτροπή πώς τη βλέπεις; Ηταν αρκετά αυστηρή η βαθμολογία...
Τώρα ξεκινήσαμε. Αν από την αρχή δώσουν δεκάρια ή εννιάρια, τι ουσία θα έχει το παιχνίδι; Δεν νομίζω πάντως ότι άξιζα τόσο χαμηλή βαθμολογία. Η δουλειά μου μπορεί να μην είναι χορευτής, όμως έκανα μεγάλη προσπάθεια και δεν βγήκα να κάνω σαχλαμάρες. Αυτό το πεντάρι του κυρίου Λάτσιου με κάρφωσε στην καρδιά. Ηταν καρφί στην καρδιά μου. Στενοχωρήθηκα.

- Σε συμπαθεί και η Μακρυπούλια. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε στην πρεμιέρα…
Την ξέρω από μικρό κοριτσάκι, όταν ήταν με τη Ρούλα Κορομηλά στο «Ciao ANT1». Ηταν πάντα ένα πανέμορφο κοριτσάκι, πολύ γλυκό, με υπέροχα μάτια. Χαίρομαι για εκείνη, γιατί προσπάθησε πάρα πολύ και αυτό που έχει καταφέρει το έχει καταφέρει δουλεύοντας σκληρά. Και έχει ακούσει και πολλά. Πιστεύω ότι δεν είναι τυχαίο που τόσα χρόνια έχει κρατηθεί. Είναι ταλαντούχα.

Περίπτωση Μπεκατώρου...

- Σε χαρακτηρίζουν «περίπτωση Μπεκατώρου» του «Dancing». Πώς το κρίνεις αυτό;
Μάλλον το στηρίζουν στο ότι είναι και αυτή αγαπητή όπως κι εγώ. Δεν με ενοχλεί. Τη συμπαθώ πάρα πολύ και μπράβο της που στο φιλανθρωπικό talent show που συμμετείχε έφτασε μέχρι τον τελικό. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος τη θέλει και την αγαπάει.
«Το να κάνεις τον κόσμο να γελάει είναι ωραίο». (Τι να τον κάνεις, να κλαίει;)

- Πώς κατάφερες και σήμερα θεωρείσαι ένας από τους καλύτερους hair stylists;
Αρχισα το 1990 και μέσα σε δύο χρόνια κατάφερα να γίνω ένας από τους πιο περιζήτητους hair stylists. Το 1992 χτένισα την Κλόντια Σίφερ και την Κάρλα Μπρούνι για το fashion show του Βασίλειου Κωστέτσου. Το 1994 έφερα καλεσμένη για τα γενέθλιά μου την Εύα Χερτζίκοβα. Ημουν ένα παιδί που πραγματικά αγαπούσα τη δουλειά μου και επειδή δεν μου άρεσαν οι λέξεις «κομμωτήριο» και «κομμωτής» ήθελα λίγο να δώσω χλιδή και στην πορεία τα κατάφερα. Μου άρεσε που ο κόσμος δεν με είδε σαν κομμωτή-καρικατούρα τύπου Εξαρχάκος στις ελληνικές ταινίες του ’60 αλλά με είδε σαν ένα άτομο υπολογίσιμο.

- Εχεις κάνει αμέτρητες δουλειές. Πες μας με ποιες γυναίκες που χτένισες ένιωσες πραγματικά δέος;
Δύο γυναίκες ήθελα να χτενίσω από μικρός: την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη Λίντα Εβαγκελίστα. Και τις δύο τις χτένισα. Και οι δύο στην αρχή δεν ήθελαν να τις χτενίσω. Η Αλίκη είχε φέρει και τον προσωπικό της κομμωτή και δεν ήθελε να της ισιώσω τα μαλλιά, δεν ήθελε καν να την αγγίξω. Ηταν το 1992 και ήμουν πολύ μικρός. Τελικά, την έπεισε ο Τάκης Τσαντίλης. Της είπε ότι είμαι νέο ταλέντο. Της είχα ετοιμάσει μια περούκα κοντή, που ήταν ξανθιά και την είχα κουρέψει. Τη φοράει, κοιτάζεται στον καθρέφτη και λέει «φτου σου, ίδια ο Πίπης». Μετά, χαλάρωσε και αφέθηκε. Της έκανα και κότσο. Η Λίντα, όταν είχε έρθει στην Ελλάδα για την επίδειξη του Βασίλειου Κωστέτσου, προσφάτως είχε κάνει μιαν εγχείρηση και δεν ήθελε με τίποτα να τη χτενίσει κανένας. Ο Βασίλειος της έλεγε καλά λόγια για μένα, εκείνη όμως δεν ήθελε. Της είπα «είσαι η αγαπημένη μου, σε έχω κολλήσει στους τοίχους του σπιτιού μου» και τελικά την έπεισα.

- Κάποιοι μπορεί να λένε «εντάξει, με αυτόν σπάμε πλάκα…». Σε ενοχλεί;
Εχω μια πορεία είκοσι χρόνων. Εχω δείξει τι έχω κάνει και συνεχίζω να κάνω πράγματα. Επί δεκαεπτά χρόνια κάνω ημερολόγια με τις πιο διάσημες Ελληνίδες, έχω εκδώσει δύο βιβλία, έχω κάνει δεκάδες επιδείξεις μόδας, έχω χτενίσει τριάντα σούπερ μόντελ, έχω κάνει δύο χιλιάδες editorials σε περιοδικά. Δεν είμαι κάποιος που ξεκίνησα με το «Dancing». Και εκεί να μη συμμετείχα, πάλι έχω τη δική μου πορεία. Θέλω, επειδή μου δίνεται η ευκαιρία, να ευχαριστήσω τον Γιάννη Λάτσιο και τον Νίκο Κάλη που με εμπιστεύτηκαν από τον ANT1, γιατί είμαι από τους τελευταίους που έκλεισαν. Οταν είχε ακουστεί πριν από δύο μήνες, δεν μου είχε γίνει καν πρόταση.

- Κάποιοι πάντως είπαν ότι ο Τρύφωνας μόνο γέλιο μπορεί να προσφέρει στο «Dancing». Τι έχεις να πεις;
Θα ήθελα να τους πω ότι η δουλειά μου και από εκεί που κερδίζω λεφτά είναι η κομμωτική. Αυτό το κάνω για φιλανθρωπικούς σκοπούς, είναι μια καταπληκτική παραγωγή, με καταπληκτικούς ανθρώπους.

- Πολλοί υποστηρίζουν ότι πίσω από τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τα πάντα με χιούμορ κρύβεται κάποια κατάθλιψη. Στην περίπτωσή σου ισχύει αυτό;
Ο Τρύφωνας είναι ευαίσθητος, όχι καταθλιπτικός. Αποζητώ τη μοναξιά γιατί στη δουλειά μου συναναστρέφομαι με πάρα πολύ κόσμο. Αποζητώ την ηρεμία πολλές φορές, γιατί έχω φορτωμένο πρόγραμμα. Μερικές φορές απορώ. Τόσο πλάκα έχω που γελάτε μαζί μου; Το να κάνεις τον κόσμο να γελάει είναι ωραίο. Τι να τον κάνω, να κλαίει;

- Είσαι των σχέσεων ή είσαι μοναχικός;
Δεν είμαι μοναχικός. Απλώς, δεν είμαι των σχέσεων. Κάτι κάνω και τις καταστρέφω.

- Σε έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση; Εχεις ένα κομμωτήριο στο κέντρο της Αθήνας…
Σίγουρα, όλοι μας έχουμε δει μπροστά μας την οικονομική κρίση, αλλά δεν μπορώ εγώ τη στιγμή που ήδη είμαι πετυχημένος κομμωτής να κάθομαι να κλαίγομαι, όταν υπάρχει κόσμος και κοσμάκης που πραγματικά ζει με εφτακόσια ευρώ. Υπάρχει μια νορμάλ κατάσταση.

- Βάζεις στόχους;
Οχι! Θέλω να ζω την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία και να περνάω καλά. Θέλω να έχω την υγεία μου και το ίδιο θέλω και για τους δικούς μου ανθρώπους.

- Σε πρόδωσαν δικοί σου άνθρωποι;
Εχουν υπάρξει και τους περισσότερους τους θεωρούσα φίλους μου. Η αχαριστία είναι πολύ άσχημο πράγμα. Και εγώ όποιον έχω βοηθήσει μου έχει φερθεί αχάριστα. Ενα παράξενο πράγμα: όποιον βοηθάς σαν να θέλει να το ξεχάσει μετά! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί... Εγώ πάντως, όταν κάποιος με βοηθάει, το βροντοφωνάζω.
«Γιατί να μη ζει η μητέρα μου να με δει»

- Η πιο δύσκολη στιγμή σου μέχρι σήμερα;
Ο χαμός αγαπημένων προσώπων είναι ό,τι πιο δύσκολο. Ολα τα άλλα, και τα κομμωτήρια και το «Dancing», τα βάζω σε δεύτερη μοίρα. Τη μητέρα μου την έλεγαν Σταυρούλα. Εφυγε ξαφνικά από καρκίνο και ο θάνατός της ήταν κατραπακιά για μένα. Λένε πολλοί «έλα, μωρέ, θα το ξεπεράσεις». Για μένα είναι κάτι που δεν θέλω να το ξεπεράσω. Τι να ξεπεράσω; Τον χαμό της ίδιας μου της μάνας; Αυτό δεν ξεπερνιέται. Το έχεις μέσα σου και προχωράς.

- Την ημέρα της πρεμιέρας σου στο «Dancing» σου έλειπε;
Μου είναι δύσκολο να μιλάω για εκείνη και τώρα ακόμη δακρύζω. Ναι, σκέφτηκα μέσα μου γιατί να μη ζει η μητέρα μου να με δει.