"Έλλειψη διαφάνειας και εύνοια στην BP"

Έκκληση στα αμερικανικά δικαστήρια να αναγκάσουν τον διαχειριστή του Ταμείου των 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων να ανταποκριθεί στις νομικές υποχρεώσεις που έχει και να σταματήσει να κάνει αλλαγές στις αποζημιώσεις των θυμάτων της καταστροφής που προκάλεσε η ΒΡ στον κόλπο του Μεξικού απηύθυνε η πολιτεία του Μισισιπή δια του πολιτειακού υπουργού δικαιοσύνης, Τζιμ Χουντ.

Μέχρι τώρα «σαρωτικά ελαττώματα και παραβιάσεις του νόμου» χαρακτηρίζουν το Ταμείο Διευκόλυνσης Διεκδικήσεων στην Ακτή του Κόλπου (GCCF), το οποίο δουλεύει ο ανεξάρτητος διαχειριστής, Κένεθ Φράιμπεργκ, αναφέρει ο Χουντ σε σημείωμα του προς Ομοσπονδιακό Δικαστήριο στη Λουϊζιάνα....

«Η παρέμβαση και η δράση του δικαστηρίου είναι απαραίτητη για να εξαναγκαστεί η ΒΡ να θεραπεύσει την αποτυχία της να παράσχει μια διαδικασία που να εκπληρώσει τις διαδικασίες που προβλέπονται στο «Νόμο περί Πετρελαϊκής Ρύπανσης», του 1990, την πολιτειακή νομοθεσία και τις προηγούμενες δημόσιες δεσμεύσεις της ΒΡ», αναφέρεται στο σημείωμα.

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Χουντ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να επιτρέψει στην πολιτεία να αναλάβει τη διαδικασία πληρωμών.

Στην αγωγή χρησιμοποιήθηκαν τα στατιστικά στοιχεία του ίδιου του ταμείου για να υποστηριχθεί ότι έχει πληρώσει μόνο ένα μηδαμινό ποσό στους διεκδικητές μετά από την μεγαλύτερη καταστροφή εξαιτίας διαρροής πετρελαίου στην αμερικανική ιστορία, η οποία ξεκίνησε όταν μια εξέδρα πετρελαίου εξερράγη και βυθίστηκε τον Απρίλιο του 2010 με αποτέλεσμα να καταστραφούν οι εύθραυστοί υγρότοποι στη Λουιζιάνα, και οι ακτές σε Μισισιπή, Αλαμπάμα και Φλόριδα.

Πολλοί εξαγριωμένοι κάτοικοι των παράκτιων περιοχών του κόλπου ισχυρίζονται ότι το Ταμείο ευνοεί συμφέροντα της ΒΡ έναντι των δικών τους και ότι η εταιρεία προσπαθεί να ξεφύγει από τις υποχρεώσεις της να επανορθώσει έναντι των θυμάτων της διαρροής.

Στο σημείωμα αναφέρεται ότι το Ταμείο έχει πληρώσει 1,4 δισ. σε απαιτήσεις ιδιωτών και 1,9 δις. σε απαιτήσεις επιχειρήσεων ενώ η αγωγή αναφέρει ότι «αν και το ποσό φαίνεται μεγάλο, το ποσό των ζημιών είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που πληρώθηκε και ο αριθμός των εναγόντων που δεν πληρώθηκαν, μεγάλος».

Σύμφωνα με το σημείωμα, μόνο το 56% των επιχειρήσεων που ζημιώθηκαν και ζητούσαν μία επείγουσα πληρωμή, πήραν χρήματα και η έλλειψη διαφάνειας καθιστά αδύνατο να γίνει γνωστό ποιοι από αυτούς πληρώθηκαν επαρκώς.

Η ίδια απουσία διαφάνειας κατέστησε αδύνατο να υπάρξει πρόσβαση στην αξιοπιστία της δήλωσης του ταμείου ότι περισσότεροι από τους μισούς, από όσους δεν πήραν χρήματα δεν υπέβαλαν τεκμήρια που να δικαιολογούν τις απαιτήσεις τους.