Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός: Η ανατομία ενός ντέρμπι

Συνηθίζουμε να το λέμε πριν από τα ντέρμπι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια: σε τέτοιου είδους παιχνίδια δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος ούτε η ομάδα που βρίσκεται στην καλύτερη -αγωνιστική- κατάσταση.

Μιλάμε για παιχνίδια ψυχολογίας, στα οποία συνήθως επιβάλλεται αυτός που θα βρεθεί στην καλύτερη μέρα και θα έχει το ανάλογο ηθικό πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα...



Υπ' αυτή την έννοια, δεν θα ξεχωρίσω κάποιον από τους δύο αντιπάλους. Θεωρώ ότι είναι ισάξιοι και με ίσο βαθμό ετοιμότητας.

Στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, η πρώτη παρατήρηση έχει να κάνει με τον Ολυμπιακό. Η ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε παράγει ποδόσφαιρο μέσα από τη λειτουργία του συνόλου, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του εκφράζεται επιθετικά κυρίως με έναν παίκτη, τον Σισέ, και αυτό ίσως αποτελεί μειονέκτημα για τους "πράσινους".

Ως προς το σύστημα που θα επιλέξουν οι προπονητές, νομίζω ότι και οι δύο θα προτιμήσουν μία παράταξη με τέσσερις αμυντικούς, δύο αμυντικούς χαφ, έναν χαφ πιο επιθετικογενή, δύο πλάγιους και έναν κλασικό προωθημένο.

Κάθε ομάδα, όμως, θα προσπαθήσει να παίξει διαφορετικά. Ο Ολυμπιακός έχει ως προτέρημα το καλό κράτημα της μπάλας, ο Παναθηναϊκός σε αυτόν τον τομέα υστερεί. Οι "ερυθρόλευκοι" αναμένεται να έχουν περισσότερες επιλογές στις δικές τους επιθέσεις, ενώ οι "πράσινοι" θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την έκρηξη του Σισέ και να παίξουν πιο σφιχτά χωρίς να κουβαλούν πολύ την μπάλα.

Το κύριο μειονέκτημα και των δύο αντιπάλων έχει, κατά τη γνώμη μου, να κάνει με το κέντρο της άμυνάς τους, το οποίο δεν διαθέτει ιδιαίτερη ταχύτητα. Οι Καντέ και Σαριέγκι, για παράδειγμα, μειονεκτούν σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με τον Μιραλάς, ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει στην απέναντι πλευρά, με τους Αβραάμ Παπαδόπουλο και Μέλμπεργκ έναντι του Σισέ. Οι δυο προπονητές μπορούν να "κρύψουν" το μειονέκτημα αυτό δίνοντας εντολή είτε για βάθος στην άμυνα είτε για πολύ κοντινό μαρκάρισμα. Μπορεί επίσης, ένας από τους δύο κόουτς να επιχειρήσει να πιέσει πολύ ψηλά.

Τέλος, όπως συνήθως συμβαίνει στα ντέρμπι αυτού του επιπέδου, θα αναμετρηθούν ποδοσφαιριστές που μπορούν από μόνοι τους να διαμορφώσουν και, εν τέλει, να κρίνουν το αποτέλεσμα. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, το γεγονός ότι ο Σισέ αποτελεί μόνιμη πηγή κινδύνων για την αντίπαλη άμυνα δε χρειάζεται ανάλυση. Ενας άλλος "πράσινος", όμως, που μπορεί να συνεισφέρει επιθετικά είναι ο Κατσουράνης, ο οποίος έρχεται συχνά από πίσω. Ο παίκτης αυτός έχει πάντα την αίσθηση του τόπου, του χρόνου και του γκολ.

Στον Ολυμπιακό, αντίστοιχα, πέρα από τις γνωστές επιδόσεις του Μιραλάς όταν παίζει στην κορυφή, υπάρχει ο Φουστέρ ο οποίος έχει προσφέρει σημαντικές νίκες στην ομάδα του με τα γκολ που σημειώνει κινούμενος από τη γραμμή πίσω από τον επιθετικό. Επιπλέον, ο Τοροσίδης κινείται πολύ έξυπνα στις στημένες φάσεις, γεγονός που μπορεί να αποδειχθεί κρίσιμο για τους γηπεδούχους και, υπό προϋποθέσεις, για την έκβαση του ντέρμπι.

Νίκους Καραγεωργίου