Έστειλαν με κλούβα 72χρονο από την Αθήνα στις φυλακές Κομοτηνής να εκτίσει φυλάκιση 10 ημερών!

Μέχρι να έρθει από την Αθήνα στην Θράκη εξέτισε την ποινή του, μετά από αφάνταστη ταλαιπωρία με υπόδικους και βαρυποινίτες.

Με δικά του έξοδα ο διευθυντής των φυλακών Κομοτηνής τον έστειλε πίσω στην Αθήνα...



Δεν είναι απλά από τις ιστορίες καθημερινής τρέλας, αλλά έχει να κάνει με την αναλγησία του κράτους, με ερωτηματικά για την σχετική εισαγγελική παραγγελία που δόθηκε αφού ο κατηγορούμενος «εγκληματίας» ηλικίας 72 ετών κάτοικος Αθηνών, εισέπραξε ποινή φυλάκισης 10 ημερών που δεν είχε χρήματα να την εξαγοράσει κι έπρεπε οπωσδήποτε να την εκτίσει.

Έτσι αποφασίστηκε ο εγκλεισμός του στις φυλακές Κομοτηνής σε ένα σωφρονιστικό ίδρυμα σε απόσταση 1.000 περίπου χιλιομέτρων από το σπίτι του και για να γίνει αυτό έπρεπε να μεταφερθεί με κλούβα περνώντας από όλα τα αστυνομικά τμήματα της επικράτειας και μαζεύοντας όλους τους βαρυποινίτες ή υποδίκους που θα κατέληγαν στην Κομοτηνή...»

Μέχρι να τον μεταφέρουν εξέτισε την ποινή του!

Η διαδικασία αυτή διήρκεσε πάνω από πέντε μέρες που ουσιαστικά ήταν η πραγματική έκτιση ποινής των 10 ημερών. Με το που έφτασε στην δικαστική φυλακή της Κομοτηνής ο περι ου ο λόγος κατηγορούμενος, ο διευθυντής Κωνσταντίνος Καμπάνταης είδε τα χαρτιά του κι έπρεπε να τον αποφυλακίσει πράγμα που έκανε. Ο παππούς θα ήταν απάνθρωπο να ξαναμπεί στην διαδικασία της μεταγωγής για την επιστροφή που θα ήταν και πάλι πολυήμερη και με άθλιες συνθήκες.

Έτσι όπως πληροφορούμαστε ο ίδιος ο διευθυντής βλέποντας την αναλγησία του κράτους αλλά και ό,τι συνέβη έκανε το αυτονόητο. Εξασφάλισε το εισιτήριο για τον άνθρωπο και τον έστειλε με το ΚΤΕΛ στην Αθήνα για να πάει στο σπίτι του. Ο ίδιος όπως πληροφορούμαστε πάσχει και από αλτσχάιμερ και έχει επιβαρυμένη υγεία.

Η δικαιοσύνη σε όλο της το μεγαλείο

Ο εισαγγελέας όμως και το ελληνικό κράτος ήθελαν ο ηλικιωμένος να εκτίσει την ποινή του των 10 ημερών. Ελλάς το μεγαλείο σου! Άραγε έτσι δεν πλήττεται το κύρος της δικαιοσύνης, δεν αισθάνεται ο πολίτης αυτός έρμαιος της αναλγησίας του κράτους που σε αδύναμους ανθρώπους τελικά ξέρει να εξαντλεί την αυστηρότητά του. Που πάμε αλήθεια;

Θα ελεγχθεί κανείς για την ταλαιπωρία του ανθρώπου που δεν έχει χρήματα για μεγαλοδικηγόρους, που δεν ξέρει να διεκδικήσει το αυτονόητο δικαίωμα της ανθρωπιάς και λόγω ηλικίας και λόγω μικρής ποινής και λόγω υγείας;

Θα ζητήσουμε ποτέ συγνώμη για όσα έμελλε να υποστεί κατά την διάρκεια των συνθηκών μεταγωγής.

Θα κληθεί κάποιος να απολογηθεί για τη εξάντληση της αυστηρότητας σε μια αμελητέα ποινή που θα μπορούσε να επιλυθεί στην Αθήνα;