Η κοινωνική ηρεμία κρέμεται από μια κλωστή ενώ η χώρα βαδίζει σε αχαρτογράφητο ναρκοπέδιο

ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ το μεσημέρι ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου αναχωρούσε από την Αθήνα για το Νταβός της Ελβετίας, όπου υπολόγιζε σε επαφές και συναντήσεις με κορυφαίους ευρωπαίους πολιτικούς παράγοντες και τραπεζίτες, από τους οποίους ήλπιζε να αποσπάσει έναν καλό λόγο για τις ελληνικές προσπάθειες και μια υπόσχεση ότι η Ευρώπη θα παρέμβει δυναμικά στην κρίση χρέους που απειλεί την ευρωζώνη και διατηρεί την αβεβαιότητα για την Ελλάδα.

Στην Αθήνα ωστόσο εξελίσσονταν άλλα γεγονότα, πολύ διαφορετικά από αυτά που είχε να διαχειρισθεί ο Πρωθυπουργός στο παγωμένο ελβετικό κέντρο του διεθνούς χρήματος και της παγκόσμιας εξουσίας.

Μια ομάδα περίπου 300 βορειοαφρικανών μεταναστών είχε ταξιδέψει από την Κρήτη στην Αθήνα και με τη βοήθεια δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς είχε καταλύσει στο ιστορικό κτίριο της Νομικής, επί της οδού Σόλωνος, και είχε κηρύξει απεργία πείνας, διεκδικώντας τη νομιμοποίηση περίπου 450.000 παράνομα εισελθόντων στη χώρα μεταναστών....


Χορός της φωτιάς στη Νομική
Γύρω τους και έξω από τη Νομική είχε στηθεί ένας άκρως επιθετικός κύκλος συμπαράστασης από αριστερές, αριστερίστικες και αναρχοαυτόνομες ομάδες και ομαδούλες, που φαντασιώνονταν συγκρούσεις με την Αστυνομία και τους Χρυσαυγίτες και επένδυαν στην ένταση, προσβλέποντας στην κινητοποίηση ευρύτερων ομάδων μεταναστών. Η παράφρων μεταβλητή είχε ενεργοποιηθεί.

Την επομένη μια ομάδα νεαρών αντιεξουσιαστών που κολλούσε αφίσες στην οδό Ακαδημίας, απελευθερωμένη πιθανώς από την ατμόσφαιρα έντασης που έφτιαχνε η κατάληψη της Νομικής, δεν δίστασε να επιτεθεί φραστικά στον πρώην πρωθυπουργό κ. Κώστα Σημίτη. Χρειάστηκε η άμεση αντίδραση και ψυχραιμία των αστυνομικών φρουρών του για να αποφευχθούν τα χειρότερα.

Απέναντι σε αυτόν τον κύκλο λοιπόν στήθηκε γρήγορα αντίπαλο δέος. Ολες οι εκδοχές του συντηρητισμού, όσοι με περισσή ευκολία ανασύρουν την σπάθη κάθε φορά που αναδεικνύεται ένα μεγάλο κοινωνικό θέμα, απαίτησαν την κατάλυση του πανεπιστημιακού ασύλου και την επέμβαση της Αστυνομίας. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έσπευσε να ζητήσει κατάργηση του ασύλου για να ακολουθήσουν και να υψώσουν ακόμη περισσότερο τον πήχη οι πολλές εκδοχές της λαϊκοεθνικιστικής Δεξιάς. Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης η κατάσταση βάραινε επικίνδυνα, οι διαπραγματεύσεις με τους πρυτάνεις είχαν φθάσει σε αδιέξοδο, ο ευρύτερος χώρος του αριστερισμού και του αντιεξουσιασμού είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται, στην Αστυνομία έφθαναν πληροφορίες ότι προετοιμάζονταν συγκεντρώσεις και σε άλλες πόλεις, τα κανάλια ούρλιαζαν ζητώντας και αυτά αστυνομική επέμβαση, όλα έμοιαζαν να κρέμονται από μια κλωστή. Ευτυχώς επικράτησαν οι ψυχραιμότεροι και τα ξημερώματα της Παρασκευής εκκενώθηκε το κτίριο της Νομικής και οι μετανάστες μεταφέρθηκαν σε ένα από τα ωραιότερα νεοκλασικά των Αθηνών, το οποίο προσφέρθηκε οικειοθελώς από τον ιδιοκτήτη του σε μια επίδειξη ανεξήγητου, παράλογου για πολλούς, αλτρουισμού, που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να επιβεβαιώνει πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της χώρας. Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα κρέμεται στην κυριολεξία από μια κλωστή, βαδίζει σε αχαρτογράφητο ναρκοπέδιο, όπου κανείς δεν ξέρει από πού μπορεί να έλθει η ζημιά.

Αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην Αθήνα είκοσι τέσσερις εμπειρογνώμονες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Ευρωτράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, προκειμένου να αξιολογήσουν την προσπάθεια της κυβέρνησης Παπανδρέου, να εκτιμήσουν τις προοπτικές, να προετοιμάσουν το επόμενο κύμα μεταρρυθμίσεων και αλλαγών στο κράτος και στις δοκιμαζόμενες εμπορικές τράπεζες και βάσει αυτών να εισηγηθούν λύσεις για το ελληνικό χρέος στο πλαίσιο διαμόρφωσης του μόνιμου ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης.

Ζητείται συναίνεση
Τα σήματα που μεταδίδουν είναι θετικά, αλλά πολύ απέχουμε από τη λύση και σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση θα πρέπει να αναλάβει δεσμεύσεις και πιθανώς να απαιτηθεί και η συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Σαμαρά προκειμένου να προσφερθεί λύση βιώσιμη για το δυσβάσταχτο ελληνικό χρέος.

Το κακό είναι ότι όλη αυτή η διαπραγμάτευση με τους εταίρους και τους διεθνείς πιστωτές μας εξελίσσεται σε χρόνο που περισσεύει ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός, σε εποχή που το κίνημα της αμφισβήτησης και της ανυπακοής θεριεύει, σε καιρό που τα συνδικάτα ετοιμάζουν απεργίες στις συγκοινωνίες και οι πολλές θιγόμενες ομάδες ελεύθερων επαγγελματιών αντιδρούν έντονα στην απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και σε στιγμή που ανεδείχθη το μέγα βάρος του μεταναστευτικού προβλήματος. Χρειάζεται περίσσια αποθέματα δυνάμεων, ψυχραιμίας και αποφασιστικότητας η κυβέρνηση Παπανδρέου, ώστε να διαχειρισθεί με επιτυχία το ελληνικό πολυπαραγοντικό πρόβλημα, που ξεκινάει από το κράτος και την πραγματική οικονομία και επεκτείνεται σε όλες τις ζώνες οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Αν όντως ο κ. Παπανδρέου, που δείχνει να διαθέτει αυτοπεποίθηση και ολύμπια ψυχραιμία, καταφέρει να περάσει τη χώρα από το ναρκοπέδιο στο οποίο τούτη την εποχή κινείται, θα έχει επιτύχει μοναδικό άθλο, ο οποίος θα καταγραφεί στα παγκόσμια χρονικά, καθώς δεν υπάρχει προηγούμενο χώρας που να βρέθηκε σε τόσο δυσχερή θέση και να διασώθηκε χωρίς κατάρρευση και πτώχευση.