Ρ.Γουόλφ: Αναδιάρθρωση προβλέπει ο καθηγητής του Γ. Παπανδρέου

Για το φοιτητή του Γιώργο Παπανδρέου μίλησε στο Βήμα ο Αμερικανός οικονομολόγος Ρίτσαρντ Γουόλφ ενώ προέβλεψε πως αρκετές χώρες –μεταξύ αυτών και η Ελλάδα- θα προβούν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους.

Πιο αναλυτικά, ο κ. Γουόλφ ήταν καθηγητής του Έλληνα πρωθυπουργού όταν ο δεύτερος φοιτούσε στο Κολέγιο Αμχερστ στη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών στο τμήμα Κοινωνιολογίας...



«Στόχος μου ως καθηγητής ήταν να βοηθήσω τους φοιτητές να καταλάβουν το πώς λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό που θυμάμαι από τον Γιώργο Παπανδρέου ως φοιτητή είναι ότι τότε επιθυμούσε να γίνει ένας σύγχρονος και σοσιαλιστής οικονομολόγος. Η υπόθεση ότι ο καπιταλισμός είναι αέναος- και επομένως ότι η κυβερνητική πολιτική πρέπει να τον ακολουθεί ως έχει- έρχεται σε αντίθεση με την Ιστορία», είπε για τον Γιώργο Παπανδρέου.

«Πιστεύω ότι η Ελλάδα και άλλες χώρες θα προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους. Τα φορολογικά μέτρα που βαρύνουν τους πολίτες και οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες εξυπηρετούν μόνο εκείνους που μπορούν να τα αποφύγουν με ευκολία, δηλαδή τους πολύ πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι τα δεινά των μαζών από τη λιτότητα θα λύσουν τα υποκείμενα οικονομικά προβλήματα. Καθώς οι πληγείσες από τη λιτότητα οικονομίες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και άλλων χωρών θα αγοράζουν λιγότερο από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, η ευρωπαϊκή ενοποίηση και το ευρώ θα κινδυνεύσουν», είπε ο Αμερικανός οικονομολόγος.

Ως παράλογη χαρακτήρισε την κίνηση να ληφθούν μέτρα κατά της κρίσης ενώ πιστεύει πως η… επόμενη πράξη θα είναι η αναδιάρθρωση.

«Για την Ελλάδα το πρόγραμμα λιτότητας είχε στόχο να προστατεύσει τους πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις από τον πόνο της κρίσης. Το βασικό ερώτημα που αφορά την αναδιάρθρωση είναι και πάλι το εξής: Ποιοι τομείς- επιχειρήσεις, πλούσιοι ή η πλειονότητα των πολιτών- θα πληρώσουν το κόστος αυτού του μέτρου ως στρατηγικής εξόδου από τη βαθιά ύφεση;», σημείωσε.

Ο Αμερικανός οικονομολόγος έχει προτείνει τη φορολόγηση 10% επί του χαρτοφυλακίου των πλουσιότερων Αμερικανών ώστε να μηδενιστεί το δημόσιο χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Ο δείκτης ανάπτυξης ενός κράτους και η ελκυστικότητά του στους ιδιώτες επενδυτές δεν εξαρτάται μόνο από τους φορολογικούς συντελεστές αλλά και από το πώς χρησιμοποιεί τα έσοδά του από τη φορολογία. Αν η Ελλάδα αύξανε τους φόρους για τους πλουσιότερους πολίτες της και χρησιμοποιούσε αυτά τα χρήματα για να βελτιώσει τη δημόσια εκπαίδευση, το αποτέλεσμα θα ήταν μια άνοδος στην ποσότητα και στην ποιότητα των μορφωμένων νέων ανθρώπων, γεγονός που θα βελτίωνε τους δείκτες ανάπτυξης και θα προσείλκυε επενδυτές» αναφέρει στο Βήμα.

«Μια πραγματικά ανεξάρτητη κυβέρνηση θα έλεγε στους έλληνες καπιταλιστές ότι οι ανεπαρκείς επενδύσεις στην Ελλάδα θα οδηγούσαν την ίδια να προχωρήσει σε επενδυτικές κινήσεις στον δημόσιο τομέα.

Απλώς και μόνο η απειλή ενός αληθινού ανταγωνισμού από τον δημόσιο τομέα και τις δημόσιες επενδύσεις θα μετέβαλλε την οικονομική συμπεριφορά του ιδιωτικού τομέα. Η κυβέρνηση ειδικά όταν είναι δημοφιλής- έχει πραγματική επιρροή στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην κοινωνική κατανομή του πλούτου και του εισοδήματος. Το ερώτημα είναι προς το συμφέρον ποιου χρησιμοποιείται αυτή η δύναμη», προσέθεσε.

Σε ένα από τα επίκαιρα ζητήματα για το εάν βαδίζουμε στη δύση του καπιταλισμού και ποιο σύστημα θα ακολουθήσει ο κ.Γουόλφ απαντά:

«Οι αντιθέσεις και τα εγγενή προβλήματα του καπιταλισμού οδήγησαν σε μια κρίση που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Όπως συνέβη με όλα τα προγενέστερα συστήματα, όπως με τον φεουδαλισμό, ο καπιταλισμός θα δώσει τη θέση του σε κάτι καινούργιο.

Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει ανανεώσει το ενδιαφέρον για τις μαρξιστικές κριτικές αναλύσεις που εγείρουν το ζήτημα μιας νέας σύνθεσης, ενός νέου οικονομικού συστήματος. Αλλά πρόκειται για έναν νέο μαρξισμό, αναδιοργανωμένο και επαναδιατυπωμένο, που έχει προχωρήσει σε αποτίμηση των δυνάμεων και των αδυναμιών των 150 πρώτων χρόνων του.

Οι κυβερνήσεις που σήμερα περιφρονούν τον μαρξισμό αντιγράφουν τις κυβερνήσεις του 19ου και του 20ού αιώνα. Η θεωρία και η πρακτική του μαρξισμού όμως θα βοηθήσουν σήμερα ώστε να ξεπεραστεί ένας βαθιά πληγωμένος από την κρίση καπιταλισμός και το συνακόλουθο κοινωνικό του κόστος».