Το εργοστάσιο φάντασμα: Δεν λειτούρησε ποτέ - Πληρώνουμε εκατομμύρια...

Οσμή σκανδάλου και εκατομμύρια χαμένα σε καθυστερήσεις και απευθείας αναθέσεις, χαρακτηρίζουν το εργοστάσιο πλάσματος του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ) στους Θρακομακεδόνες.

Αν και έχει κατασκευαστεί από το 2002, δεν λειτούργησε ποτέ, ωστόσο το κράτος πληρώνει μεγάλα ποσά για τη συντήρησή του τα τελευταία πέντε χρόνια.

Σύμφωνα με την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", ο φάκελος της υπόθεσης βρίσκεται ήδη στα χέρια των επιθεωρητών Υγείας και Δημόσιας Διοίκησης, οι οποίοι μελετούν τα στοιχεία προκειμένου πρώτον να βρεθούν αποδεικτικά στοιχεία για απευθείας αναθέσεις και δεύτερον να εξακριβωθεί για ποιο λόγο το εργοστάσιο πλάσματος δεν λειτούργησε ποτέ.

Η κατασκευή του κόστισε 11 εκατομμύρια ευρώ και έγινε με συγχρηματοδότηση από την ΕΕ. Η οριστική παραλαβή όμως δεν έχει γίνει ακόμα, διότι υπολείπεται το στάδιο της εκπαίδευσης του προσωπικού και η δοκιμαστική λειτουργία.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, αν το εργοστάσιο λειτουργούσε θα μπορούσε να επεξεργαστεί περίπου 100.000 μονάδες πλάσματος κατά έτος, ενώ σήμερα η χώρα μας εισάγει το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών της από το εξωτερικό.

Παρά το γεγονός όμως ότι ούτε προσωπικό προσελήφθη, ούτε έγινε δοκιμαστική λειτουργία, το 2005 υπήρξε τρίμηνη ανάθεση στον κατασκευαστή του για τη συντήρησή του, η οποία ανανεωνόταν από τις εκάστοτε διοικήσεις υπουργείων και του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ), μέχρι και το... 2008. Το κόστος για το δημόσιο κάθε μήνα ήταν 120.000 ευρώ!

Στο τέλος του 2008 η τότε διοίκηση του ΕΚΕΑ και το υπουργείο Υγείας αποφάσισαν να προκηρύξουν ανοιχτό διεθνή διαγωνισμό για τη συντήρηση των εγκαταστάσεων με προϋπολογισμό 999.000 ευρώ για ένα έτος.

Τα 1000 ευρώ που έλειπαν ήταν για να είναι το ποσό κάτω από το όριο που θέτει ο νόμος για τη διενέργεια προσυμβατικού έλεγχου από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Η σύμβαση υπεγράφη το 2009 και είχε ισχύ για 1+1 χρόνο. Όταν όμως το 2010 το ΕΚΕΑ ειδοποίησε το υπουργείο Υγειας για τη λήξη της σύμβασης, η τότε υφυπουργός Υγείας Φώφη Γεννηματά, έκρινε ασύμφορη τη συμφωνία και ζήτησε νέα οικονομική πρόταση, η οποία και αυτή ήταν αλμυρή.

Τελικά μετά από έρευνα, διαπιστώθηκε ότι αντίστοιχο εργοστάσιο, στην Ευρώπη χρειαζόταν για τη συντήρησή του πολύ λιγότερα κονδύλια, κάτι που αποδείχθηκε όταν διεξήχθη πρόχειρος διαγωνισμός και βρέθηκε εργολάβος ο οποίος θα αναλάμβανε το έργο με 15.000 ευρώ τον μήνα.

Όπως όμως αναφέρει η εφημερίδα, η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι πρόκειται για τον ίδιο εργολάβο, ο οποίος χρειαζόταν προηγουμένως εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και μάλιστα τα είχε πάρει με συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεων έργου!