"Μια προσευχή και μια συγνώμη"

Η εξουσία, η προβολή και η διαφήμιση, οι «αναπαυτικές» καρέκλες και η πλεονεξία, έχουν απορροφήσει τα ενδιαφέροντα μιας σημαντικής κατηγορίας ανθρώπων που αδυνατεί να ισορροπήσει, να ζυγίσει δίκαια όλα όσα τη συνδέουν με την κοινωνία, να αφουγκραστεί και να συναισθανθεί τους άλλους.

Η φυσική δύναμη και η αντοχή ενός γιγαντόσωμου και καλογυμνασμένου ανθρώπου αδυνατεί να συναγωνιστεί την εσωτερική δύναμη ενός συνανθρώπου του που διαχειρίζεται τα βάρη της ζωής δίχως να κοπιάζει σωματικά.

Δυνατός είναι αυτός που αντέχει την ταπείνωση, αγνοεί την προσβολή, συγχωράει τον εχθρό του, συμπάσχει στον πόνο των αδελφών του, προσεύχεται για τον ίδιο, αλλά και για τους άλλους.

Τελικά είμαστε αδύναμοι σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο γιατί στηριζόμαστε σε δυνάμεις που δεν τονώνουν το μυαλό, δεν δυναμώνουν την ψυχή μας. Γίναμε σκληροί σαν τις πέτρες, απρόσιτοι σαν τα αγκάθια, απαθείς σαν τα βωβά αντικείμενα.

Η εγωιστική διάθεση και αντίληψη των πάντων μας έκανε απόμακρους από την προσευχή και την μετάνοια. Περιορίσαμε τις ορέξεις μας στα υλικά αγαθά, απομονώσαμε την προσωπική μας ζωή, ζούμε χωρίς αισθήματα, αγαπάμε από ιδιοτέλεια και συμφέρον. Αδυνατούμε να γονατίσουμε, να ζητήσουμε συγνώμη για τα λάθη μας, για τα πάθη μας, για όλα αυτά που αλλοίωσαν την ανθρώπινη φύση και καταστρέφουν το οικοσύστημα.

Όποιος τολμά να μιλά, στη σημερινή εποχή, για προσευχή και συγνώμη, λιθοβολείται με πλούσια κοσμητικά επίθετα γιατί ανήκει, για κάποιους, σε έναν ρομαντικό, ξεπερασμένο ονειρόκοσμο.

Μακάρι μια προσευχή και μια συγνώμη να μας δώσουν τη δύναμη που αναζητούμε για να σταθούμε όρθιοι σε ένα κόσμο που μας έχει γονατίσει από τα ψεύτικα και επικίνδυνα παιχνίδια του.

Μια αληθινή προσευχή και μια ειλικρινή συγνώμη ας γίνουν τα θεμέλια για ένα κόσμο ανθρώπινο, για ένα κόσμο που θα δώσει ζωή και πνοή στο μέλλον των παιδιών μας.

anemo-milos