50 χρόνια πέρασαν από τότε που μεγάλο μέρος αφρικανικών αποικιών απέκτησαν την ανεξαρτησία τους

Η κατά τόπους νέα αριστοκρατική τάξη υποσχέθηκε στους πληθυσμούς μια καλύτερη ζωή με ευημερία και αξιοπρέπεια. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές γνώρισαν αδίστακτους τυράννους, πολιτική καταπίεση και οικονομική παρακμή.

Τελικώς, η μοναδική σταθερά, που διαπερνά την αφρικανική πολιτική, είναι η παντελής απουσία σεβασμού και αίσθησης δικαίου των αρχόντων απέναντι στον άνθρωπο της Μαύρης Ηπείρου.

Σε σύγκριση με τις πρώην ασιατικές αποικίες, που επίσης ανεξαρτητοποιήθηκαν γύρω στο '60, ο πολιτικός και οικονομικός απολογισμός της Αφρικής είναι καταστροφικός - ενώ οι Ασιάτες κατόρθωσαν να γίνουν αναπόσπαστο τμήμα της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής σκηνής.

Η συνηθέστερη εξήγηση για την κατάσταση της Αφρικής είναι πως πρόκειται για συνέπεια μετααποικιοκρατική. Ομως, αυτό ισχύει μόνο για τις πρώτες δεκαετίες ανεξαρτησίας των χωρών και τερματίστηκε οριστικώς με την πτώση του Τείχους.

Ως περαιτέρω αιτία στασιμότητας της Μαύρης Ηπείρου αναφέρεται η εισαγωγή του πολυκομματικού συστήματος - και το δήθεν ασύμβατο της αφρικανικής παράδοσης με το δημοκρατικό πολίτευμα. Ομως, ουσιαστικώς ισχύει το αντίθετο. Ο εθνικός παράγων της αφρικανικής πολιτικής θα υποχωρήσει σε περίπτωση που οι χώρες αναπτυχθούν οικονομικώς και ωθήσουν τους πολίτες τους από την ανέχεια.

Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι σ' όλη την Αφρική δημιουργείται μία νέα μεσαία τάξη, που επιτρέπει ανοιχτές συγκρίσεις με κοινωνικές εξελίξεις σ' άλλες περιοχές της υφηλίου, πολύ διαφορετικών ιστορικών, κοινωνικών και φυλετικών παραδόσεων.