Ενα ξαφνικό τηλεφώνημα στις 10 το βράδυ κι ύστερα τα δάκρυα τριών ανθρώπων.
''Το ζήτημα είναι να τον θυμούνται και μετά από ένα μήνα,
να μην ξεχαστεί τι συνέβη κι ας το μεθοδεύουν αυτό, από παντού''
Κουβέντες φορτισμένες, φωνή που σπάει στα δύσκολα.
''Τον είδα με τα αίματα, με τα γυαλιά του σπασμένα δίπλα του..''
''Μην ξεχαστεί, μην αφήσουμε να βρωμίσουν τίποτε δικό του,
μην υποβαθμίσουν όσα έκανε, ήδη λέγονται και γράφονται ψέμματα,
κακοήθειες, τέρατα, μην πάει χαμένο το αίμα του.''
Ακούω την άγνωστη φωνή, αλλά τη νιώθω συγγενική, λέει ότι φοβάται πως σε λίγο,
κανείς δε θα θυμάται, υπόσχομαι να μην σταματήσω τις αναρτήσεις, (μακάρι να μην
σταματήσετε και όλοι εσείς, να ενδιαφέρεστε για την αλήθεια αυτής της υπόθεσης,
να μην σταματήσετε να στέλνετε τις απόψεις και τα σχόλιά σας)
του λέω να μην κάνουν πίσω,
''δε γίνεται, δε μπορούμε να πάρουμε κι άλλο φέρετρο στο λαιμό μας''
''Ηλθε σε λάθος κόσμο, λάθος εποχή.''
Είναι σκληρή η WONDERLAND, σκέφτομαι, βρώμικη και εκδικητική.
Γεμάτη δηλητηριώδεις λαγότρυπες, παραπλανητικά μαντζούνια που σε μεγαλώνουν
και σε μικραίνουν, για λόγους που εξυπηρετούν Αυτόν, που παίζει μαζί σου.
Με Προκρούστες σε κάθε στροφή, να κόβουν ό,τι δεν είναι στα μέτρα τους,
πόδια, χέρια, κεφάλια, απόψεις, ανάσες.
Η Εποχή του Μεγάλου Φόβου.
Η Κακιά Χώρα των Τραυμάτων και των Θυμάτων.
Σε λίγο καιρό, θα πούμε κι άλλα.
Σεμίνα Διγενή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου