Η απάτη με την “κοινωνική πολιτική” των ΔΕΚΟ

Μας τους “σύστησαν” πριν από πολλά χρόνια ως Οργανισμούς Κοινής Ωφελείας. Και μας είπαν ότι ο ΟΣΕ, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, η ΑΤΕ (ως κρατική Τράπεζα), η Ολυμπιακή (ως εθνικός αερομεταφορέας) και οι διάφοροι Οργανισμοί των μαζικών μέσων μεταφοράς είναι οι δημόσιοι φορείς μέσα από τους οποίους η πολιτεία θα ασκεί και κοινωνική πολιτική.

Ο τίτλος Οργανισμοί Κοινής Ωφελείας φαρδύς και εντυπωσιακός. Τα λόγια για την Κοινή Ωφέλεια πολλά και παχιά... Η ουσία όμως ανύπαρκτη.

Γιατί αν ουσία λέγεται το ότι το κράτος μας εξασφάλισε, με τούς συγκεκριμένους Οργανισμούς, φως, νερό, τηλέφωνο, αποχέτευση και μεταφορές, δεν μπορούμε να μιλάμε σοβαρά. Οι παροχές αυτές είναι βασικό στοιχείο ποιότητας ζωής για τις πολιτισμένες χώρες στις οποίες υποτίθεται ότι ανήκουμε. Και ασφαλώς θα τις εξασφαλίζαμε με τον ένα η τον άλλο τρόπο.

Το ζητούμενο συνεπώς είναι αν ο τρόπος που εξασφαλίσαμε τις παροχές αυτές επέτρεψε όλα αυτά τα χρόνια να ασκηθεί και η κοινωνική πολιτική που μας υποσχέθηκαν για να δικαιολογηθούν τα παραπάνω κρατικά μονοπώλια που μετατράπηκαν σε χώρους σπατάλης, ρουσφετιών και κυκλώματα πολιτικών και πελατειακών συμφερόντων και σχέσεων.

Η στήλη αυτή έχει υπενθυμίσει αρκετές φορές πόσο μεγάλο ήταν ένα ρουσφέτι για τηλέφωνο, πόσο τυχερός ήσουνα για να ανταποκριθεί η παλαιά ΕΥΔΑΠ στις κλήσεις για τεχνική βοήθεια, τι πέρναγες για να βάλεις τον μετρητή της ΔΕΗ και πως πήγαινες στη στάση του λεωφορείου ξυρισμένος και έμπαινες στο λεωφορείο αξύριστος...

Η ιστορία των Οργανισμών της δήθεν Κοινής Ωφελείας περίτρανα απέδειξε ότι άλλοι ήταν οι στόχοι της “κοινωνικής πολιτικής”. Ήταν οι κομματικοί διορισμοί και η διευκόλυνση πολιτικών και άλλων φίλων μέσα από αναθέσεις έργων και προμήθειες. Θυμηθείτε οι παλαιότεροι ότι ακόμη και νομοθετική απαλλαγή από κάθε ευθύνη είχαν εξασφαλίσει οι πάντοτε κομματικές Διοικήσεις τους.

Οι ακαμψίες, οι ατέλειες και ο κρατισμός υποτίθεται ότι αναγνωρίσθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και έτσι οι ΔΕΚΟ που τους διαδέχθηκαν θα ήταν αυτές που με την ευελιξία τους θα ασκούσαν και κοινωνική πολιτική.

Ήταν όμως τότε που άρχισε το χοντρό δούλεμα του λαού με τις υπουργικές διαβεβαιώσεις: “Η Ελλάδα έχει τις χαμηλότερες τιμές ρεύματος σε όλη την Ευρώπη” ή “Έχουμε εξασφαλίσει τα φθηνότερα εισιτήρια της Ευρώπης σε όλες τις μεταφορές” ή “Πληρώνουμε τα λιγότερα λεφτά σε νερό, σε αποχέτευση και σε τηλεφωνικές συνδέσεις”.

Βάζανε κάτω και τα νούμερα σε σύγκριση με αυτά των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών και στήσανε το παραμύθι.

Με τις πλάτες δε και όλων των συντεχνιών οι οποίες μας βεβαίωναν και μας βεβαιώνουν ότι “Θα προστατεύουμε τα συμφέροντα του λαού για φθηνό ρεύμα, φθηνό νερό, μεταφορές και χαμηλότοκα δάνεια για τους αγρότες” στήθηκε το πολιτικό σκηνικό της δήθεν κοινωνικής πολιτικής των ΔΕΚΟ. Και το χαρακτηρίζω σκηνικό γιατί όλη αυτή η κοινωνική πολιτική ήταν μια απάτη.

Οι συνδρομητές πλήρωναν χαμηλές τιμές στα κρατικά τιμολόγια ρεύματος, νερού, μεταφορών και άλλων ωφελειών... αλλά κανείς δεν τους εξηγούσε ότι οι φόροι τους στο τέλος του χρόνου θα καλύπτουν, σε πολύ μεγάλο μέρος, τις ζημιές των ΔΕΚΟ που είχαν ως αιτία τις σπατάλες, τις απίθανες πολυτέλειες και τους ρουσφετολογικούς διορισμούς που διόγκωναν ανεπίτρεπτα τον αριθμό των απασχολουμένων.

Και σήμερα, στην καρδιά της κρίσης, πάλι με μισόλογα, μας αποκαλύπτουν ότι θα πληρώσουμε από την τσέπη μας τις ΔΕΚΟ για να τις σώσουμε και από την κρίση και να τις παραδώσουμε «εξυγιασμένες» στο κράτος.

Που την είδαμε λοιπόν την κοινωνική πολιτική π.χ του πρώην εθνικού αερομεταφορέα όταν τον πληρώναμε κάθε χρόνο από τον κρατικό κορβανά με τα λεφτά των φορολογουμένων. Ποια ήταν η κοινωνική πολιτική στις μεταφορές όταν καλούμαστε να πληρώσουμε μόνο για την εξυγίανση του ΟΣΕ 10 δισ. ευρώ και να ανεβάσουμε το δημόσιο χρέος πάνω από 3 μονάδες.

Ποια κοινωνική πολιτική έγινε με τα λεωφορεία όταν οι Οργανισμοί μετράνε τεράστιες ζημιές που θα τις πληρώσουμε εμείς πάλι. Ποια κοινωνική πολιτική έχουμε με το ρεύμα όταν μας χρεώνουν ακόμη και τις επιδοτήσεις που θα πληρώνουν για τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας (ΑΠΕ).

Όταν κρατάς τις τιμές χαμηλά δεν ζητάς από το άλλο χέρι να σου καλύψουν τις ζημιές σου οι καταναλωτές. Εκτός αν είσαι κρατικό μονοπώλιο . Εμείς λοιπόν θα πληρώσουμε τις ζημιές αυτές.

Ζημιές που θα συνεχίσουν να τις πληρώνουν και τα παιδιά μας γιατί το κράτος θέλει να εξακολουθήσει να έχει τον έλεγχο των ΔΕΚΟ. Δείτε,για παράδειγμα, τι θα γίνει με τον ΟΣΕ . Θα πληρώσουμε όλοι τα χρέη του και το κράτος θα συνεχίσει να ελέγχει το 51% του Οργανισμού για να συνεχίσει να έχει λόγο στους διορισμούς, στις προμήθειες και στις εξυπηρετήσεις. Το ίδιο θα γίνει και με τις υπόλοιπες συγκοινωνίες και με την ΕΥΔΑΠ και με την ΔΕΗ και οποιονδήποτε άλλο κρατικό Οργανισμό.

Αν λοιπόν αυτό δεν είναι απάτη σε βάρος των φορολογουμένων τότε κάνω λάθος. Είναι πράγματι κοινωνική πολιτική.

Γιώργος Κράλογλου