Τώρα και ηλεκτρονικά ναρκωτικά..;

Ως σήμερα γνωρίζαμε τους πραγματικούς κινδύνους από τα ναρκωτικά. Κάποιοι όμως υποστηρίζουν ότι υπάρχει και ψηφιακή εκδοχή αυτού του κινδύνου: να «φτιαχτεί» δηλαδή κάποιος ακούγοντας ψηφιακή μουσική. Οσο και αν ηχεί περίεργο, τρεις μαθητές σε λύκειο της Οκλαχόμα στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι πήραν μεγάλες δόσεις τέτοιας μουσικής («i-dosing», σύμφωνα με τη σχετική ορολογία), την οποία είχαν «κατεβάσει» από το Ιnternet, και ότι έγιναν «χάι» ακούγοντάς την δυνατά με τη βοήθεια των στερεοφωνικών ακουστικών τους.

Η περίεργη αυτή ιστορία αποκαλύφθηκε όταν οι τρεις μαθητές οδηγήθηκαν στο γραφείο του λυκειάρχη τον περασμένο Μάρτιο, επειδή έμοιαζαν «μαστουρωμένοι». Οι ίδιοι ισχυρίστηκαν ότι δεν είχαν πάρει χημική ουσία- όπως θα ήταν αναμενόμενο -, αλλά ότι είχαν εκτεθεί σε «υπερβολική δόση μουσικής». Ηχοι κατάλληλοι για i-dosing διατίθενται μέσα από ειδικά sites και ονομάζονται «αμφι-ωτικοί τόνοι» (binaural beats). Οταν τούς ακούσει κανείς με τα ακουστικά του στέλνουν διαφορετικό ήχο στο δεξί και διαφορετικό στο αριστερό αφτί. Οταν όμως ακουστούν μαζί, μεταφέρουν στον ανθρώπινο εγκέφαλο κάτι διαφορετικό από τους αρχικούς ήχους και αυτό είναι που «φτιάχνει» τους εφήβους.

Οι αρχές της Οκλαχόμα Σίτι θορυβήθηκαν από το περιστατικό και έστειλαν στους γονείς των παιδιών επιστολή με την οποία τούς ενημερώνουν για την κακή συνήθεια των παιδιών τους. Το ερώτημα όμως που προκύπτει είναι αν πράγματι μπορεί κάποιος να «φτιαχτεί» με κάποιους ήχους ή αν τα παιδιά δέχθηκαν κάποιο είδος αυθυποβολής.

Ο δρ Μπράιαν Φλίγκορ, διευθυντής του τμήματος διαγνωστικής ακοολογίας στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης, πιστεύει ότι η ιδέα και μόνο των ψηφιακών ναρκωτικών είναι τόσο τραβηγμένη όσο το σενάριο μιας ταινίας τρόμου. «Εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχει επιστημονικό υπόβαθρο που να στηρίζει αυτή τη θεωρία» δήλωσε στο ΒΒC και προσέθεσε ότι τα παιδιά πρέπει να είχαν κάποιο είδος ακουστικής παραίσθησης. «Είναι σαν να τα κάνεις σαλάτα με τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τους ήχους» ανέφερε χαρακτηριστικά. «Είναι “κουλ” και ενδιαφέρον, αλλά δεν έχει καμία απολύτως επίδραση όπως αυτή που ανέφεραν τα παιδιά».

Ο δρ Φλίγκορ συμπληρώνει ότι τα παιδιά είτε είπαν ψέματα είτε «υπέκυψαν» στην «επίδραση πλασέμπο» («placebo effect»), δηλαδή πείστηκαν υποσυνείδητα ότι έχουν φτιαχτεί. Οι γιατροί δεν βρήκαν στοιχεία που να πιστοποιούν κάποιας μορφής δηλητηρίαση. Το i-dosing, τονίζει ο γιατρός, δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, αλλά εντελώς ουδέτερο. «Δεν είναι καθόλου επιζήμιο και γι΄ αυτό θεωρώ την ιστορία ελαφρώς διασκεδαστική».

Οι γονείς όμως ανησυχούν γιατί οι ιστοσελίδες που πωλούν i-doses διαθέτουν και άλλα πιο επικίνδυνα είδη και ενθαρρύνουν τον ταυτόχρονο πειραματισμό με σεξ και πραγματικά ναρκωτικά. Και εκεί βρίσκεται ο αληθινός κίνδυνος.