Ένα αρχέγονο γιγάντιο άστρο που ξέχασε ο χρόνος!

Στις αρχές Απριλίου του 2007 μια έρευνα του ουρανού για την παρατήρηση μακρινών υπερκαινοφανών εκρήξεων – στα πλαίσια του προγράμματος Nearby Supernova Factory – εντόπισε ένα μακρινό φως με τη βοήθεια του Παρατηρητηρίου Palomar.

Αμέσως οι υπολογιστές του πρότζεκτ διαβίβασαν τις εικόνες σε ένα διακομιστή δεδομένων για να γίνει η ανάλυση τους. Η ίδια ιστορία γίνεται πολλές φορές κάθε χρόνο, όταν ένα πολύ μακρινό αστέρι που βρίσκεται στο τέλος του εκρήγνυται πάνω στο νυχτερινό ουρανό, προτού το φως του χαθεί για πάντα.

Όμως εκείνη τη φορά αυτό το φως δεν εξαφανίστηκε. Γινόταν ολοένα πιο φωτεινό και τότε όταν το αντιλήφθηκαν τα ανθρώπινα μάτια σήμανε συναγερμός.

Το παράξενο σουπερνόβα κατέληξε να αποκτήσει τη μέγιστη φωτεινότητα του μετά από 77 ημέρες. Μετά από 200 ημέρες – ένας χρόνος που τα περισσότερα σουπερνόβα έχουν ήδη συρρικνωθεί και χαθεί πίσω στο σκοτάδι – το άστρο ακόμα έλαμπε έντονα. Μόνο τον Οκτώβριο του 2008 με μια καθυστέρηση άνευ προηγουμένου, 555 ημέρες μετά την πρώτη επισήμανση του, είχε ξεθωριάσει τόσο που οι κυνηγοί των σουπερνόβα σταμάτησαν τις παρατηρήσεις τους.

Η ερμηνεία του χρειάστηκε ακόμα περισσότερο χρόνο. Το γεγονός SN 2007bi, όπως ονομάστηκε, ήταν μία από τις πιο ακραίες εκρήξεις που έχουν καταγραφεί ποτέ, γι αυτό δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Ήταν τόσο έντονη που δεν ταίριαζε σε οποιοδήποτε γνωστό μοντέλο για το πως πεθαίνουν τα κανονικό αστέρια. Στη συνέχεια, όμως, γρήγορα έγινε σαφές ότι, στη ζωή όπως και στο θάνατο, αυτό δεν είχε γίνει ποτέ ένα κανονικό αστέρι.

Αν η ερμηνεία για το τι παρουσιάστηκε εκείνη τη νύχτα του Απριλίου 2007 είναι σωστή, τότε πρόκειται για ένα αστέρι που δεν θα έπρεπε να υπήρχε, σε ένα χώρο όπου ποτέ δεν θα έπρεπε να υπάρξει. Ήταν ένα ασύλληπτο για το μυαλό μας τεράστιο άστρο που ήταν ανήκε σε ένα σύμπαν που έχει προ πολλού περάσει. Ήταν ένα αστέρι που ξέχασε ο χρόνος.