"Η χαμένη γενιά της Ελλάδας...!"

Τελικά αυτό που ορισμένοι φοβούνταν γίνεται πραγματικότητα. Και τούτη είναι σκληρή, πολύ σκληρή. Οι σημερινοί 30άρηδες και 40άρηδες είναι, και επισήμως, η «χαμένη γενιά» της Ελλάδας. Θα είναι εκείνη που θα καταβάλει ολόκληρο (όποιος πει το αντίθετο θα είναι ψεύτης ολκής) το τίμημα για τις αμαρτίες του παρελθόντος. Θα είναι εκείνη που θα δει το επίπεδο ζωής της να καταβαραθρώνεται, τα εισοδήματά της να μειώνονται, την εργασιακή της ασφάλεια να εξαφανίζεται, την ψυχική της υγεία να απειλείται.

Η δημοσιοποίηση του Προεδρικού Διατάγματος για τις εργασιακές σχέσεις είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Το πρόβλημα δεν είναι θέμα διαδικασίας- αν και η προώθηση όλων των σχετικών ρυθμίσεων μέσω διαταγμάτων προκαλεί αλγεινή εντύπωση και πλήττει στην καρδιά του τον κοινοβουλευτισμό. Είναι θέμα ουσίας. Και συνιστά την πλήρη παράδοση της χώρας αλλά δυστυχώς και του πλέον σφριγηλού και παραγωγικού τμήματος του ελληνικού πληθυσμού στις διαταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Απαιτούνται στην Ελλάδα μεταρρυθμίσεις προς το καλύτερο; Καμία συζήτηση. Χρειάζονται φρέσκιες ιδέες; Οπωσδήποτε. Πρέπει να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με όρους του παρελθόντος και να κάνουμε τη χώρα μας πιο παραγωγική; Καμία αντίρρηση. Αλλο αυτό όμως και άλλο η κατεδάφιση του σπιτιού για να χτίσουμε άλλο από την αρχή. Η εξυπνάδα, η «μαγκιά», αν θέλετε, είναι να χτίζεις και να βελτιώνεις το σπίτι, όχι να το γκρεμίζεις.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται απολύτως εγκλωβισμένη. Φυσικά υπάρχουν πάντοτε καλοθελητές, που θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο. Είναι οι ίδιοι που δεν διστάζουν να αποδίδουν τα πάντα στους κερδοσκόπους ή να χαρακτηρίζουν «καταστροφολόγους» όσους τολμούν την κριτική. Αποφεύγουν όμως να παραδεχθούν ότι όταν το ΠαΣοΚ ανήλθε στην εξουσία έμοιαζε να προσγειώθηκε στον πλανήτη Αρη. Δεν γνώριζε το μέγεθος του προβλήματος; Δεν ήθελε να γνωρίζει; Μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Από την αρχή όμως η κυβέρνηση έδειξε έλλειψη μεθόδου αντιμετώπισης των προβλημάτων. Πάρτε το παράδειγμα των επιδομάτων στον δημόσιο τομέα. Η κυβέρνηση τα έβαλε όλα αδιακρίτως στο κρεβάτι του Προκρούστη. Ο,τι περίσσευε κόπηκε. Συστάθηκε στο υπουργείο Οικονομικών μια ομάδα εργασίας με αντικείμενο να τα εξετάσει όλα εξονυχιστικά και να προτείνει λύσεις; Θα είχε ενδιαφέρον μια απάντηση στο ερώτημα αυτό.

Μετά το καλοκαίρι τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Το αν θα γίνει ανασχηματισμός ή εκλογές, ελάχιστη σημασία θα έχει. Ηδη το κοινωνικό υπόστρωμα βράζει. Οποιος δεν το αντιλαμβάνεται κοιμάται όρθιος. Και η «χαμένη γενιά» δεν θα έχει τίποτα άλλο να χάσει πέραν των «αλυσίδων» της αξιοπρέπειάς της. Αισθάνεται την πίεση, αναζητεί διέξοδο και ελπίδα, αλλά δεν τη βλέπει πουθενά.

Οσοι μιλούν υπερηφάνως ότι δεν ενδιαφέρονται για αξιώματα και θητείες καλό είναι να μην το αγνοήσουν. Διότι η γενιά αυτή θα έπρεπε να είναι η βασική τους σύμμαχος, όχι το θύμα της πολιτικής τους.