Η κρίση έχει επίδραση ακόμα και στο περιβάλλον!!

«Η Ευρώπη θα πετύχει τους στόχους μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 20% έως το 2020, κυρίως λόγω των χαμηλών εκπομπών της ανατολικής Ευρώπης αλλά και της οικονομικής κρίσης». Η εκτίμηση αυτή των ιθυνόντων σε σχέση με την πορεία των πολιτικών για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αναδεικνύει το επικίνδυνο σταυροδρόμι στον οποίο βρίσκεται η περιβαλλοντική πολιτική, και στην Ελλάδα.

Από τη μια η οικονομική κρίση χρησιμοποιείται ανοιχτά ως μοχλός πίεσης για την άρση των περιορισμών για την προστασία του περιβάλλοντος. Την ίδια στιγμή πολίτες και κράτη αναγκάζονται να υιοθετήσουν περισσότερο φιλοπεριβαλλοντικές συνήθειες και πολιτικές, όπως η αύξηση της χρήσης των μέσων μαζικής μεταφοράς και ο περιορισμός της κατανάλωσης ενέργειας λόγω της οικονομικής κρίσης, τακτικές που ωστόσο ωφελούν και το περιβάλλον. Παράλληλα η πράσινη ανάπτυξη προβάλλεται ως λύση εξόδου από την κρίση, χωρίς ωστόσο το περιεχόμενο της έννοιας να είναι σαφώς καθορισμένο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότερες προτάσεις επενδύσεων ακολουθούν λίγο έως πολύ τη γνωστή παρωχημένη λογική: έργα μεγάλης κλίμακας που αγνοούν το περιβαλλοντικό κόστος και έχουν αμφίβολη βιωσιμότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι δεκάδες προτάσεις για τη δημιουργία νέων εμπορικών κέντρων στις πόλεις, την ίδια στιγμή που η αγοραστική κίνηση έχει μειωθεί δραματικά. Δεύτερο παράδειγμα, το Ελληνικό. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι περισσότερες προτάσεις που έχουν το τελευταίο διάστημα υποβληθεί στο υπουργείο Περιβάλλοντος περιλαμβάνουν μεγαλεπήβολες επενδύσεις χωρίς ωστόσο να συνοδεύονται από οικονομοτεχνικές μελέτες βιωσιμότητας, ενώ δεν αξιοποιείται το γεγονός ότι η συγκεκριμένη περιοχή έχει ιδιαίτερη αξία καθώς βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο.

Το πρόβλημα λοιπόν της κυβέρνησης με τον συνδυασμό ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος στην παρούσα συγκυρία είναι ότι αποδεικνύεται εξαιρετικά δύσκολο να προσελκύσει άλλου τύπου επενδύσεις, που να στηρίζονται σε ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης και όχι σε επιχειρηματικές λογικές του παρελθόντος. Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, και η πίεση από μεγάλη μερίδα βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος να προχωρήσει η εκτροπή του Αχελώου, παρά το γεγονός ότι έχει κριθεί καταστροφικό για το περιβάλλον ενώ και η αποτελεσματικότητά του όσον αφορά τη λύση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας κρίνεται εξαιρετικά αμφίβολη.

Σήμερα, ημέρα εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος, καταγράφοντας την επίδραση της οικονομικής κρίσης στις σχετικές πολιτικές, μέτρα και συνήθειες, βλέπουμε ότι ανάμεσα σε περιβάλλον και κρίση υπάρχει μια σχέση «ωφέλειας» και «ζημίας». Είναι στο χέρι μας προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα.