Απαραίτητη η δημιουργία της "κοινωνίας της γνώσης" για την έξοδο απ' την κρίση!!

Η πνευματική μόρφωση είναι ένας δεύτερος ήλιος για εκείνους που την αποκτούν, υποστήριζε ο Ηράκλειτος. Η ρήση αποκτά ιδιαίτερη σημασία τώρα που καλούμαστε να κάνουμε την κρίση ευκαιρία και να δημιουργήσουμε ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο. Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, που θα επιτρέψουν τη μείωση του χρέους, καθώς και την παραγωγή εισοδημάτων, είναι αδήριτη αναγκαιότητα να δημιουργήσουμε την οικονομία και την κοινωνία της γνώσης.

Μόνον έτσι και όχι με τη μείωση μισθών και τη λιτότητα μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα προοδεύσουμε, θα βελτιώσουμε το βιοτικό επίπεδο, θα μειώσουμε την ανεργία, θα... δούμε στον ήλιο μοίρα.

Είναι κατανοητό πλέον από τα μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας ότι οφείλουμε να είμαστε επιβάτες στην κοινωνία της γνώσης. Ομως, αν δεν καταβάλουμε το αντίτιμο, δεν είναι δυστυχώς εφικτό, όσο καπάτσοι κι... αν είμαστε.

Θέλουμε την έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη της χώρας. Ομως, χωρίς να αναπτύξουμε την έρευνα και την τεχνολογία, χωρίς να συνδέσουμε τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα με την παραγωγή και χωρίς να αναβαθμίσουμε το εκπαιδευτικό σύστημα, δεν κάνουμε παρά σχέδια επί χάρτου, τα οποία δεν παράγουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Παρά τις όποιες καλές προθέσεις, δεν πρόκειται να πετύχουμε όταν οι δαπάνες για έρευνα και τεχνολογία περιορίζονται στο 0,5% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (στην Ιαπωνία ξεπερνούν το 3%, στις ΗΠΑ το 2,6% και στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 1,9%).

Αν θέλουμε να παράγουμε γνώση, η οποία στις σημερινές κοινωνίες είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ανάπτυξης και της ευημερίας, επιβάλλεται αλλαγή νοοτροπίας, αναθεώρηση πολιτικής και γενναία αύξηση των κονδυλίων στα επίπεδα των προηγμένων χωρών.