"33 χρόνια θητείας...!"

1947 – 1980: Η γενιά της εφημερίδας, του τηλεφώνου και του περιπτέρου 1980 – 2013: Η γενιά της τηλεόρασης, του κινητού και του σουπερ-μάρκετ 2013 – 2046: Η γενιά του internet

Κάθε γενιά έχει ένα σκοπό. Το αποτέλεσμα του οποίου δεν είναι ξεκάθαρο, παρά μόνο όταν αυτή έχει ολοκληρώσει τη θητεία της.

Λίγα χρόνια πριν μας αποχαιρετήσει και η δεύτερη γενιά του ελληνικού κράτους, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ρίξουμε μια ματιά πίσω και να πάρουμε θέση.

Από το 1947 και εν μέσω εμφυλίου πολέμου, που το ελληνικό κράτος αποκτούσε την μορφή που διατηρεί μέχρι σήμερα άρχισε τη δράση της η πρώτη γενιά της ιστορίας μας. Και της δικιάς σου και της δικιάς μου. Οι πρώτες εικόνες της απεικονίζουν μια πραγματικότητα, κατά την οποία ο ένας προσπαθούσε πραγματικά να σκοτώσει τον άλλο. Αρχέγονο συναίσθημα.

Μια μάχη χωρίς ουσία, μιας και η βασιλική οικογένεια, και η πολιτική αυλή της είχαν πρωταρχικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Στο άνθος της ηλικίας της, και πριν καν προλάβει να συνειδητοποιήσει τι έχει γίνει, την αναλαμβάνει, ως είθισται, ο στρατός. Η παντελής έλλειψη ενεργητικού ρόλου κατά τη διάρκεια της επταετίας αποτέλεσε τη σημαντικότερη αιτία για να οδηγηθεί σε μία φάση άρνησης του ότι είχε ολοκληρώσει την αποστολή της και αποφασίζει να κοιτάξει την πάρτη της.

Κάπου εδώ μπαίνει στο παιχνίδι η δεύτερη γενιά. Αυτή την οποία, η προηγούμενη, κράτησε απενεργοποιημένη για το σύνολο της ζωής της, θεωρώντας, ακόμα και τώρα, ότι όλο αυτό ήταν προς όφελος της. Απόλυτος ευνουχισμός. Στηριζόμενη ουσιαστικά στο τρίπτυχο της “επιτυχίας” πατρίδα – θρησκεία – οικογένεια, εξαργύρωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το σύνθημα ψωμί – παιδεία – ελευθερία.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η δεύτερη γενιά, προτού μάθει καλά καλά να μιλάει, θεώρησε ότι δε χρειάζεται καν να το πράξει. Βολεύτηκε αντί να διεκδικήσει. Συνομολόγησε αντί να διαφωνήσει και απέτυχε χωρίς να προσπαθήσει. Αλλά ποτέ δεν ξέχασε. Και τώρα καλείται να πάρει την σημαντικότερη ίσως απόφαση της ιστορίας της. Είτε θα επιλέξει να σβήσει ανενεργή, είτε θα υποστηρίξει την επόμενη γενιά στο διαφορετικό τοπίο που της κληρονομεί, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που της αναλογού.

Όσον αφορά στη φανταστική τρίτη γενιά της ιστορίας, ένα πράγμα θεωρείται σίγουρο. Ότι η πολυδιάστατη διάδοση της πληροφορίας, δυσκολεύει τη χειραγώγηση της και ως εκ τούτου, εξαρχής, της προσδίδει ένα ενεργητικό ρόλο στα γεγονότα. Η επιτυχία του ρόλου αυτού εξαρτάται από το κατά πόσο θα έχει συμμάχους όλους εμάς, που χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς ταμπού θα ανοίξουμε τα αυτιά μας για να τους ακούσουμε.



epiaskiasis