Το Βατικανό και το κύκλωμα παιδεραστίας που συγκαλύπτει..!

Θύελλα αρνητικής δημοσιότητας για το Βατικανό που καλείται να απολογηθεί για τους ανήθικους ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας.

Το σκάνδαλο έχει πλέον προσλάβει διεθνείς διατάσεις. Με προεκτάσεις που κανείς, έως τώρα, δεν θα μπορούσε να φαντασθεί. Ο ίδιος ο ποντίφικας, όπως διαβάζουμε, σχεδόν σε καθημερινή βάση, κατηγορείται από τον αμερικανικό τύπο ότι δεν δραστηριοποιήθηκε επαρκώς, για να τιμωρηθούν οι παιδεραστές παπάδες, που βρίσκονται στο εσωτερικό της Καθολικής Εκκλησίας. Περιπτώσεις, που στην πλειοψηφία τους, αφορούν επισκοπές των Ηνωμένων Πολιτειών (η πιο πρόσφατη την πολιτεία της Μινεσότα), αλλά και ιερωμένους που έδρασαν στην Ευρώπη και, ειδικότερα, στην Γερμανία, στην πατρίδα του πάπα Γιόσεφ Ράτσιγκερ. Οι αποκαλύψεις των New York Times, αλλά και των ειδησεογραφικών πρακτορείων Associated Press και France Press, αφορούν παπάδες που παρενόχλησαν ανήλικα και δεν παύθηκαν άμεσα των καθηκόντων τους. Ιερωμένους προς τους οποίους το Βατικανό έδειξε επιείκεια, ή, τουλάχιστο, ολιγωρία στην αντιμετώπιση των σοβαρών περιπτώσεών τους.

Για πρώτη φορά το οικοδόμημα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, τίθεται τόσο ανοικτά υπό αμφισβήτηση. Ειδικότερα, αυτό που τίθεται υπό αμφισβήτηση είναι ο άγραφος κανόνας σύμφωνα με τον οποίο «πρώτα πρέπει να εξασφαλισθεί η προστασία της Εκκλησίας, ως θεσμού, και μόνον στην συνέχεια να επιρριφθούν ευθύνες σε συγκεκριμένους αντιπροσώπους της». Να αποφευχθεί, δηλαδή, με κάθε τρόπο, το όποιο σκάνδαλο. Τα θύματα των κακοποιήσεων, συνεχίζουν να ζητούν, στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στην κοντινή Μάλτα, σοβαρές χρηματικές αποζημιώσεις. Καταγγέλλουν ότι η αρμόδια «υπηρεσία» του Βατικανού (η πρώην Ιερά Εξέταση της οποίας προίστατο επί δύο δεκαετίες ο Γιόζεφ Ράτσιγκερ, πριν εκλεγεί πάπας) σε πολλές περιπτώσεις, δεν καθαίρεσε τους ανήθικους ιερωμένους.

Η ιταλική κοινωνία νιώθει βαθιά αποπροσανατολισμένη, η εικόνα της Καθολικής Εκκλησίας, επισκιάζεται με τρόπο σχεδόν πρωτοφανή και η Αγία Έδρα δείχνει να μην έχει βρει την κατάλληλη στρατηγική για να βγει από την κρίση. Ή, έστω, για να προσπαθήσει να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Ο γνωστός καρδινάλιος Άντζελο Σοντάνο επαναλαμβάνει μόνο ότι «εκμεταλλευόμενοι τα λάθη τον παπάδων, κάποιοι θέλουν να πλήξουν ολόκληρη την Εκκλησία και να επιβάλουν τις θέσεις τους, στην αντίληψη της οικογένειας και της ζωής. Θέσεις που αντιβαίνουν με τα όσα γράφει το Ευαγγέλιο». Στην λειτουργία της Μεγάλης Παρασκευής, στον Άγιο Πέτρο, ο επίσημος ιεροκήρυκας Ρανιέρο Κανταλαμέσσα, προσπάθησε να παραλληλίσει, όπως έγραψε ό τύπος, «το στημένο, δήθεν, σκάνδαλο των παιδόφιλων κληρικών με τον κατατρεγμό των εβραίων από τους ναζί». Προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και αναγκάσθηκε να ζητήσει συγγνώμη. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τώρα, ο υπουργός εξωτερικών του Βατικανού, καρδινάλιος Ταρτσίζιο Μπερτόνε, έφτασε να δηλώσει ότι «δεν υπάρχει καμία σχέση των κρουσμάτων παιδεραστίας με τον κανόνα της αγαμίας των καθολικών κληρικών. Αυτό το είδος νοσήματος -σύμφωνα με τον Μπερτόνε- έχει σχέση, όμως, με την ομοφυλοφιλία». Οι οργανώσεις για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Gay, αλλά και γνωστοί επιστήμονες, χαρακτήρισαν τις θέση αυτή «ανεδαφική».

Το πρόβλημα είναι σαφές: η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, και ακόμη περισσότερο ο ύπατος αντιπρόσωπός της, ο ποντίφικας, επηρεάζονται, στην καθημερινή λειτουργία και δράση τους, από τον κανόνα του «αλάθητου». Που τυπικά, αφορά, μόνον, θρησκευτικού χαρακτήρα υποθέσεις. Τελικά, όμως, επηρεάζει και καθορίζει έναν ολόκληρο τρόπο σκέψης. Στη φάση αυτή, οι εκκλησιαστικοί ιθύνοντες, δεν ξέρουν τι ακριβώς να πράξουν. Κάποιοι συνεργάτες του πάπα, ελπίζουν να μπορέσουν να βγουν από το αδιέξοδο, περνώντας, απλώς, στην αντεπίθεση, κάνοντας λόγο για «συντονισμένες επιθέσεις κατά της Εκκλησίας». Είναι, όμως, λίγο δύσκολο. Μπορεί, η στρατηγική αυτή, να φέρει κάποιο αποτέλεσμα στην Ιταλία, που φιλοξενεί και επηρεάζεται άμεσα από το Βατικανό. Όχι όμως και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή την φορά, χρειάζεται, ίσως, μια υπέρβαση. Μια πιο θαρραλέα κίνηση. Να αναγνωρίσει, δηλαδή, ο ίδιος ο πάπας Βενέδικτος, ότι έγιναν ουσιαστικά λάθη και ότι θα γίνουν τα ανάλογα βήματα για να μπορέσει να αλλάξει μια ολόκληρη νοοτροπία. Να μπορέσει να γίνει, το κάθε άτομο, ο κάθε οικότροφος θρησκευτικής σχολής, το κάθε παιδί που συχνάζει στην ενορία, πιο σημαντικό από την όποια υπεράσπιση της εξωτερικής εικόνας, του «αλάθητου», της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το Σαββατοκύριακο, ο ποντίφικας, κατά την επίσκεψή του στην Μάλτα, θα συναντήσει, μακριά από τις κάμερες, ένα μικρό αριθμό πρώην οικότροφων κολλεγίου που παρενοχλήθηκαν από ιερωμένους παιδεραστές. Ίσως, η κίνηση αυτή, να αποτελέσει και την αρχή μιας, όντως, διαφορετικής αντιμετώπισης του όλου θέματος