24 Απριλίου: Ημέρα μνήμης της Γενεοκτρονίας των Αρμενίων!

Η Γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης, το 1945. Σημαίνει, δε, τη μεθοδική εξολόθρευση (συνολική ή μερική) μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. Πρόκειται για πρωτογενές έγκλημα που δεν έχει σχέση, με πολεμικές συγκρούσεις.

Δεν εξοντώνεται μια ομάδα για κάτι που έκανε αλλά για κάτι που είναι. Με μία τέτοια εννοιολογική αναδρομή στο παρελθόν μπορούμε να προσδιορίσουμε κυρίως τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους οι οποίες μέχρι πρότινος παρέμειναν σε αφάνεια και κυρίως αυτή των Ελλήνων του πόντου. Την 24η Απριλίου του 1915, 300 άτομα της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας των Αρμενίων συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια οδηγήθηκαν στο θάνατο. Αυτό ήταν ο προπομπός όσων ακολούθησαν στα χρόνια μέχρι το 1923, όταν ο αριθμός των νεκρών της Γενοκτονίας έφτασε τους 1.500.000.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων, η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο. Καμία άλλη χώρα δεν ήταν τόσο κοντά στα γεγονότα, όσο το γερμανικό Αυτοκρατορικό Ράϊχ, ο σπουδαιότερος σύμμαχος της Τουρκίας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι ιεραπόστολοί του, οι δάσκαλοι, οι αξιωματικοί, οι πρόξενοι και πρεσβευτές αντέγραφαν τις λεπτομέρειες της γενοκτονίας και μερικοί από τους αξιωματικούς έλαβαν ενεργά μέρος στην εξόντωση των Αρμενίων.

Ο Wolfgang Gust, σε δύο βιβλία του, 1993 και 2005 από τα συγκεντρωθέντα στοιχεία μας δίνει την πραγματική εικόνα των περιστατικών και τη γερμανική συν-ευθύνη. Δυστυχώς μέχρι σήμερα διαψεύδει η Τουρκία, η νομικά διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επίσημα τη γενοκτονία, ακόμα και σήμερα γνωρίζει η γερμανική κοινή γνώμη πολύ λίγα για αυτά τα τρομακτικά γεγονότα.

Τα συγκεντρωθέντα στοιχεία στον νέο τόμο των 700 σελίδων του Gust προσφέρουν αρκετή εκρηκτική ύλη συζήτησης για τις ευρωπαϊκές αξίες και την ηθική στάση των εταίρων μας και παρουσιάζονται αυτές τις ημέρες σε πολλές διαλέξεις, στα ΜΜΕ και στο γαλλο-γερμανικό πρόγραμμα ΑΡΤΕ. Ο Αρμενοαμερικανός ιστορικός Vahakn N. Dadrian δημοσίευσε εντυπωσιακά στοιχεία για τη γενοκτονία των Αρμενίων και σε ακόμα νεότερα στοιχεία χαρακτηρίζει τους Γερμανούς ως δυνατούς ηθικούς αυτουργούς της γενοκτονίας με ιδεολογικά, ιμπεριαλιστικά και γεωστρατηγικά κίνητρα. Πού βρίσκεται άραγε η συν-ευθύνη των Γερμανών ως σύμμαχοι και φίλοι των Τούρκων; Μπορούμε άραγε να βγάλουμε κατατοπιστικά συμπεράσματα από τα αρχεία κατά τη διάρκεια των γεγονότων για μια τελική κρίση μας για το γερμανικό ρόλο; Οι απόγονοι των θυμάτων της γενοκτονίας όπως απαιτούν την αναγνώριση από την Τουρκία, έτσι απαιτούν και από την Γερμανία μία απάντηση για τα τρομερά γεγονότα και την ανεπίτρεπτη στάση τους.

Στην 95η επέτειο από τη δολοφονία των Αρμενίων τίθενται και πάλι τα ερωτήματα όσο ποτέ άλλοτε: Για ποιό λόγο ακόμα αποσιωπάτε αυτό το σκοτεινό έγκλημα; Πού βρίσκεται η ευθύνη και η συν-ευθύνη των Γερμανών συμμάχων; Ποιες είναι οι ευρωπαϊκές αξίες μας και γιατί σιωπάμε απέναντι στην Τουρκία; Μετά από 95 χρόνια , η Τουρκία διεκδικεί την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να έχει αναγνωρίσει το έγκλημα που έχει διαπράξει. Ο Τούρκος συγγραφέας Ορχάν Παμούκ, που σε έργο του αναφέρει τη Γενοκτονία, σύρεται στα δικαστήρια και τα βιβλία του καίγονται.

Στις πιέσεις προς την Τουρκία για αναγνώριση της γενοκτονίας, ο πρωθυπουργός της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε διεθνείς δηλώσεις του υπεκφεύγει λέγοντας «να αφεθεί το θέμα στους ιστορικούς». Ενώ στη χώρα του, στην αντίδραση των Τούρκων στρατηγών και των κομμάτων της αντιπολίτευσης για τις αποφάσεις διαφόρων κρατών, ξεκαθάρισε ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων ούτε να ζητήσει συγγνώμη.

piraeus press