Παιδιά σου είναι ελληνική οικονομία οι αγρότες και σου μοιάζουν

Τώρα που τα τρακτέρ από διάφορα σημεία της Ελλάδας κινούνται για το καθιερωμένο κάθε Ιανουάριο ραντεβού προς τα γνωστά σημεία συνάντησης των οδικών αξόνων της επικράτειας, θα επαναληφθεί και η συνήθης κριτική: οι αγρότες είναι κρατικοδίαιτοι, κακόμαθαν με τις επιδοτήσεις, έκαναν τις κοινοτικές ενισχύσεις ακριβά αυτοκίνητα και ουίσκι σε μπαρ και σκυλάδικα (είναι αλήθεια ότι το Μέγαρο Μουσικής πέφτει κομμάτι μακριά για τους περισσότερους), δεν άλλαξαν καλλιέργειες κ.λ.π.

Ποιοι ασκούν αυτή την κριτική;
Αυτοί που είναι ήδη δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά και αυτοί που θέλουν να γίνουν, δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων.
Οι ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων, που διασφαλίζουν από το κράτος ότι θα παραμείνουν κλειστό επάγγελμα. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες που πλουτίζουν διά της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής. Τα εστιατόρια που ανανεώνουν ποτήρια και μαχαιροπίρουνα με επιδότηση και κλέβουν τον ΦΠΑ. Οι έμποροι που έφτιαξαν ράφια και βιτρίνες με κοινοτικούς πόρους και παρεμπιπτόντως με τις υπερτιμολογήσεις αγόρασαν καινούργιο αυτοκίνητο. Αυτοί που υλοποιούν, εγκρίνουν και επωφελούνται από εθελούσιες εξόδους και στέλνουν το λογαριασμό στα ασφαλιστικά ταμεία. Οι μικρότερες ή μεγαλύτερες επιχειρήσεις της διαπλοκής που λυμαίνονται τις κρατικές προμήθειες και τα δημόσια έργα, τα οποία κοστίζουν δύο και τρεις φορές ακριβότερα απ’ ό, τι στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Πράγματι, ο αγροτικός τομέας επιβιώνει χάρις στις κοινοτικές επιδοτήσεις και τις κατά τεκμήριο παράνομες κρατικές ενισχύσεις που χορηγούνται ως δήθεν αποζημιώσεις για ζημιές από φυσικές καταστροφές.
Είναι, επίσης, αλήθεια ότι σε μεγάλο βαθμό ο αγροτικός τομέας παράγει προϊόντα που δεν είναι ανταγωνιστικά κυρίως ως προς το κόστος, αλλά συχνά και ως προς την ποιότητα. Είναι γεγονός ότι οι αγρότες βολεύθηκαν για δύο και πλέον δεκαετίες με το εύκολο χρήμα των κοινοτικών επιδοτήσεων, θεωρώντας ότι δεν θα τελειώσουν ποτέ.
Οπως βολεύτηκαν, άλλωστε, πολλοί άλλοι με τα κονδύλια τεσσάρων κοινοτικών πλαισίων στήριξης, πολλά εκ των οποίων έγιναν αμφίβολης σκοπιμότητας έργα υποδομής και μηδενικής αποτελεσματικότητας προγράμματα κατάρτισης. Οπως εφησυχάσαμε όλοι, δημόσιος τομέας, επιχειρήσεις και πολίτες, νομίζοντας ότι μετά την ένταξη στην ΟΝΕ θα μπορούμε εις το διηνεκές να καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε και να καλύπτουμε τα ελλείμματα με φθηνά δάνεια.

Ο αγροτικός τομέας είναι συστατικό στοιχείο ενός παρωχημένου αναπτυξιακού προτύπου, που επιβίωσε για πολλά χρόνια με δανεικά και κοινοτικούς πόρους, παράγοντας χαμηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα και υπηρεσίες. Αντιμετωπίζει τα ίδια αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες εμπορικά καταστήματα και μεταποιητικές επιχειρήσεις, οι νέοι που δεν μπορούν να εισέλθουν στην αγορά εργασίας και οι μεσήλικοι άνεργοι που αδυνατούν να επανενταχθούν.
Παιδιά σου είναι ελληνική οικονομία οι αγρότες και σου μοιάζουν.

RADAR