"Ο εισβολέας με το κοστούμι..!'

Όταν μια χώρα κατακτηθεί στρατιωτικά, είναι εύκολο να αναγνωρίσει ο λαός της τον εχθρό του από τη στολή του.

Πρώτα η Ισλανδία κατόπιν η Ιρλανδία (και τώρα η Ελλάδα). Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν παγιδευτεί στα δίχτυα του χρέους. Τα κρατικά ομόλογα με τα οποία χρηματοδοτείται αυτό το χρέος αγοράζονται από τους διεθνείς επενδυτές και κερδοσκόπους. Γι΄ αυτά τα αρπακτικά, όπως γράφει ο Αμερικανός συνδικαλιστής Σέιμους Κουκ στο «Γκλόμπαλ Ρισέρτς», τα κρατικά ομόλογα είναι μια εξαιρετική επένδυση σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Αργά ή γρήγορα, όμως, αυτοί οι επενδυτές θέλουν να βεβαιωθούν ότι οι υπερχρεωμένες χώρες θα τους ξεπληρώσουν τα ομόλογα. Και με εντεταλμένους (όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και απεσταλμένους (όπως οι λογιστές των Βρυξελλών) καλούν αυτές τις χώρες να κάνουν μαζικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες που συντηρούν στη ζωή τους εργαζομένους και τους φτωχούς. Γιατί κάποιος πρέπει να πληρώσει αυτή την κρίση. Κάποιος άλλος, εκτός από αυτούς που την προκάλεσαν με την κερδοσκοπία τους.

Ο δρόμος της αντίστασης σε αυτούς τους κερδοσκόπους δεν είναι πολυταξιδεμένος. Όμως, αυτός είναι ο δρόμος που έδειξε κάποτε η Αργεντινή. Το 2001, παρά τις ζοφερές προβλέψεις ότι η οικονομία της θα κατέρρεε χωρίς ξένο δανεισμό, η Αργεντινή είπε όχι στο ΔΝΤ: αψήφησε τους ξένους πιστωτές της και κήρυξε χρεοστάσιο. Τρία χρόνια αργότερα, η χώρα μπήκε για τα καλά στον δρόμο της ανάκαμψης. Και τα κατάφερε χωρίς εξωτερική βοήθεια. Η οικονομία της αναπτύχθηκε 8% τα δύο επόμενα χρόνια. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν, το νόμισμα παρέμεινε σταθερό, οι επενδυτές επέστρεψαν και η ανεργία περιορίστηκε.

«Πρόκειται για ένα αξιοσημείωτο ιστορικό γεγονός, που διέψευσε αποτυχημένες πολιτικές 25 ετών», έλεγε αργότερα ο οικονομολόγος Μαρκ Γουάισμπροτ σε συνέντευξή του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». «Άλλες χώρες παραπαίουν, αλλά η Αργεντινή τα κατάφερε χωρίς να κάνει παραχωρήσεις για να προσελκύσει ξένα κεφάλαια».
Το αμερικανικό Κέντρο Οικονομικής και Πολιτικής Έρευνας, του οποίου συνδιευθυντής είναι ο Γουάισμπροτ, ανέλυσε τον περασμένο Οκτώβριο 41 χώρες που χρωστούν στο ΔΝΤ. Και διαπίστωσε πως οι πολιτικές λιτότητας αυτού του οργανισμού επιδείνωσαν ακόμη περισσότερο τις οικονομίες τους. Το παράδειγμα της Τουρκίας είναι προς αποφυγή. Ο Γιοντζά Εζντεμίρ του Μεσανατολικού Πολυτεχνείου της Άγκυρας δημοσίευσε τον Φεβρουάριο συγκριτική μελέτη της Αργεντινής και της Τουρκίας. Και οι δύο χώρες βρίσκονταν σε βαθιά οικονομική κρίση το 2001, με χρόνια δημόσια ελλείμματα, ανεπαρκείς εξαγωγές, υψηλά χρέη, πολιτική αστάθεια και εισοδηματικές ανισότητες. Η Αργεντινή είπε όχι στο ΔΝΤ. Η Τουρκία υποτάχτηκε στις «συμβουλές» του. Η Αργεντινή ανέκαμψε, αλλά η Τουρκία παραμένει μέχρι σήμερα βυθισμένη στην οικονομική κρίση.

Όταν μια χώρα κατακτηθεί οικονομικά, ο εισβολέας δεν φοράει στολή, αλλά το κοστούμι των διεθνών κερδοσκόπων και των λογιστών τους. Έτσι, οι πρόθυμοι κουίσλινγκ εύκολα μπορούν να ξαναβαφτίζουν τον εχθρό από εισβολέα σε σωτήρα.

RADAR