Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Εξήντα δευτερόλεπτα είναι αρκετά για να βρεθείς μια … ανάσα από τον ουρανό!!



Πόσος χρόνος χρειάζεται για ν' ανεβεί κάποιος στον 124ο όροφο ενός κτιρίου; Αν πρόκειται για το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, το περίφημο Μπουρζ Χαλίφα (Πύργος Χαλίφα), τότε η διαδρομή διαρκεί μόλις ένα λεπτό. Εξήντα δευτερόλεπτα είναι αρκετά για να βρεθείς μια … ανάσα από τον ουρανό, να υψώσεις ψηλά το χέρι και να νομίζεις πως ακουμπάς το άπειρο.

Μόνο που, δυστυχώς, η αντίστροφη μέτρηση για την "εκτόξευση" στο παρατηρητήριο του ύψους 828 μέτρων κτιρίου, με τους περισσότερους από 160 ορόφους, μπορεί να εξελιχθεί σε "μικρή οδύσσεια", αφού θα πρέπει να προσπελάσεις τις τεράστιες ουρές που σχηματίζονται μπροστά από τα ταμεία για να αποκτήσεις το "μαγικό" χαρτάκι. Αυτό, που σου δίνει τη δυνατότητα να ατενίσεις -αν όχι τον κόσμο ολόκληρο-τουλάχιστον το Ντουμπάι, από … πολύ ψηλά και μέσα από υψηλής ευκρίνειας τηλεσκόπια να ανακαλύψεις γωνιές του εμιράτου που ούτε είχες φανταστεί, όταν περιδιάβαινες τους δρόμους και τις αγορές του.

Ο Μπουρζ Χαλίφα (Πύργος Χαλίφα) ή Μπουρζ Ντουμπάι -όπως έγινε γνωστός, προτού ο πρωθυπουργός και κυβερνήτης του Ντουμπάι, σεΐχης Μοχάμεντ μπιν Ρασίν αλ Μακτούμ, αποφασίσει να τού δώσει το όνομα του προέδρου της ομοσπονδίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και κυβερνήτη του Αμπού Ντάμπι, σεΐχη Χαλίφα μπιν Ζάγεντ αλ Ναχιάν- αποτελεί, από τις 4 Ιανουαρίου, οπότε έγιναν τα λαμπρά εγκαίνια, το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο.

Γι' αυτό το κτίριο, ντόπιοι και ξένοι τουρίστες από χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ασίας, αλλά και από το γειτονικό Ομάν, περίμεναν υπομονετικά -όπως κι εμείς- μία και πλέον ώρα στην ουρά για ένα εισιτήριο των 100 ντίρχαμ (σ.σ.: νόμισμα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, 1 ευρώ=5,2 ντίρχαμ), που θα τούς έδινε την ικανοποίηση να πουν: "ναι, ανέβηκα κι εγώ στο ψηλότερο κτίριο στον κόσμο!". Λίγοι ήταν οι τυχεροί και σαφώς ... πλουσιότεροι, που καταβάλλοντας το αντίτιμο των 400 ντίρχαμ, είχαν άμεση πρόσβαση στον Πύργο.

Το "ραντεβού" μας με το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, αφού πήραμε, μετά κόπων και βασάνων, τα εισιτήρια, ήταν για τη μιάμιση μετά το μεσημέρι. Στην είσοδο, μας υποδέχθηκε ένας κομψός κύριος και σε άπταιστα αγγλικά, μας οδήγησε προς έναν κυλιόμενο διάδρομο, στον τοίχο της δεξιάς πλευράς του οποίου περνούσαν μπροστά από τα μάτια μας εικόνες της καθημερινής ζωής στο Ντουμπάι, μέσα από μια καλαίσθητη παρουσίαση, "ντυμένη" με έξοχη υπόκρουση αραβικής μουσικής.

Λίγο πριν από τις κυλιόμενες σκάλες που οδηγούν προς το ασανσέρ, η χαμογελαστή, μαντηλοφορούσα κυρία μάς προέτρεψε να γνωρίσουμε καλύτερα τον Πύργο, δείχνοντάς μας, με το χέρι της, το οποίο στόλιζε ένα περίτεχνο τατουάζ χένας, ένα κείμενο στον τοίχο, με το οποίο μας ...συστήνεται ο Πύργος: "Είμαι η δύναμη που ανασηκώνει την κεφαλή του κόσμου, περήφανα, προς τα επάνω, ξεπερνώντας όρια και προσδοκίες. Ανατέλλοντας με χάρη μέσα από την έρημο και τιμώντας την πόλη με μια νέα λάμψη, είμαι μία εξαιρετική συνένωση μηχανικής και τέχνης...είμαι η καρδιά της πόλης και των ανθρώπων της...περισσότερο από μια στιγμή στο χρόνο, καθορίζω τις στιγμές μελλοντικών γενεών".

Δεξιά κι αριστερά, εργάτες καθάριζαν μετά μανίας κάθε γωνιά του πολυτελούς διαδρόμου, που οδηγεί στο διπλό ασανσέρ. Από εκεί, η διαδρομή προς τα ψηλά είναι ... εύκολη υπόθεση, που μοιάζει μάλλον με απογείωση αεροπλάνου. Τα φώτα χαμηλώνουν, υπό τους ήχους ατμοσφαιρικής μουσικής και προτού προλάβεις καλά-καλά αισθανθείς τ' αυτιά σου να βουλώνουν από την υψομετρική διαφορά, έχεις φτάσει στο παρατηρητήριο.

Βγαίνοντας προς το αίθριο, έχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε καράβι. Από τη μία οι άνεμοι, που "τρέχουν" με ταχύτητα έως και 198 χλμ/ώρα, από την άλλη το τεράστιο ύψος, σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι ... χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου. Μια αίσθηση, όμως, που κρατά μόλις ένα λεπτό. Ατενίζοντας τον ορίζοντα, η θέα σε μαγνητίζει, απογειώνει τις αισθήσεις και σε κάνει να ξεχάσεις τυχόν υψοφοβικές σου τάσεις.

Οι εκατοντάδες ουρανοξύστες του Ντουμπάι, που μετέτρεψαν σε λίγα μόλις χρόνια το εμιράτο από μια περιοχή μέσα στην έρημο σε υπερσύγχρονο, οικιστικά, κέντρο του αραβικού- και όχι μόνο- κόσμου, μοιάζουν με κουκίδες. Μόνο μέσα από το τηλεσκόπιο καταλαβαίνεις το μέγεθός τους κι ενώ είσαι τόσο μακριά, απλώνεις ασυναίσθητα το χέρι στην οθόνη για να τους ακουμπήσεις!

Ολόκληρο το Ντουμπάι απλώνεται σαν "ταψί" στα πόδια σου. Από εκεί ψηλά έχεις την καλύτερη ίσως θέα τού "The World", του πρώτου συμπλέγματος τεχνητών νησιών που έχει σχεδιαστεί στο σχήμα της υδρογείου και μπορείς να θαυμάσεις το μεγαλείο του "Palm Jumeirah", του τεχνητού νησιού σε σχήμα φοίνικα (φανταστείτε έναν τεραστίων διαστάσεων φοίνικα, με γιγάντιο κορμό και δεκαεπτά κλαδιά, καταμεσής του Αραβικού Κόλπου!).

Τι κι αν το Ντουμπάι διήλθε οικονομική κρίση, που είναι ορατή ακόμη και το βράδυ, όταν κοιτάζοντας τους πελώριους ουρανοξύστες, βλέπεις πόσο σκοτεινοί και άδειοι είναι; Το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, που σχεδιάστηκε από τον Βρετανό αρχιτέκτονα Άντριαν Σμιθ, είναι περίπου 300 μέτρα ψηλότερο από τον ουρανοξύστη "Taipei 101", στεγάζει 1.000 κατοικίες, 160 πολυτελή δωμάτια ξενοδοχείου και 37 ορόφους όπου θα έχουν τα γραφεία τους διάφορες εταιρίες, κατάφερε να ανοίξει τις πύλες του, ακόμη και εν μέσω κρίσης...

Δεν υπάρχουν σχόλια: