Η "χαρά" του μακαρίτη!

Πόσο χαίρομαι που όταν πεθάνω κανείς δεν θα ασχοληθεί με την απουσία και τις συνθήκες θανάτου μου! Εκτός βέβαια και αν επιλέξω έναν εντυπωσιακό τρόπο, θέλοντας να πετύχω με τον θάνατο όσα δεν κατάφερα μια ολόκληρη ζωή, κοινώς να με προσέξετε λίγο παραπάνω.

Βέβαια, το ωραίο με τους θανάτους των δημοσίων προσώπων είναι ότι εξαγνίζονται. Η δημοσιότητα έχει την ικανότητα να καθαγιάζει και να εξασφαλίζει υστεροφημία, που λειτουργεί για τους απογόνους τους σαν ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Εσύ δεν είσαι εκεί, αλλά τουλάχιστον η τελευταία αναπνοή θα σου φύγει χωρίς άγχος.

Τι σας λέω τώρα ενώ τυγχάνω άσημος και υγιής; Έχω εντυπωσιαστεί με τον τρόπο που έπεσαν οι άθλιοι και σκυλεύουν έναν διάσημο νεκρό, που δεν τον αφήνουν να ησυχάσει. Βλέπω ως και στο Αθηναϊκό Πρακτορείο φωτογραφίες του ανοιχτού φερέτρου. Εμένα με ενοχλεί. Αλλά ίσως τελικά να κάνω λάθος και να είναι κάτι που θα άρεσε στον μακαρίτη.

RADAR