Η φθηνή εργασία, δεν μπορεί να καταναλώσει αυτά που εκείνη παράγει!

Πολλοί ακούν τη λέξη "αναδιανομή" και ανατριχιάζουν.
Θεωρούν (εσφαλμένα) οτι αυτό σημαίνει οτι θα σηκωθούν οι φτωχοί και θα υφαρπάξουν τον πλούτο των πλουσίων!
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η ανισότητα (αυτό είναι άλλο πρόβλημα ή μπορεί και να μην είναι. Ο κόσμος μπορεί να λειτουργήσει με μεγάλες ανισότητες ή τουλάχιστον στο παρελθόν το έδειξε αυτό)

Όταν βρίσκεις φθηνή εργασία, η οποία δεν μπορεί να καταναλώσει αυτά που εκείνη παράγει, και υπάρχει ένα διαθέσιμο τραπεζικό σύστημα να πουλάς "βερεσέ" στους άλλους που δεν μπορούν να ξεπληρώσουν, βέβαια φτάνεις σε αδιέξοδο.

Αφού ο δανειστής "τρομοκρατηθεί" και μας πάρει τα αυτιά με τις φωνές του, μετά θέλει τα πάγια, την περιουσία επομένως ακόμη περισσότερη συγκέντρωση, ακόμη περισσότερο μονοπώλιο, ακόμη λιγότερη αγορά και αδυναμία ανακύκλωσης. Μπορεί να λυθεί έτσι το πρόβλημα?

Αφού η αμοιβή της εργασίας έχει υποχωρήσει διεθνώς, αφού ο μεσάζων (τράπεζες) βάρεσε κανόνι, ένας τρόπος μένει μόνο: Κρίση και "καταστροφή κεφαλαίου", στην προκειμένη περίπτωση χρήματος ή επείγουσα αλλαγή αγορών και προσανατολισμού.

Βέβαια θα ήταν πιο εύκολα και απλά, αν η ανακύκλωση γινόταν μέσω συνεχών επενδύσεων στα πλαίσια "μιας ανταγωνιστικής και ελεύθερης αγοράς" (εδώ μειδιάμε).

Προ(σ)καλώ οποιονδήποτε οικονομολόγο να διορθώσει το λάθος στις παραπάνω απλές σκέψεις.
Ναύπλιος