Πρόσωπο με πρόσωπο ήρθαν χθες η γενιά της μηδενικής ενοχής με την εξουσία της μηδενικής ανοχής. Παιδιά του Γυμνασίου ή και ακόμη μικρότερα, χωρίς ποινικό και πολιτικό μητρώο, συνοδευμένα από γονείς ή ενταγμένα σε άγουρες παρέες είχαν την ευκαιρία να τρέξουν στους δρόμους της Αθήνας, να φοβηθούν και να φωνάξουν, να δουν την «αθηναϊκή τριλογία», τους τρεις ναούς της μάθησης (Πανεπιστήμιο, Ακαδημία, Βιβλιοθήκη) περικυκλωμένους από τα ΜΑΤ. Για το καλό τους...
Η συγκεκριμένη εικόνα, των Προπυλαίων του Πανεπιστημίου «στεφανωμένων» από τους κρανοφόρους ήταν βέβαια πρωτοφανής ακόμη και για τους πιο μεγάλους σε ηλικία. Διαμορφώθηκε το απόγευμα, την ώρα που το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο είχε ολοκληρώσει τον κύκλο του περνώντας από τα Χαυτεία, τη Σταδίου και τη Βουλή. Ενας κύκλος που έσπασε σε πολλά σημεία καθώς τόσο τα νεότερα όσο και τα πρεσβύτερα μέλη (εκπαιδευτικοί, φοιτητές κ.λπ.) χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τα δακρυγόνα που έπεφταν βροχή, όποτε οι αστυνομικές δυνάμεις έκριναν ότι έπρεπε να παρέμβουν για να διαφυλάξουν την τάξη.
Κόσμος είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται στα Προπύλαια ήδη πριν από τις 12 το μεσημέρι. Εως την ώρα εκείνη και από πολύ νωρίς το πρωί είχε ξεκινήσει αγώνας δρόμου να αποκατασταθεί η εικόνα του Πανεπιστημίου μετά τα χθεσινά περιστατικά. Η ελληνική σημαία είχε αποκατασταθεί στην οροφή, το μαυροκόκκινο πανό ξεκρεμάστηκε και αποθηκεύτηκε στην πίσω αυλή όπου δεκάδες καθαρίστριες (συναδέλφισσες της Κωνσταντίνας Κούνεβα) έτρεχαν για να καθαρίσουν τα δάπεδα και τους τοίχους από τα συνθήματα και τα απομεινάρια της κατάληψης.
Στις 10 το πρωί, ο χώρος γύρω από τα Προπύλαια ήταν ίσως ένας από τους πιο καθαρούς της Αθήνας, η οποία κατά τα άλλα παραμένει διακοσμημένη με μικρούς (γύρω από τα καλάθια) και μεγάλους (γύρω από τους κάδους) λόφους σκουπιδιών. Οσο για το βραβείο της καλύτερης «σκουπιδο-διακόσμησης», αυτό το διεκδικούν με αξιώσεις τα Εξάρχεια, όπου κάδοι και απορρίμματα έπεσαν θύματα φωτιάς που δεν ολοκλήρωσε το απορρυπαντικό της έργο.
Η συγκέντρωση ανάβει
Εύγλωττα συνθήματα στα πανό και ...στενές επαφές με τις δυνάμεις των ΜΑΤ στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, από το οποίο από το οποίο δεν έλειψαν και αψιμαχίες με δωδεκάχρονα παιδιά Τα συνεργεία σταμάτησαν γύρω στις 11 το έργο της αποκατάστασης στο Πανεπιστήμιο, χωρίς να προλάβουν να απομακρύνουν τα εκατοντάδες μικρά κομμάτια από πλάκες πεζοδρομίου (97 οι ξηλωμένες μπροστά από την κεντρική πύλη) που χρησιμοποιήθηκαν στον προχθεσινό πετροπόλεμο. Περίπου την ίδια ώρα άρχισαν να συγκεντρώνονται ομάδες μαθητών και φοιτητών, αντιεξουσιαστές με τα πανό τους, τις σημαίες, τα κασκόλ, τις μάσκες και τα νεανικά μπράτσα που θα χρησίμευαν αργότερα για περιφρούρηση των μπλοκ τους.
Ολοι οι 16άρηδες φορούσαν κουκούλες. Σχεδόν όλοι οι έφηβοι ντύθηκαν στα μαύρα. Περίπου 2.000 παιδιά του Γυμνασίου περιφέρονταν σκόρπια, όπως έκαναν και σε όλη τη διάρκεια της πορείας. Ορισμένα κρατούσαν κόκκινες και μαύρες σημαίες. Ελεγαν ότι συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα, ότι δεν ήταν οργανωμένοι στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Μανάδες και πατεράδες που κρατούσαν 11χρονους και 12χρονους μαθητές από το χέρι. Γονείς και παιδιά φορούσαν μάσκες -ακόμα και αντιασφυξιογόνες- είχαν καλύψει το πρόσωπο με «Μαλόξ». Στην οδό Σταδίου κάποιοι πελάτες καφετέριας τους προσέφεραν μερικά μπουκάλια νερό.
Περίπου 20 σχολεία συμμετείχαν στην πορεία με δικά τους μπλοκ και πανό. Μεταξύ αυτών ήταν: Μουσικό Σχολείο Ιλίου, Καλλιτεχνικό Παλλήνης, 5ο Λύκειο Ν. Σμύρνης, 5ο Λύκειο Ιλίου, 5ο Λύκειο Πετρούπολης, 13ο Λύκειο Αθήνας. «Οι σφαίρες δεν δολοφονούν συνειδήσεις», έγραφε ένα από τα πανό των μαθητών.
Σχεδόν 600 εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στην πορεία. Πολλοί εκπαιδευτικοί ακολουθούσαν την πορεία μαζί με τους μαθητές τους, κάνοντας περιφρούρηση. Στην κεφαλή της πορείας υπήρχαν το μπλοκ του Πολυτεχνείου, δύο μπλοκ εκπαιδευτικών με τα πανό τους, διδασκαλικών συλλόγων και της ΟΛΜΕ. Από την πλευρά των πανεπιστημιακών συμμετείχε η «Συσπείρωση». Το σύνθημα που φώναζαν οι εκπαιδευτικοί ήταν: «Ψωμί, δουλειά, δημοκρατία - Κάτω η κρατική τρομοκρατία».
Κυνηγητό
Η πορεία ξεκίνησε τελικά γύρω στη 1.30 μ.μ. αφού προηγουμένως εξελίχτηκε νεραντζοπετροπόλεμος στην οδό Ρήγα Φεραίου, ανάμεσα στο Πανεπιστήμιο και τη Βιβλιοθήκη. Διμοιρίες των ΜΑΤ ήταν παραταγμένες στην οδό Ακαδημίας και τα πάνω από αυτήν στενά. Από την κάτω πλευρά, όπου και τα Προπύλαια, ξεκινούσαν ομάδες νεαρών πετώντας διάφορα αντικείμενα και φωνάζοντας στους αστυνομικούς. Οι ομάδες των ΜΑΤ έκαναν καθόδους και τα πιτσιρίκια έτρεχαν πίσω προς την πλευρά της πορείας. Μέσα στο κυνηγητό και τα μικρότερα παιδιά. Κοριτσάκια φωνάζουν τρομαγμένα. Πιάνουμε φράσεις στα ισπανικά, στα ιταλικά. Ενα αγόρι διστάζει. «Πάμε ρε», του φωνάζουν οι άλλοι. «Ασε ρε... Τα κάνω πάνω μου...».
Προσωπάκια καλυμμένα και ακάλυπτα. Με βλέμμα απορίας, στέκα στα μαλλιά, σιδεράκια στα δόντια, απέναντι στους σιδερόφραχτους της καταστολής. Μέσα στην ομάδα των πιο θερμόαιμων νεαρών προβάλλει ξαφνικά ένας φοιτητής με κοτλέ σακάκι και γυαλιά ηλίου «Ρέιμπαν». Προσπαθεί με μια ντουντούκα να καλέσει τους νεαρούς στην πορεία. Κάποιος τον σπρώχνει, πέφτει κάτω. Οι ψυχραιμότεροι επεμβαίνουν, ο εμφύλιος αποσοβείται. Ο φοιτητής αποχωρεί τινάζοντας το σακάκι του.
Με το πάνω-κάτω στη Ρήγα Φεραίου, οι φόβοι αμβλύνονται, κάποιοι φτάνουν πιο κοντά βρίζοντας τους αστυνομικούς. Προσαγωγές και συλλήψεις. Οι μεγαλύτεροι επανέρχονται, σπάνε τα φανάρια στη διασταύρωση με την Ασκληπιού, βάζουν φωτιά σε σταθμαρχείο των μπλε λεωφορείων ΕΘΕΛ (από εκείνα που εξυπηρετούν την... πλουτοκρατία) και αποχωρούν.
Προκλήσεις
Τα πρώτα μπλοκ της πορείας έχουν φύγει προς τα Χαυτεία αλλά την ώρα που είναι να ξεκινήσει το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ πέφτουν βροχή οι χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και τα δακρυγόνα. Μια ομάδα των ΜΑΤ έχει βγει από την κάτω μεριά μέσα από τη στοά προστατεύοντας τα τραπεζοκαθίσματα διπλανού καφέ. Κάποιοι σκέφτονται να κινηθούν ανάποδα αλλά επικρατούν οι ψυχραιμότεροι και η πορεία συνεχίζει μέσα από σύννεφα καπνού. Στο οπλοστάσιο θα προστεθούν από εδώ και μπρος, εκτός από τις πέτρες, τα μπουκάλια του νερού, τα νεράντζια και οι φτυσιές προς τους αστυνομικούς (επιβεβλημένες λόγω και των χημικών).
Η οδός Σταδίου σε όλο το μήκος της είναι το πιο στενό σημείο της πορείας. Εδώ επέλεξαν οι αστυνομικές δυνάμεις να επιμείνουν να βαδίζουν δίπλα στην πορεία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στενές επαφές ανάμεσα σε διαδηλωτές και αστυνομικούς δίπλα στο σημείο όπου χάθηκε πριν από πολλές δεκαετίες ο Σωτήρης Πέτρουλας. Μια σπίθα αρκεί να φέρει την καταστροφή. Οι νέοι φωνάζουν, ανεβαίνουν στα κάγκελα, κάνουν χειρονομίες. Μικρά παιδιά ρωτούν τους γονείς τους για όσα βλέπουν γύρω.
Ενστολοι των ΜΑΤ κυκλώνουν «νεαρούς ταραξίες» πεσμένους μπρούμυτα στην άσφαλτο και τα Προπύλαια Πανεπιστημίου Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα
Τη στιγμή που η πορεία έχει σταματήσει στο ύψος της Κοραή γύρω στις 3 μ.μ., οι αντεγκλήσεις με τους άνδρες των ΜΑΤ «περνούν» σε προσωπικό επίπεδο. Η ψυχραιμία διατηρείται πάντως, έστω και με κόπο. Αρκετές φορές οι επικεφαλής των «πράσινων» ΥΑΤ ηρέμησαν όσους από τους άνδρες τους εμφάνισαν σημάδια εκνευρισμού.
Στο πίσω μέρος της πορείας το μπλοκ της νεολαίας ΠΑΣΟΚ ακολουθεί τον κύριο όγκο των συμμετεχόντων στην πορεία, από κοντά μεν, από κάποια απόσταση... ασφαλείας δε. Οι νεολαίοι του κυβερνώντος κόμματος φωνάζουν τα ίδια συνθήματα με τους υπόλοιπους, εκτός βέβαια από «το ΠΑΣΟΚ είναι δω, πάλι κόντρα στο λαό». Τότε, προφανώς κάποιος συναγερμός που φτάνει στην Αστυνομία οδηγεί εξήντα άνδρες των ΜΑΤ στην οδό Πανεπιστημίου.
Για λίγη ώρα στον ήδη κλειστό δρόμο επικρατεί πανικός μεταξύ των τριών 20μελών ομάδων των αστυνομικών που πηγαινοέρχονται για αρκετή ώρα, προσπαθώντας να εντοπίσουν ταραξίες. Τελικά, ο συναγερμός αποδεικνύεται «ψευδής» αφού δεν υπήρχε... ψυχή. Λίγο αργότερα η οδός Σίνα είναι ο πρώτος δρόμος στον οποίο παίζεται το γνωστό έργο των ιπτάμενων αντικειμένων σε βιτρίνες καταστημάτων και της αντίδρασης των αστυνομικών με τα δακρυγόνα να «πνίγουν» την ατμόσφαιρα.
Είμαι δωδεκάρης...
Πριν από αυτό το σκηνικό, έχουν εκτυλιχθεί σκηνές ηλεκτρικής εκκένωσης στο Σύνταγμα. Ομάδες αστυνομικών βαδίζουν στο πλάι της πορείας ακούγοντας τα εξ αμάξης. Ενας μικρός περπατά κρατώντας ψηλά το κινητό του. «Τους τραβάω βίντεο. Πλάκα δεν έχουν;» μας λέει. Τον ρωτάμε για την ηλικία του. «Δώδεκα χρόνων είμαι». Μας λέει το προάστιο όπου μένει στα δυτικά. Οι γονείς του είναι κάπου πιο πίσω στην πορεία. Στη γωνία με την Καραγεώργη Σερβίας, η ένταση κορυφώνεται. Τα ΜΑΤ προσπαθούν να φτιάξουν αλυσίδα. «Σαν μαριονέτες περπατάτε», τους φωνάζουν. Ενα Τσιγγανάκι πάει με ένα τσιγάρο στο χέρι και ζητάει φωτιά από έναν ένστολο. Κάποιος κρανοφόρος τα παίρνει στο κρανίο και εκστομίζει μια βρισιά. Διαδηλωτές τρέχουν προς το σημείο και η ένταση αυξάνεται γεωμετρικά όσο περνούν τα δευτερόλεπτα. Οι κρότου-λάμψης και τα δακρυγόνα δεν θα αργήσουν καθόλου. Η πορεία συνεχίζει στην κάτω μεριά της πλατείας Συντάγματος.
Γύρω από την πλατεία Συντάγματος έχει τοποθετηθεί σιδερένιος φράχτης, που προστατεύει στο κέντρο της τον γυμνό μεταλλικό σκελετό του χριστουγεννιάτικου δένδρου. Ανεβαίνοντας ορμητικά, η ογκώδης πορεία εγκλωβίζεται στα πλάγια από διμοιρίες ΜΑΤ. Οι πιο θερμόαιμοι βάζουν φωτιά σε κάδους και σωρούς σκουπιδιών. Μια ομάδα εφήβων, μαζί με γονείς, κυκλώνουν τη διμοιρία. Κάποιοι πετούν πέτρες. Οι αστυνομικοί δυσκολεύονται να ξεφύγουν. Ξανά δακρυγόνα και κρότου-λάμψης.
Πόλεμος και διαβούλευση
Φεύγοντας από τη Βουλή, οι λιγοστές ακάλυπτες τζαμαρίες τραπεζών γνωρίζουν τις συνέπειες του θυμού κάποιων διαδηλωτών. Ο χημικός πόλεμος συνεχίζεται μέχρι τα Προπύλαια όπου έρχεται η ώρα του ψυχολογικού πολέμου. Για περίπου μία ώρα, χιλιάδες διαδηλωτές στο οδόστρωμα. Πίσω από τα κάγκελα του Αβραμόπουλου, διμοιρίες των ΜΑΤ σε πολλαπλές σειρές και στο βάθος το κτίριο του Πανεπιστημίου. Κάποιοι ανεβαίνουν και προσπαθούν να ισορροπήσουν στα κάγκελα. Μια ισορροπία ασταθής που διαρκεί βασανιστικά πολύ. Κόσμος συγκεντρωμένος στην Κοραή πιάνει την κουβέντα με πιο... χαλαρούς αστυνομικούς που πλησιάζουν από τη μεριά του Συντάγματος. Μια «ανοικτή διαβούλευση» διαφορετικού τύπου, χωρίς μεσολάβηση opengov.gr...
Οι μεγαλύτεροι δεν μπορούν να χωνέψουν αυτό που βλέπουν μπροστά τους στην άλλη πλευρά του δρόμου. Ζητούν επίμονα να φύγουν οι αστυνομικοί που κάθονται σφιγμένοι, ανέκφραστοι και τους ακούν στο πεζοδρόμιο μπροστά από τα Προπύλαια. Ενας μιλά για το έγγραφο της πρυτανείας. Επειτα από ώρα η πορεία των νέων αποχωρεί προς την Ομόνοια. Κάποιοι μεγαλύτεροι φωνάζουν: «Πού πάτε. Θα αφήσουμε το άσυλο στα χέρια τους;» Το ερώτημα μετέωρο.
Οι απαντήσεις κρυμμένες μέσα σε μάτια που έως χθες μπορεί να είχαν δακρύσει μόνο σε σχολικές αυλές και παιδικά μαλώματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου