Το διάσημο αμερικανικό πανεπιστήμιο ΜΙΤ μόλις ξεκίνησε ένα φιλόδοξο έργο, να ξανασκεφτεί από την αρχή και πιθανώς να θέσει σε νέες βάσεις την έρευνα στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία δεν προχωρά τόσο γρήγορα όσο έλπιζαν κάποτε οι επιστήμονες, σύμφωνα με το BBC.
Το λεγόμενο “Mind Machine Project” σκοπεύει να γυρίσει προς τα πίσω το ρολόι και να ξαναβρεθεί τότε που όλα ξεκίνησαν, πριν 50 χρόνια περίπου, όταν τέθηκαν οι βάσεις για τις σημερινές εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη.
Στόχος του είναι να επανεξεταστεί συνολικά τι πραγματικά αποτελεί την ανθρώπινη νοημοσύνη. Το έργο θα διαρκέσει πέντε χρόνια, χρηματοδοτείται από μια δωρεά 5 εκατ. δολ. και θα βασιστεί στη συνεργασία πολλών διάσημων ερευνητών στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, από διάφορα επιστημονικά πεδία.
Την αρχική ιδέα για την όλη πρωτοβουλία είχε ο δρ Νιλ Γκέρσενφελντ, διευθυντής του Center of Bits and Atoms του ΜΙΤ, ο οποίος τόνισε ότι είναι ανάγκη «να επανεξετάσουμε ορισμένες ιδέες που έχουν παγώσει (σ.σ. στον χρόνο)».
Αν και η έρευνα στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης έχει ήδη αρκετές δεκαετίες πίσω της, πολλοί επιστήμονες είναι απογοητευμένοι από την αργή και τμηματική πρόοδο που σημειώνεται σε αυτό το πεδίο.
Τα τρία κύρια εμπόδια, όπου η έρευνα έχει «κολλήσει», κατά τον Γκέρσενφελντ, είναι: νους, σώμα και μνήμη.
Στο πεδίο του νου, η νέα πρωτοβουλία “Mind Machine Project” θα προσπαθήσει να «μοντελοποιήσει» τη σκέψη, να παράγει συστήματα που λύνουν προβλήματα και να κατανοήσει το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η ανθρώπινη νοημοσύνη ξετυλίγεται.
Στο πεδίο επαναξιολόγησης της μνήμης, οι ερευνητές θέλουν να δημιουργήσουν μηχανήματα που να μπορούν να χειριστούν τις ασυνέπειες και τη σύγχιση που χαρακτηρίζει τη διαδικασία της ανθρώπινης γνώσης.
Τέλος, οι επιστήμονες φιλοδοξούν επιτέλους να θέσουν τέρμα στο διχασμό νου-σώματος και να κατασκευάσουν συστήματα, των οποίων η νοημοσύνη πηγάζει από αυτό που κάνουν.
Ο απώτατος στόχος του πενταετούς σχεδίου είναι όχι να παράγει έναν τεχνητό άνθρωπο, αλλά να δημιουργήσει ένα τεχνητό σύστημα αρκετά έξυπνο για να διαβάσει ένα βιβλίο με παιδικές ιστορίες, να καταλάβει το γενικότερο πλαίσιο που αφορά την ιστορία και να είναι σε θέση στη συνέχεια να εξηγήσει τι συνέβη στην ιστορία που διάβασε.
Από πρακτική άποψη, αν το σχέδιο πετύχει, θα μπορούσε αρχικά να οδηγήσει στη δημιουργία ενός «εγκεφαλικού συν-επεξεργαστή» για όσους πάσχουν από Αλτσχάιμερ, ώστε να τους δώσει μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
Μια τέτοια τεχνολογία «νοητικής προσθετικής» (δηλαδή βοήθεια του ανθρώπινου εγκεφάλου από έναν δεύτερο ενσωματωμένο τεχνητό εγκέφαλο) θα μπορούσε να αξιοποιηθεί από οποιονδήποτε άνθρωπο χρειάζεται βοήθεια στη ζωή του.
Ο όρος «τεχνητή νοημοσύνη» επινοήθηκε στη δεκαετία του ΄50 από τον πρωτοπόρο επιστήμονα της πληροφορικής Τζον ΜακΚάρθυ, επικεφαλής του Εργαστηρίου Τεχνητής Νοημοσύνης του πανεπιστημίου Στάνφορντ (SAIL).
Η ουσιαστική αρχή έγινε το 1963, μετά από πρόταση του ΜαΚάρθυ (ενός αριστερού που έγινε στην πορεία συντηρητικός) προς τη διαβόητη υπηρεσία ερευνών του Πενταγώνου των ΗΠΑ, την DARPA.
Αργότερα, άλλοι πρωτοπόροι ερευνητές, όπως ο Χανς Μόραβεκ, έθεσαν τα θεμέλια της αναγνώρισης λόγου και της ρομποτικής στο πανεπιστήμιο Κάρνετζι Μέλον, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Ν.Υόρκης».
Σε μια πρόσφατη επανένωση…σχολικού τύπου των πρωτοπόρων της τεχνητής νοημοσύνης, σεβάσμιων γέρων πια, υπό τον «πατέρα» τους Τζον ΜακΚάρθυ, υπήρξε αισιοδοξία για το μέλλον της, αλλά και αναγνώριση ότι ισχύει πάντα η ιστορική φράση του ΜακΚάρθυ που ειπώθηκε το 1978: «Για να υπάρξει τεχνητή νοημοσύνη πραγματικά ανθρωπίνου επιπέδου, θα χρειαστούν 1,7 Αϊνστάιν, 2 Μάξγουελ, 3 Φαραντέι και 3 Σχέδια Μανχάταν».
Εν ολίγοις, έχουμε ακόμα δρόμο μέχρι να φτιαχτεί μια μηχανή που να σκέφτεται πραγματικά σαν κι εμάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου