Ο Ν. Χρυσόγελος, εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων, σημειώνει ότι «η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε και αυτή πολύ κατώτερη των περιστάσεων, ενώ και η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται ότι δεν κινήθηκε σε κάτι καλύτερο. Αυτό που μένει είναι η ενίσχυση ενός παγκόσμιου κινήματος για το κλίμα και η πίεση να συμφωνηθούν τουλάχιστον το 2010 αυτά που θα έπρεπε να είχαν γίνει ήδη».
«Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα αγωνιστούμε μαζί με τα άλλα πράσινα κόμματα και την Κοινωνία των Πολιτών:
· Για μονομερείς ευρωπαϊκές και ελληνικές δεσμεύσεις, στα επίπεδα που ζητά η επιστημονική κοινότητα.
· Για οικοδόμηση συμμαχιών με τις φτωχότερες χώρες, που θα πληγούν περισσότερο.
· Για να αλλάξουμε όλα όσα αλλάζουν το κλίμα, από τις καθημερινές μας συνήθειες και μέχρι τους κανόνες του διεθνούς εμπορίου», προσθέτει ο κ. Χρυσόγελος.
Σε δεύτερη ανακοίνωσή τους που ακολουθεί, οι Οικολόγοι Πράσινοι σχολιάζουν όσα συζητήθηκαν-αποφασίστηκαν στη Διάσκεψη.
Αν θέλουμε να συνοψίσουμε σε μια φράση το αποτέλεσμα της Παγκόσμιας Συνδιάσκεψης για το Κλίμα στην Κοπεγχάγη, αυτή θα ήταν «Ένα βήμα μπροστά, αλλά προς τον γκρεμό».
Προκαλεί δικαιολογημένη οργή η αδυναμία των περισσότερων κυβερνήσεων, ιδίως των ανεπτυγμένων χωρών που έχουν και το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης, να ανταποκριθούν στην ανάγκη για μια συμφωνία νομικά δεσμευτική, αποτελεσματική και ικανή να πετύχει την επιβράδυνση της αλλαγής του κλίματος. Για πρώτη φορά συγκεντρώθηκαν τόσοι αρχηγοί κρατών, τεχνοκράτες και κυβερνητικοί αντιπρόσωποι για να αποφασίσουν τόσα λίγα.
Οι αρχηγοί των κρατών φαίνεται να έκλεισαν τα αυτιά τους στις προειδοποιήσεις των επιστημόνων, στις εκκλήσεις των διεθνών οργανισμών, στις φωνές της κοινωνίας των πολιτών, στις απελπισμένες κραυγές εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν ήδη τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, στις οργισμένες κραυγές των παιδιών μας από το μέλλον.
Αν κάτι φανέρωσε η Κοπεγχάγη είναι η αποτυχία της επίσημης πολιτικής και των πολιτικών. Πως η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ξεκάθαρα πλέον απαιτεί ένα συνολικά διαφορετικό μοντέλο πολιτικής. Πως τα συμφέροντα των κρατών και των κυβερνήσεων δεν ταυτίζονται με τα συμφέροντα του περιβάλλοντος και των κοινωνιών μας.
Σε μια χρονιά σφραγισμένη από κρίσεις, η συλλογική αποτυχία της Κοπεγχάγης φανέρωσε ότι χειρότερη από όλες είναι η κρίση απουσίας πολιτικής βούλησης και οράματος. Η πολιτική έγινε η τέχνη του χαμηλότερου κοινού “εφικτού” παρονομαστή.
Είναι τραγικό να ξέρουμε τι πρέπει να γίνει και πως μπορούμε να το κάνουμε, αλλά οι κυβερνήσεις των χωρών που είναι κυρίως υπεύθυνες για το πρόβλημα να μην έχουν την πολιτική θέληση να προστατέψουν την ανθρωπότητα και τον πλανήτη από το κλιματικό χάος στο οποίο μας οδηγούν ολοταχώς. Ξέρουμε ότι κάθε αναβολή στη λήψη μέτρων μας οδηγεί όχι απλώς στην αλλαγή του κλίματος αλλά και σε μια ανεξέλεγκτη κλιματική, οικονομική και κοινωνική κόλαση.
«Μικροί κι ανεύθυνοι, εξαρτημένοι από τα συμφέροντα κι αδιάφοροι για τη θέληση των πολιτών, οι ηγέτες του σημερινού κόσμου μας προετοιμάζουν έναν εφιαλτικό μέλλον», δήλωσε για την έκβαση της διάσκεψης κορυφής ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος, που βρέθηκε στην Κοπεγχάγη από την πρώτη στιγμή και συμμετείχε στη μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας αλλά και στην αντισύνοδο των κινημάτων των πολιτών, ως μέλος μιας μεγάλης αντιπροσωπείας των Πράσινων ευρωβουλευτών και των Παγκόσμιων Πράσινων. «Η Κοπεγχάγη ας μη γίνει ο τόπος ενταφιασμού των ελπίδων μας αλλά η εκκίνηση ενός παγκόσμιου κινήματος για την ανατροπή των καταστροφικών πολιτικών», κατέληξε.
Το ρολόι μετράει αντίστροφα και η ανθρωπότητα παίζει κορώνα γράμματα με την ίδια της την επιβίωση στον πλανήτη. Μέσα στους επόμενους μήνες, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να επαναφέρει τις εκτροχιασμένες διαπραγματεύσεις στις ράγες μίας δίκαιης, φιλόδοξης και νομικά δεσμευτικής συμφωνίας.
Η Greenpeace καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την υπεροψία με την οποία οι ηγέτες των αναπτυγμένων κρατών αντιμετώπισαν τις διαπραγματεύσεις στην Κοπεγχάγη. Δίχως να είναι διατεθειμένες να κάνουν ούτε ένα βήμα παραχώρησης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες, ουσιαστικά επέλεξαν τη χειρότερη δυνατή λύση από το να δουλέψουν από κοινού για το συλλογικό καλό της ανθρωπότητας. Φεύγοντας από την Κοπεγχάγη την Παρασκευή, οι ηγέτες των αναπτυγμένων κρατών δήλωσαν ότι επετεύχθη ‘συμφωνία’. Φευ… Το μόνο που άφησαν πίσω τους, ήταν χάος και σύγχυση. Οι αντιπροσωπείες των χωρών που έμειναν πίσω για να επεξεργαστούν όλο το βράδυ το αποτέλεσμα της Διάσκεψης, προσπαθούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς είναι αυτή η ‘Συμφωνία της Κοπεγχάγης’. Δυστυχώς, η Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για το Κλίμα ολοκληρώθηκε με έναν άδοξο, ασυνάρτητο και έντονα αμφισβητούμενο τρόπο.
Ουσιαστικά απούσες από τη διαδικασία ήταν οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την ώρα που οι διαπραγματεύσεις κατέρρεαν και οι ΗΠΑ με την Κίνα επιχειρούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους με παρασκηνιακό τρόπο, η ΕΕ κατάφερε να μην κάνει ούτε το στοιχειώδες: να αυξήσει το στόχο μείωσης των εκπομπών από 20% σε 30% και να δώσει νέα πνοή στις διαπραγματεύσεις. Μάταια τα αναπτυσσόμενα κράτη περίμεναν μέχρι την τελευταία στιγμή μία κίνηση στήριξης από τον αυτοαποκαλούμενο ‘ηγέτη’ στον αγώνα ενάντια στις κλιματικές αλλαγές. Αντίθετα, η ΕΕ αποφάσισε να στηρίξει τη ‘συμφωνία’ που παρουσιάστηκε στο τέλος, αν και είναι κατά πολύ κατώτερη από τα ελάχιστα αποδεκτά όρια που η ίδια η ΕΕ είχε θέσει πριν από λίγες μόλις ημέρες.
Ο Γενικός Διευθυντής της Greenpeace, Κούμι Ναϊντού, προειδοποίησε: «Ο κόσμος αντιμετωπίζει τραγικό έλλειμμα ηγεσίας. Αντί να δουλέψουν από κοινού με σκοπό να διασφαλίσουν το μέλλον εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, οι ηγέτες των πιο ισχυρών κρατών του πλανήτη πρόδωσαν τις σημερινές και μελλοντικές γενιές. Η αποτροπή μιας κλιματικής καταστροφής είναι πλέον κάτι πολύ πιο δύσκολο να επιτευχθεί».
Η συμφωνία της Κοπεγχάγης χαιρετίστηκε από κάποιους ως ένα βήμα προόδου. Δεν είναι. Για την ακρίβεια, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει γίνει ακόμα επίσημα αποδεκτή από τη Διάσκεψη των Μερών (COP). Δεν περιέχει ισχυρά μέτρα για μειώσεις των εκπομπών στις βιομηχανικές χώρες. Πρόκειται δηλαδή για μία τεράστια παραχώρηση προς τις ρυπογόνες βιομηχανίες, ειδικότερα στον τομέα των ορυκτών καυσίμων, που μετά από έντονο πολιτικό λόμπι κατά της επίτευξης μία φιλόδοξης και νομικά δεσμευτικής συμφωνίας, μπορούν πλέον να συνεχίσουν να ρυπαίνουν ανενόχλητες.
Ωστόσο υπάρχουν και κάποια θετικά σημεία, αφού προβλέπεται η σύσταση ενός Κλιματικού Μηχανισμού Χρηματοδότησης προς τις αναπτυσσόμενες χώρες που θα διαχειρίζεται κεφάλαια ύψους $100 δις ετησίως. Οι αναπτυσσόμενες χώρες θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν αυτά τα κονδύλια για να καταπολεμήσουν την αποδάσωση, να στραφούν στην καθαρή ανάπτυξη και να μειώσουν τις εκπομπές τους, καθώς και για να προστατευτούν από τις αναπόφευκτες επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών.
Επιπλέον, οι αναπτυσσόμενες χώρες δέχτηκαν να λάβουν μονομερείς δράσεις για τη μείωση των εκπομπών τους και να εντείνουν ακόμα περισσότερο αυτές τις προσπάθειες εάν λάβουν οικονομική βοήθεια από τις αναπτυγμένες χώρες.
Δυστυχώς όμως, στην Κοπεγχάγη δεν προέκυψε καμία νομικά δεσμευτική συμφωνία.
Αν και οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν μέσα στο επόμενο έτος, η απώλεια του ‘νομικά δεσμευτικού’ στόχου καταδικάζει τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης ως μία τεράστια χαμένη ευκαιρία. Ο κόσμος πλέον θα πρέπει να συνεχίσει την πορεία που ξεκίνησε στο Μπαλί πριν από δύο χρόνια και να καταλήξει του χρόνου στο Μεξικό, όπου μία δίκαιη, φιλόδοξη και νομικά δεσμευτική συμφωνία θα πρέπει να επιτευχθεί.
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου