Η Μαρία γράφει:
Ο θεσμός για τον οποίο άκουγα χρόνια είχε φτάσει και για μένα... Η προετοιμασία ξεκίνησε το καλοκαίρι... Στην αρχή το διάβασμα ήταν ενδιαφέρον. Στη συνέχεια όμως οι απαιτήσεις μεγάλωναν και αυτό με επηρέαζε πολύ. Οι "διακοπές" του Αυγούστου πέρασαν γρήγορα κυρίως με μελέτη και όχι με ξεκούραση...
Η σχολική χρόνια πέρασε γρήγορα. Πολλές ήταν οι στιγμές που ένιωσα πιεσμένη από καθηγητές που απαιτούσαν πολλά από μένα. Τα μαθήματα ήταν δύσκολα, η ύλη μεγάλη... Ήθελα να τα παρατήσω (το έκανα για ένα διάστημα 2-3 εβδομάδων) γιατί πολλοί με απογοήτευαν ή δεν με ενθάρρυναν.
Όμως ο στόχος μου με επανέφερε.
Είχαμε μπει στην τελική ευθεία και εκεί ήταν που έδωσα τα πάντα... Καφέδες, ξενύχτια, "κλάματα'' και πολλές σελίδες και φυλλάδια... Οι πανελλήνιες ξεκίνησαν και τελείωσαν τόσο γρήγορα με μια θετική διαίσθηση για το αποτέλεσμα...
Το άγχος καθώς πλησίαζαν οι μέρες ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων μεγάλωνε... Η κούραση της χρονιάς έφυγε από πάνω μου οριστικά με την θέαση των αποτελεσμάτων... Τα μόρια μου ήταν αρκετά για να περάσω στις σχολές που επιθυμούσα...
Κατάλαβα ότι τελικά οι καθηγητές που με πίεζαν να προσπαθήσω, ήξεραν κάτι παραπάνω και τους είμαι ευγνώμων γι' αυτό... Χάρη σε εκείνους και στο πείσμα μου, το όνειρο της φοιτητικής ζωής έγινε πραγματικότητα και για μένα...
Η Φωτεινή περιγράφει γλαφυρά τα συναισθήματά της
Τι γίνεται όταν μαθαίνεις τους βαθμούς; Νιώθεις ένα συναίσθημα ανακούφισης και χαράς. Τρέχεις σαν παλαβή και χτυπάς τους τοίχους του σχολείου σου. το φωνάζεις δυνατά. ακούς από καθηγητές συγχαρητήρια και ευχές. Σκέφτεσαι ένα ωραίο μέλλον και μια καλή θέση που σου εξασφαλίζει ο βαθμός. αναρωτιέσαι αν ο χρόνος που σπατάλησες άξιζε, αν περίμενες τέτοια βαθμολογία.
Είναι όμως μια στιγμή πανικού. από την στιγμή που παραδίδεις την τελευταία κόλλα μέχρι την στιγμή που μαθαίνεις τα αποτελέσματα νιώθεις πιο χαλαρά. αλλά εκείνη την στιγμή κρέμεσαι από τα χαρτιά που βλέπεις απέναντί σου. και πετυχαίνεις. βλέπεις τις ώρες που ήσουν μέσα και αποστηθίζεις να έχουν αποτέλεσμα. και η χαρά είναι λίγο πολύ απερίγραπτη. σίγουρα ένα συναίσθημα που σε ακολουθεί για πάντα. μέσα σου επικρατεί ένας μικρός χαμός. οι πάντες μοιάζουν ευχάριστοι μπροστά σου και θες να τους φιλάς όλους. να τους μιλήσεις για την επιτυχία σου.να βγάλεις από μέσα σου όλα τα κύματα ανακούφισης με λόγια ευγνωμοσύνης προς τους πάντες. είναι στιγμές που βλέπεις το μέλλον σου και το ατενίζεις με αισιοδοξία. σίγουρη πως έχεις καταφέρει κάτι ακατόρθωτο και τα πάντα μοιάζουν λίγα μπροστά σου. για λίγο με την επιτυχία σου είσαι εσύ κυρίαρχος και νικητής.
Παίρνεις μια βαθειά ανάσα και προχωράς έτοιμη να επαναλάβεις τους προσωπικούς σου άθλους και να γευτείς αυτό το στιγμιαίο συναίσθημα ανυπομονησίας και μετέπειτα της χαράς που σε κατακλύζει. Έχεις πια κερδίσει μια μάχη. Έτσι αισθάνθηκα. Νικήτρια.
Ο Αλέξανδρος γράφει:
Δύσκολες μέρες, κρύες και γεμάτες μεγάλες απορίες. Δεν ήταν οι απορίες της ζωής, της αγάπης και της ευτυχίας, μα μονάχα των μαθημάτων, αυτών που έπρεπε να πετύχω. Ήταν ο απότερος μου σκοπός, ο σκοπός των πιθανοτήτων, αυτών που θα είχα επιπλέον στην εργασιακή μου σταδιοδρομία, αν κατάφερνα να κερδίσω!
Ο χρόνος έχανε την αξία του, και όσο την έχανε, όσο τον παρατούσα, τόσο με ξέχναγε και εκείνος και έτρεχε με ραγδαίους ρυθμούς. Δεν κατάλαβα πότε ξεκίνησε η χρονιά και πότε τέλειωσε. Όμως θυμάμαι τι ένιωθα... Άγχος, φοβίες, κούραση και πραγματικό χάος. Στην Ελλάδα άλλωστε έχεις το σχολείο, μετά το φροντηστίριο και μετά αρκετές ώρες διαβάσματος. Κανένας λόγος για εξόδους, για φιλιές και έρωτες. Μα έτσι είναι η ζωή, όταν θες να κερδίσεις πρέπει να κουραστείς.
Μεγάλη αγωνία υπήρχε και για τις βαθμολογίες, απο ένα άκουσμα και έναν αριθμό η ζωή θα έπαιρνε μια διαφορετική τροπή! Κρατούσα το χέρι των γωνιών μου, μόνο έτσι ένιωθα λίγο πιο ασφαλής. Το αποτέλεσμα με δικαίωσε, και μιά νέα ζωή ξεκινά, όχι αναγκαστικά γεμάτη επιτυχίες, αλλα με περισσότερες πιθανότητες να κερδίζω απο δω και πέρα.
alexfilos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου