Τα «νήματα» του συστήματος!

Περί τα 1.000 γκόλντεν μπόις απασχολούνται σε ΔΕΚΟ και ελεγχόμενους από το Δημόσιο οργανισμούς, με μισθούς από 7.500 έως 15.000 ευρώ τον μήνα -καθαρές αποδοχές συν αποζημιώσεις για συμμετοχή σε Δ.Σ.- εκτιμούσε προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ.

Ως αντιπολίτευση, μιλούσε για εντατικούς διαχειριστικούς ελέγχους και την εφαρμογή ακόμη και ένδικων μέσων ώστε να περιοριστούν οι αμοιβές, οι μισθοί, τα μπόνους των στελεχών που είχε διορίσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. Είναι αλήθεια ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου μιλάει συχνά για το τέλος των γκόλντεν μπόις, που μετά τις επισημάνσεις ότι γκόλντεν μπόις με ετήσιες αποζημιώσεις μερικά εκατομμύρια ευρώ η Ελλάς δεν διαθέτει, έγιναν «χρυσοκάνθαροι», «δημοσιοϋπαλληλικά ρετιρέ», «στελέχη με παχυλούς μισθούς» σε δημόσιους οργανισμούς που γονατίζουν από τα ελλείμματα, «καλοπληρωμένοι μάνατζερ» με πολυτελή κρατικά αυτοκίνητα και άνευ οροφής έξοδα παράστασης. Αλλά προς στιγμήν, μόνον αυτό.

Η Γαλλία ήταν η πρώτη που προώθησε μέτρα για τον περιορισμό των stock-options, των μπόνους και των άλλων προνομιακών αμοιβών σε στελέχη επιχειρήσεων που έχουν λάβει κρατικές ενισχύσεις ή προβαίνουν σε μαζικές απολύσεις προσωπικού. Παρά ταύτα, η Societe Generale, που πήρε κρατική ενίσχυση 1,7 δισ. ευρώ, μοίρασε στα στελέχη της εκατομμύρια ευρώ. Η Royal Bank of Scotland διέθεσε για έξτρα αμοιβές 1 δισ. στερλίνες. Ενώ 72 διευθυντές τραπεζών του Σίτι μήνυσαν τις τράπεζες διότι δεν τους κατέβαλαν για το 2008 μπόνους ύψους 33 εκατ. ευρώ.

Αντίστοιχα μέτρα έλαβε και η αμερικανική κυβέρνηση, ωστόσο οι 9 μεγαλύτερες τράπεζες της Γουόλ Στριτ μοίρασαν σε μπόνους 33 δισ. δολ. το 2008, όταν οι ζημιές τους έφτασαν τα 81 δισ. δολ. και η κρατική βοήθεια τα 165 δισ. δολ. Σύμφωνα με την αμερικανική ΜΚΟ Institute for Policy Studies, οι 5 ακριβότεροι σύμβουλοι από τις 20 τράπεζες που πήραν το μεγαλύτερο κομμάτι της βοήθειας (και απέλυσαν συνολικά 160.000 εργαζομένους) έλαβαν τα τελευταία τρία χρόνια 3,2 δισ. δολ. Μπροστά στο οικονομικό αδιέξοδο, οι πολιτικοί αρπάζονται από τα σωσίβια του «ηθικού καπιταλισμού», του «νέου νιου ντιλ», της «πράσινης οικονομίας», αλλά στέλνουν τον λογαριασμό για τα ελλείμματα στις αδύναμες τάξεις, με το διαφανές φορολογητέο προφίλ. Χρησιμοποιούν τα λεφτά των φορολογουμένων για να σωθούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, οι υπό κατάρρευση οργανισμοί και τα «ρετιρέ» τους, ενώ οι εργαζόμενοι θεωρούνται αναπόφευκτη απώλεια της κρίσης.

Στο ανεξέλεγκτο -ακόμη- ελληνικό κράτος της ρεμούλας, χιλιάδες είναι οι απομυζούντες το δημόσιο χρήμα. Λυμαίνονται την κρατική περιουσία, απολύουν, μοιράζουν συνταγές εξυγίανσης και προάγουν την ανταγωνιστικότητα με λοφτ, πολυτελή αυτοκίνητα και βίλες. Γκόλντεν μπόις του μεγέθους της Εσπερίας δεν υπάρχουν στην Ελλάδα. Αλλά υπάρχουν χρυσοπληρωμένοι επιτελείς και μη, που ενώ μπαίνουν στο στόχαστρο, εντέλει ξεγλιστρούν. Δεν πλήττονται από την περικοπή των αυξήσεων, τα βασικά κεκτημένα τους είναι ήδη πολύ υψηλά. Διατηρούνται από τις κυβερνήσεις στον «μηχανισμό» διότι διαθέτουν το know how.

Τα γκόλντεν μπόις, παντού, είναι στα νήματα του συστήματος.

RADAR