Σαν τον μυθικό Φοίνικα, αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες της. Τις ίδιες ηφαιστειακές στάχτες που πριν από 2.000 χρόνια την έσβησαν κυριολεκτικά από το χάρτη. Πομπηία: η αρχαία ρωμαϊκή πόλη που μέσα σε σχεδόν δύο μέρες καλύφθηκε ολοκληρωτικά από εκατομμύρια τόνους ηφαιστειακής τέφρας
Θαμμένη και με τον καιρό ξεχασμένη, μπόρεσε να διατηρηθεί στην αιωνιότητα. Από όσα αποκαλύφθηκαν αρκετούς αιώνες μετά, προκύπτει και η επιθανάτια αγωνία μιας ολόκληρης πόλης ακριβώς τη στιγμή του τέλους της. Ακόμη και οι άνθρωποι που δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν στις 24 Αυγούστου του 79 μ.Χ. έμειναν για πάντα εκεί. Αιώνιοι κάτοικοι, στην ίδια στάση και με την ίδια τρομαγμένη έκφραση ακόμη ορατή στο πρόσωπό τους, όπως τότε.
Τμήματα της Πομπηίας που σκεπάστηκαν από τα ηφαιστειακά υλικά του Βεζούβιου και διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα Τα ανθρώπινα σώματα είναι συνήθως και το πρώτο που αναζητούν οι επισκέπτες της Πομπηίας. Ωστόσο, αυτό που συναντάς δεν είναι ακριβώς απομεινάρια. Είναι το τρισδιάστατο αποτύπωμά τους που άφησαν πίσω στο χρόνο. Η αδιάκοπη βροχή καυτής τέφρας και ελαφρόπετρας, που σκέπασε τα πάντα, κάλυψε και το σώμα των ανθρώπων, σαν μέσα σε υγρό τσιμέντο. Οταν αυτό στερεοποιήθηκε, η κοιλότητα που είχε δημιουργηθεί μέσα παρέμεινε ανέπαφη έχοντας ακριβώς το σχήμα που είχε το σώμα τού νεκρού. Αργότερα, όποτε εντόπιζαν κάποια κοιλότητα μέσα στο συμπαγές ηφαιστειακό πέτρωμα, αφαιρούσαν το σκελετό και τη γέμιζαν με υγρή γυψοκονία. Μόλις αυτή στέγνωνε εμφανιζόταν το εκμαγείο ενός ανθρώπου όπως ακριβώς ήταν την ώρα που πέθανε. Σε μερικές περιπτώσεις διακρίνονται μέχρι και οι πτυχώσεις από τα ρούχα. Κάποιος άνθρωπος έμεινε στην αιωνιότητα να προσεύχεται. Μια μητέρα πάγωσε στην προσπάθεια να προστατεύσει το παιδί της. Ο σκύλος τού Βεσόνιους Πρίμους μάταια προσπαθεί στους αιώνες να σπάσει την αλυσίδα που τον κρατάει δεμένο και να τρέξει να γλιτώσει. Αλλοι άνθρωποι φαίνεται να υποφέρουν ή να βήχουν. Η μέδοδος με τη γυψοκονία μπόρεσε να εφαρμοστεί σε τρόφιμα, φυτά, έπιπλα, καθώς και σε αρκετά άλλα αντικείμενα. Χιλιάδες λεπτομέρειες μαρτυρούν σήμερα πώς ήταν η ζωή αυτών των ανθρώπων που πάγωσαν στην αιωνιότητα. Τα σπίτια τους, οι επαύλεις, οι δρόμοι, τα καταστήματα, οι πολυάριθμοι οίκοι ανοχής, οι ναοί, το θέατρο, τα καθαριστήρια, έπιπλα, φούρνοι, ψηφιδωτά, αγάλματα, τοιχογραφίες, μαζί με πολλά άλλα είδη καθημερινής χρήσης.
Αποψη της πόλης της Πομπηίας με τους χαρακτηριστικούς λιθόστρωτους δρόμους και την αρχιτεκτονική των κτισμάτων Η έκρηξη του Βεζούβιου ξεκίνησε πολύ γρήγορα και βίαια, με αποτέλεσμα χιλιάδες κάτοικοι να παγιδευτούν μέσα στην πόλη. Κανείς τότε δεν γνώριζε τι είναι ένα ηφαίστειο. Δεν υπήρχε ούτε ως λέξη στο λεξιλόγιο. Φυσικό επακόλουθο ήταν να αγνοούν και τα φυσικά σημάδια που προηγούνται μιας ηφαιστειακής έκρηξης. Μέχρι και τη μέρα εκείνη, νόμιζαν ότι ο Βεζούβιος είναι απλώς ένα βουνό κοντά τους.
Τα υπέρθερμα δηλητηριώδη αέρια από την έκρηξη του Βεζούβιου και τα πυρακτωμένα ηφαιστειακά υλικά (κίσσηρη) προκάλεσαν το θάνατο ανθρώπων και ζώων. Οι μορφές των εκμαγείων από γύψο μαρτυρούν το βίαιο θάνατο Μαζί με την Πομπηία, ο Βεζούβιος εξαφάνισε άλλες δύο μεγάλες, ακμάζουσες πόλεις της εποχής. Το Ηράκλειο και τη Σταβία. Αλλες μεγάλες εκρήξεις του Βεζούβιου με χιλιάδες νεκρούς έγιναν στα 1794, 1872 και 1906. Η πιο διάσημη έκρηξή του, ωστόσο, θεωρείται αυτή του 79 μ.Χ. Για πολλούς το ηφαίστειο του Βεζούβιου και η Πομπηία είναι σχεδόν συνώνυμα. Σήμερα το ηφαίστειο βρίσκεται σε απόσταση 12 χλμ. από την ιταλική πόλη της Νάπολης. Τουριστικό αξιοθέατο και αυτό.
Λεπτομέρειες από ναό στην πόλη της Πομπηίας όπως διατηρήθηκε στο χρόνο μετά την αφαίρεση των ηφαιστειακών υλικών Για τους ηφαιστειολόγους, ο Βεζούβιος είναι ό,τι και η Μέκκα για τους μουσουλμάνους. Στους πρόποδες του ηφαιστείου νοικιάζουν μπαστούνια που βοηθούν στην ανάβαση. Σε αρκετά σημεία προς τον κρατήρα, υπάρχουν μικρά τουριστικά κιόσκια. Πλέον η κάποτε δολοφονική λάβα παίρνει ό,τι σχήμα θέλει να της δώσει ο άνθρωπος: από δαχτυλίδια, βραχιόλια και κολιέ μέχρι τασάκια, κούπες και μαγνητάκια για το ψυγείο. Επειτα από αρκετή ώρα δύσκολης ανάβασης φτάνεις στον κρατήρα. Εκεί και ο πλέον αγνώμων μπορεί ν' αντιληφθεί πως ο Βεζούβιος έχει ακόμη σφυγμό. Με άλλα λόγια, είναι ακόμη ενεργός. Στέλνει τα μηνύματά του χρησιμοποιώντας σήματα καπνού. Τις γνωστές «φουμαρόλες». Αντικρίζοντας τον γιγάντιο κρατήρα και τη θέα από εκεί πάνω δύσκολα βρίσκεις λέξεις για να το περιγράψεις. Για να αντιληφθείς το πραγματικό μέγεθος ή βάθος του κρατήρα πρέπει να υπάρχει κάποιο μέτρο σύγκρισης. Συνήθως αυτό είναι ένας άνθρωπος που φαίνεται λίγο μεγαλύτερος από μια κουκκίδα.
enet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου