Οι νικητές ποτέ δεν είναι εγκληματίες πολέμου..

Μέρες που είναι, πολλά αξιόλογα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση και κυρίως στο έξοχο κανάλι της Βουλής που είναι μια πηγή πολιτισμού και εστία μάθησης για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και φυσικά για το Ολοκαύτωμα.


Η οικογένειά μου ήταν από την Αλεξάνδρεια και είχε πολλούς φίλους Εβραίους και ίσως γι' αυτό να είχα πάντα μια συμπάθεια γι' αυτούς τους ανθρώπους. Αργότερα στην εφηβεία μου, έτυχε να εργαστώ με Εβραίους. Με τον καιρό έκανα φιλίες, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, μπήκα στα σπίτια τους, έφαγα στα μαγαζιά τους και ποτέ δεν κατάλαβα σε τι διαφέρουν από όλους εμάς, δεδομένου ότι έχω συναντήσει και Αραβα Εβραίο και μαύρο Εβραίο, για να μη μιλήσω για τους Ευρωπαίους Εβραίους. Και είναι λογικό. Οι Εβραίοι δεν είναι φυλή, αλλά θρήσκευμα. Οπως κάποιοι είναι χριστιανοί, μωαμεθανοί, βουδιστές ή ινδουιστές, έτσι είναι και οι Εβραίοι.

Η αναγωγή αυτής της θρησκείας σε φυλή είναι μια ρατσιστική θεωρία, αυτή του αντισημιτισμού, που στάθηκε η βάση για όλα τα προγκρόμ εναντίον των Εβραίων ανά τους αιώνες. Είναι λάθος να πιστεύουμε πως ο Χίτλερ ανακάλυψε τον αντισημιτισμό. Απλά συνέχισε μια ευρωπαϊκή παράδοση διώξεων προσπαθώντας να λύσει οριστικά το «Εβραϊκό Ζήτημα» εξολοθρεύοντας όλους τους Εβραίους.

Αν σε κάτι διέφεραν από τους άλλους ήταν το στίγμα του αποκλεισμού και της διάκρισης αλλά και του φόβου. Οι γονείς τους και οι παππούδες τους είχαν πεθάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και αν κάποιοι είχαν επιβιώσει, είχαν στο χέρι τους ένα ανεξίτηλο τατουάζ με τον αριθμό τους. Για τους ναζί δεν ήταν άνθρωποι. Ηταν αριθμοί που έπρεπε να μειωθούν. Υστερα από όλα αυτά θα περίμενε κάποιος πως όταν θα ερχόταν η στιγμή που θα έκαναν το δικό τους κράτος-έθνος, έστω και στηριγμένο στη μυθολογία και όχι στην Ιστορία, θα ήταν κράτος πρότυπο ανθρωπισμού και αλληλεγγύης. Στην πράξη έγινε το αντίθετο.
Ο ΟΗΕ με έρευνα που έκανε στη Λωρίδα της Γάζας βρήκε αποδείξεις που ενοχοποιούν το Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου. Και αυτό σημαίνει πως το Ισραήλ πρέπει να οδηγηθεί σε μια νέα Νυρεμβέργη. Το ίδιο βέβαια και η Χαμάς.

Και οι δύο πλευρές έχουν παραβιάσει τις συνθήκες της Γενεύης. Αλλά οι αριθμοί των θυμάτων δίνουν μια άλλη διάσταση: 1.400 νεκροί από την πλευρά των Παλαιστινίων, 13 από την πλευρά των Ισραηλινών. Τι πιθανότητες έχει το Ισραήλ να συρθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης; Απολύτως καμία. Ποτέ καμία νικήτρια χώρα δεν πήγε να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου. Αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο των νικημένων. Οι βομβαρδισμοί του Βερολίνου και της Δρέσδης, όπως και οι δοκιμές ατομικών βομβών πάνω σε άμαχο πληθυσμό στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ήταν εγκλήματα πολέμου που δεν δικάστηκαν ποτέ.

Αυτό δίνει το δικαίωμα στον Νετανιάχου να λέει ότι «κάνουμε τα ίδια με τους συμμάχους κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε πολύ μικρότερη κλίμακα». Και από μια άποψη έχει δίκιο. Το Ισραήλ δεν αναδείχθηκε ως κράτος ύστερα από κάποια αστική επανάσταση. Υπήρχαν ομάδες που πολεμούσαν τους Αγγλους με την τρομοκρατία, αλλά στην ουσία το κράτος του Ισραήλ «τοποθετήθηκε» στην Παλαιστίνη από τη Δύση. Και ιστορικά έπαιξαν τον ρόλο της τελευταίας Σταυροφορίας, όσο και αν δεν το έκαναν στο όνομα του χριστιανισμού. Η Δύση ενδιαφέρεται να έχει ένα «κάστρο» στην καρδιά του αραβικού κόσμου. Αυτό δεν σημαίνει πως το Ισραήλ δεν έχει το δικαίωμα να έχει ένα κράτος. Αλλά αυτό το κράτος θα πρέπει να είναι ειρηνικό και όχι ο εγκληματίας της περιοχής και να δεχτεί άμεσα τη 10ετή ανακωχή που προτείνει η Χαμάς.

RADAR