Ο βουλευτής που είδε με τα μάτια της καρδιάς

«Vide et credere». Είναι ο μοναδικός βουλευτής που δεν διαβάζει τις ομιλίες του από το χαρτί, όχι γιατί δεν μπορεί αλλά επειδή δεν θέλει. Είναι ο μοναδικός βουλευτής που «βλέπει» τα πιστεύω του πέρα από τις κομματικές κατευθύνσεις και όρθωσε το ανάστημά του καταψηφίζοντας το Μεσοπρόθεσμο εκφράζοντας έτσι την μερίδα των αγανακτισμένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που τους τελευταίους μήνες προσπαθούσε να βρει μια φωνή στο κοινοβούλιο.
Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής έθεσε ουσιαστικά εαυτώ εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ θίγοντας το θέμα του πατριωτισμού και της αξιοπρέπειας στην πύρινη ομιλία του κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας του Μεσοπρόθεσμου. Δύσκολη απόφαση. «Θα είμαι πάντα κοντά σου θέλω να κάνεις αυτό που η συνείδησή σου, σου λέει και μην προδώσεις τα παιδιά που σε πιστεύουν». Αυτό το μήνυμα στο κινητό του τηλέφωνο από την κόρη του ήταν που επισφράγισε την απόφαση του κ. Κουρουμπλή να εναντιωθεί στην κομματική κατεύθυνση της κυβέρνησης.....
Η στάση του αυτή, στάση συνείδησης είναι παρακαταθήκη πολύκροτων εμπειριών και μιας προσωπικής πορείας που χαίρει τον σεβασμό των πολιτών. Όλοι, ψηφοφόροι και συνάδελφοι μιλούν για τον δίκαιο, τον συνειδητοποιημένο, τον πολιτικό με τα «κοντά χέρια» σε αντίθεση με άλλους συναδέλφους του, αυτόν που παρά τα προβλήματα όρασης βλέπει πιο καθαρά από πολλούς στο κοινοβούλιο. Όπως και να έχει, ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κατάφερε αναμφισβήτητα να κερδίσει εν μια… ψηφοφορία το κοινό αίσθημα, το οποίο έχει χαθεί για τους περισσότερους από τους 300 της Βουλής. (Αν όχι για όλους).

Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής γεννήθηκε το 1951 στο Ματσούκι Αιτωλοακαρνανίας και κατάγεται από ποντιακή προσφυγική οικογένεια. Είναι παντρεμένος με την Βιολόγο- Μικροβιολόγο, ερευνήτρια του κέντρου «Δημόκριτος», Ελένη Κωτσοπούλου και έχει αποκτήσει δύο παιδιά την Κατερίνα και το Λευτέρη.

Το 1961, θύμα της έντονης παιδικής του περιέργειας, χάνει το φως του, από έκρηξη χειροβομβίδας και πρώιμα και προχρονολογημένα καλείται να λάβει αποφάσεις που σχεδόν όλοι οι άνθρωποι καλούνται να λάβουν σε μεγαλύτερη ηλικία. Πρέπει να αποφασίσει ποιο δρόμο θα επιλέξει στη ζωή του. Το δρόμο της υποταγής στο μοιραίο ή θα επιλέξει το δρόμο των συγκρούσεων, των ρήξεων και των ανατροπών με τα τείχη του ρατσισμού, του αποκλεισμού και των προκαταλήψεων. Επιλέγει το δεύτερο.
Τελειώνει το Δημοτικό και τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου στις Σχολές Τυφλών Θεσσαλονίκης και Αθήνας και συνεχίζει τις σπουδές του στο εξατάξιο Παπαστράτειο Γυμνάσιο Αγρινίου.

Πολιτικοποιείται πρώιμα και από τα μαθητικά του χρόνια ακόμη, συνειδητοποιεί τις αιτίες που περιθωριοποιούν τα πρόσωπα με ειδικές ανάγκες, ταυτίζοντάς τα με την ανικανότητα και την αντιπαραγωγικότητα. Είναι το γεγονός που τον επαναστατεί.

Στη συνέχεια εισάγεται με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, την οποία και τελειώνει με εξαιρετικές επιδόσεις στο Συνταγματικό και Διοικητικό Δίκαιο το 1979 και ξεκινά να εργάζεται ως Δικηγόρος.

Συμμετέχει ενεργά στους αγώνες του Φοιτητικού και Λαϊκού κινήματος για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, ενώ το 1975 εκλέγεται στο Δ.Σ. του Συλλόγου των Αιτωλοακαρνάνων φοιτητών και αναπτύσσει έντονη δράση στο Νομό γύρω από τα κοινωνικά και αγροτικά προβλήματα της περιοχής.

Το 1976-1981 ηγείται της κοινωνικής εξέγερσης των τυφλών της Ελλάδας για μόρφωση, ψωμί, δουλειά και όχι ζητιανιά, για κατοχύρωση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Συγκρούεται με τους αντιδραστικούς κατεστημένους μηχανισμούς του κράτους, της εκκλησίας και των διαχειριστών της φιλανθρωπίας και διώκεται ακόμη και με το Νόμο 4000.

Για την κοινωνική του δράση τιμήθηκε πολλές φορές από ελληνικούς και διεθνής φορείς μεταξύ των οποίων το ίδρυμα Μ. Στασινοπούλου, την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τη Λέσχη Υγείας της Ευρώπης το 1995, ως ο Έλληνας με τη μεγαλύτερη κοινωνική δράση εκείνης της χρονιάς. Αμέσως μετά εγγράφεται στη Σχολή Κοινωνιολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου. Το 1995 ανακηρύσσεται, από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διδάκτωρ των Κοινωνικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών.

Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε Διεθνή Επιστημονικά Συνέδρια και το Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου έχει εκδώσει το επιστημονικό σύγγραμμα του με θέμα: «Το Δικαίωμα στη Διαφορά».

Μάλιστα, η Ακαδημία Αθηνών στην πανηγυρική ετήσια συνεδρία απονομής των βραβείων της το 2006, τον συμπεριέλαβε στα δύο πολιτικά πρόσωπα που βράβευσε για το έτος 2006 (ο έτερος είναι ο Μανώλης Γλέζος), αναγνωρίζοντας την σημαντική πολιτική και κοινωνική του συμβολή μέσα από τους κοινωνικούς του αγώνες των τελευταίων 30 χρόνων, για την οικοδόμηση στην Ελλάδα ενός σύγχρονου αποφασιστικού και αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους, για μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο.

Από τότε μέχρι σήμερα παρέμεινε ένας σταθερός στις απόψεις του βουλευτής.

Παρά τη διαγραφή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ο ίδιος δεν παραδίδει την έδρα του «γιατί θα είναι πάντα ΠΑΣΟΚ» λέει. Ωστόσο, είναι μάλλον ο μοναδικός που αν και ΠΑΣΟΚ θα κάνει φέτος διακοπές στον τόπο του ήσυχος δίχως τον φόβο γιαουρτώματος ή γιουχαίσματος.

Eύγε του, το αξίζει!!